* «Ναι» στο backloading από την Ευρωβουλή στην τελική ψηφοφορία
* Eurelectric: 5η σε φόρους στο βιομηχανικό ρεύμα η Ελλάδα
* IEA - World Energy Outlook 2013: «Πρωταθλητής» στο ακριβό ρεύμα η Ευρώπη
Η πρώτη είδηση λέει δύο πράγματα:
* Eurelectric: 5η σε φόρους στο βιομηχανικό ρεύμα η Ελλάδα
* IEA - World Energy Outlook 2013: «Πρωταθλητής» στο ακριβό ρεύμα η Ευρώπη
Η πρώτη είδηση λέει δύο πράγματα:
1) Ότι στην "Ευρωβουλή" θα γίνονται ψηφοφορίες μέχρι να βγει αυτό που θέλει κάποιο αόρατο μαύρο χέρι, και
2) Ότι η "Ευρωβουλή" "ψήφισε" να ...αυξηθεί ο φόρος άνθρακα, που είχε μειωθεί λόγω ύφεσης και γενικής φτώχειας. Για αυτό το θέμα, θα προσπαθήσω να πω λίγα περισσότερα, στο τέλος, αλλά να σας θυμίσω από τώρα, ότι όλο το σκηνικό με τα δικαιώματα άνθρακα (τον φόρο άνθρακα) ήταν για να μην υπερθερμανθεί ο ...πλανήτης.
Η δεύτερη είδηση δεν θέλει εξήγηση.
Η δεύτερη είδηση δεν θέλει εξήγηση.
Το ότι λέει ότι θα αυξηθούν κι άλλο οι ΑΠΕ είναι σαν να λέει ότι "θα πεθάνετε κορόϊδα, όσοι είστε δεν πλούσιοι να επιδοτείτε έμμεσα την βιομηχανία σας, χωρίς την οποία θα πεθάνετε ούτως ή άλλως, εμείς είμαστε πλούσιοι, χάρη σε εσάς, και την επιδοτούμε".
Η τρίτη είναι (νομίζω) γκρίνια υπέρ του αερίου ή του σχιστολιθικού αερίου και των πυρηνικών. Και κατά των διαφόρων μη ανταποδοτικών φόρων που έχουν παρεισφρήσει στον λογαριασμό του ρεύματος, και που κατά την προηγούμενη, την δεύτερη είδηση που λέει για αυξανόμενες ΑΠΕ, θα ανεβαίνουν. Τι χαρά!...
Βέβαια, η τρίτη δείχνει το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της Κίνας που καίει κάρβουνο χωρίς πολλά πολλά.... Οι "Ευρωπαίοι" ενοχλούνται από κάτι τέτοια πελονεκτήματα, αυτός είναι ο καυγάς, η οικολογία είναι σάλτσα.
'Ολα μαζί λένε ότι εμείς, οι απλοί, θα έχουμε ενεργειακή φτώχεια (δηλαδή ό,τι λεφτά υπάρχουν θα είναι για ρεύμα, θέρμανση και μετακίνηση, και σε μερικούς δεν θα φτάνει), και μόνο πλούσιες χώρες μπορούν να έχουν βιομηχανία, στην ουσία παρεμποδίζοντας τις φτωχές.
'Ολα μαζί λένε ότι εμείς, οι απλοί, θα έχουμε ενεργειακή φτώχεια (δηλαδή ό,τι λεφτά υπάρχουν θα είναι για ρεύμα, θέρμανση και μετακίνηση, και σε μερικούς δεν θα φτάνει), και μόνο πλούσιες χώρες μπορούν να έχουν βιομηχανία, στην ουσία παρεμποδίζοντας τις φτωχές.
Παλιά, οι οικολογία ήταν εύκολος τρόπος υποστήριξης των μονοπωλίων και συγκέντρωσης.
Έβγαινε π.χ ένας οικολογικός θεάρεστος κανόνας να μην μολύνει κάποιος με πάνω από "τόσο". Τον κανόνα τον έγραφε η εταιρία που μπορούσε να τον πιάσει. Οι άλλες έτρεχαν από πίσω, έκλειναν και η εταιρία με τον κανόνα "τόσο" γινόταν μονοπώλιο.
