Ρέκβιεμ για τις εφημερίδες

του Σεραφείμ Φυντανίδη

Το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου έφερε στην επιφάνεια με τον πιο δραματικό τρόπο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στις μέρες μας ο Τύπος στην Ελλάδα.
Απ’ όσο γνωρίζω, οι περισσότερες εφημερίδες είναι παθητικές με χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Το περίεργο είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει τις περισσότερες κατά κεφαλήν ημερήσιες εφημερίδες πανελλαδικής υποτίθεται κυκλοφορίας. Μερικές δεν ξεπερνούν τα 500 φύλλα ημερησίως!
Το άλλο περίεργο είναι ότι διαθέτουμε τις περισσότερες ημερήσιες αθλητικές εφημερίδες σε όλη την Ευρώπη με το χειρότερο ποδόσφαιρο και με άδεια, συνήθως, γήπεδα.
Το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά μην απορείτε διόλου.
Πολλοί εκδίδουν έντυπα, όχι για λόγους ιδεολογικούς, αλλά για υποστήριξη επιχειρηματικών συμφερόντων ή για να … θάψουν τους άλλους. Κάποιες ζουν από την κρατική διαφήμιση και τους ισολογισμούς.

Η χρυσή εποχή των ελληνικών εφημερίδων κράτησε ως το 1989, όταν μπήκε στο χορό η μη κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία. Οι κυκλοφορίες άρχισαν να κατρακυλούν μέρα με τη μέρα. Η πρώτη αντίδραση που δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας, ήταν οι προσφορές. Πρώτα με βιβλία και μετά με σπίτια, οικόπεδα, αυτοκίνητα, έως και φουσκωτά σκάφη.
Τη χαριστική βολή έδωσαν τα δωρεάν φύλλα που, εκτός από αναγνώστες, πήραν και τη διαφήμιση.
Σε όλα αυτά προσθέστε και το διαδίκτυο που ενημερώνει, έστω και βιαστικά, τον αναγνώστη αμέσως και πολύ πριν τυπωθούν οι εφημερίδες. Εκείνο το μοιραίο σαββατόβραδο του περασμένου Δεκέμβρη, όταν δολοφονήθηκε από πυρά αστυνομικού ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τα ηλεκτρονικά μέσα και το διαδίκτυο είχαν την είδηση ύστερα από μερικά λεπτά. Οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν είχαν ούτε λέξη γιατί ήδη είχαν τυπωθεί.

Το ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι.
Πολύ φοβάμαι ότι το παράδειγμα του Ελεύθερου Τύπου θα το ακολουθήσουν και άλλοι εκδότες.
Πηγή