Το ίδιο ακριβώς σκηνικό έχει γίνει σε διακρατικό επίπεδο, και πάει και για διηπειρωτικό επίπεδο...
Μερικά κράτη θα έχουν ενέργεια, για να παράγουν, να εξάγουν και να καταναλώνουν, και οι απ΄έξω θα κοιτάνε, για να σώσουν τον ...πλανήτη. Και θα εισάγουν ό,τι περισσεύει από τους πρώτους.
Και το μεγάλο άγχος των "Ευρωπαίων" πρέπει να είναι τι θα κάνει αυτός που έχει τα πολλά αεροπλανοφόρα... Για την ώρα, όλοι κοροϊδεύουν όλους, μου φαίνεται και, πιο πολύ, οι πλούσιοι τους φτωχούς.
Τώρα, εάν δεν θυμάστε το θέμα με τα δικαιώματα άνθρακα, κάποτε, αποφάσισαν να τα θεσπίσουν -- δήθεν για να μην υπερθερμανθούμε. Αυτά, θα ήταν σαν κουπόνια για να εκπέμπει κανείς CO2 (βασικά για ηλεκτροπαραγωγή, και ενεργοβόρες βιομηχανίες, αλλά και για αυτοκίνητα, εκπνοές, τερμίτες, κλπ).
Τώρα, εάν δεν θυμάστε το θέμα με τα δικαιώματα άνθρακα, κάποτε, αποφάσισαν να τα θεσπίσουν -- δήθεν για να μην υπερθερμανθούμε. Αυτά, θα ήταν σαν κουπόνια για να εκπέμπει κανείς CO2 (βασικά για ηλεκτροπαραγωγή, και ενεργοβόρες βιομηχανίες, αλλά και για αυτοκίνητα, εκπνοές, τερμίτες, κλπ).
Έδωσαν στην αρχή "δωρεάν" κουπόνια σε μερικούς (στάνταρ πρακτική δολώματος, το προσπάθησε η ΕΕ και με διεθνείς αεροπορικές εταιρίες αλλά έφαγε πόρτα, ξύπνησαν τα θύματα), και κάθε χώρα είχε και διαπραγματευτές εκπροσώπους για το πόσα κουπόνια να τις δώσουν.
Μετά κάπως μερικά κουπόνια έπαψαν να είναι δωρεάν, και απέκτησαν ...αξία όλα τα κουπόνια. Έγιναν φόρος. Ή, ανάποδα, χωρίς φόρο άνθρακα, δεν θα είχαν αξία τα κουπόνια (το μάθαμε αυτό όταν κατέρρευσαν αντίστοιχα Αμερικάνικα κουπόνια λόγω καταψήφισης του φόρου).
Πολύ επιγραμματικά, αυτά τα δικαιώματα, τα κουπόνια, ευνοούσαν
(α) τις χώρες με πυρηνικό ρεύμα (Γαλλία και Σκανδιναβικές, και, λιγότερο, την Γερμανία,
(β) τις χώρες με αποτελεσματική χρήση, δηλαδή μη σπατάλη ενέργειας και
(γ) όσους έκαναν εξαγωγές ΑΠΕ, αφού οι ΑΠΕ προωθήθηκαν να μηχανισμός μείωσης εκπομπών, που ήταν και είναι λογιστική, εικονική, πλασματική, μείωση εκπομπών.
Όποιος αγόραζε και έβαζε ΑΠΕ, κέρδιζε κουπόνια. Δεν κέρδιζε τίποτα άλλο, σίγουρα όχι φτηνό ρεύμα, και ο πραγματικός κερδισμένος ήταν ο εξαγωγέας των ΑΠΕ.
Επομένως, τα δικαιώματα λειτούργησαν σαν επιδότηση/επιβολή ΑΠΕ. Υπομονή... Με την ύφεση, μειώθηκε η ζήτηση γενικά, και η ζήτηση ρεύματος ειδικότερα. Αυτό έριξε την αξία των κουπονιών. Και η ανάγκη της Γερμανίας να καίει κάρβουνο... Να που τώρα το "Ευρωκοινοβούλιο"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου