Το μομέντουμ άλλαξε, η ενέργεια επέστρεψε και η Κάμαλα Χάρις καλείται να «ξανασυστηθεί» στους Αμερικανούς, να μην «σκοντάψει» πουθενά, και να κάνει το «θαύμα των 100 ημερών» για το Δημοκρατικό Κόμμα και τη Δημοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί η μη δημοφιλής έως σήμερα αντιπρόεδρος, και με σοβαρές ελλείψεις και αστοχίες στο ενεργητικό της από τις ημέρες του 2020 όταν είχε διεκδικήσει και εκείνη το χρίσμα έως και τη θητεία της στο πλάι του Τζο Μπάιντεν, να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ;
Μονολεκτικά, ναι.
Ακριβέστερα, παραμένει σαφώς... σε μειονεκτική θέση. Η πρόκληση είναι τεράστια, αλλά το έδαφος για ανατροπή υπάρχει και η επιλογή της για το πρόσωπο του υποψήφιου αντιπροέδρου εκτιμάται ότι θα είναι καταλυτικής σημασίας.
Η πολυμέτωπη στρατηγική πρέπει να χαραχθεί με χειρουργική ακρίβεια και η Κάμαλα Χάρις να «τρέξει» μία μαχητική προεκλογική εκστρατεία-εξπρές που παραδόξως θα μπορούσε και να αποβεί προς όφελός της ως προς τη διατήρηση του ενθουσιασμού, του δυναμισμού και της ελπίδας που προσέδωσε η ιστορική απόφαση Μπάιντεν, έστω και αν άργησε και εγκλώβισε το Δημοκρατικό Κόμμα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ώστε να μπορέσει να «ζυγίσει» την καλύτερη δυνατή συναινετική επιλογή υποψηφίου.
Ο παράγοντας ενότητα επικράτησε του παράγοντα εκλεξιμότητα και του κινδύνου να οδηγηθούν οι Δημοκρατικοί σε ένα χαοτικό «ανοιχτό» Συνέδριο. Η συσπείρωση των Δημοκρατικών γύρω από την Κάμαλα Χάρις την πριμοδοτεί. Όλοι οι πιθανοί αντίπαλοι για το χρίσμα συντάχθηκαν τάχιστα δίπλα της, ανάμεσά τους οι κυβερνήτες Τζος Σαπίρο (Πενσιλβάνια), Γκρέτσεν Γουίτμερ (Μίσιγκαν), Γκάβιν Νιούσομ (Καλιφόρνια), Τζ. Μπ. Πρίτσκερ (Ιλινόι), Ρόι Κούπερ (Βόρεια Καρολίνα), Άντι Μπεσίρ (Κεντάκι), Ουές Μουρ (Μέριλαντ) καθώς και ο γερουσιαστής της Αριζόνα Μαρκ Κέλι και ο υπουργός Μεταφορών Πιτ Μπούτιτζιζ.
Από αυτή την «δεξαμενή» θα έλθει και ο υποψήφιος αντιπρόεδρος, που θα πρέπει να είναι μία στοχευμένη επιλογή που θα την «συμπληρώνει», θα διευρύνει τη βάση και το μήνυμα και θα έχει επιτυχημένη διαδρομή στις πολιτείες-κλειδιά, εκεί όπου θα κριθεί στην πραγματικότητα η μάχη δεδομένου ότι βάσει του περίπλοκου εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ η νίκη «περνά» μέσα από το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και οι παραδοσιακά αμφίρροπες πολιτείες, και όχι η λαϊκή ψήφος, κρατούν τα «κλειδιά» για τον Λευκό Οίκο. Αν δεν ήταν έτσι, ο Ντόναλντ Τραμπ θα είχε περάσει στη λήθη ως μια μακρινή υποψηφιότητα του 2016 απέναντι στην Χίλαρι Κλίντον.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Τζος Σαπίρο ως λευκός άνδρας προερχόμενος από πολιτεία-κλειδί και με πολιτικές ικανότητες στις οποίες η Χάρις έχει δείξει ότι υστερεί, αν και έχει παρουσιάσει σημαντικά σημάδια βελτίωσης πρόσφατα, προβάλλει ως ισχυρό φαβορί. Ο Σαπίρο κατήγαγε σαρωτική νίκη το 2022, επικρατώντας έναντι ακροδεξιού γερουσιαστή-αρνητή της εκλογικής έκβασης του 2020, και έχοντας προηγουμένως διατελέσει γενικός εισαγγελέας στην πολιτεία. Ο Μπαράκ Ομπάμα φέρεται να είχε δηλώσει στο παρελθόν στον ίδιο τον Τζος Σαπίρο ότι ανήκει στη γενιά των Δημοκρατικών του 2022 που πρέπει να έχει φωνή για το μέλλον του κόμματος.
Με το κόμμα συσπειρωμένο γύρω της, η Χάρις καλείται να σηκώσει μία πρωτοφανή αποστολή και μένει να διαφανεί εάν έχει την αντοχή, τη ικανότητα και την τύχη να επωφεληθεί από το γεγονός ότι ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει δώσει τώρα στους ψηφοφόρους αυτό που ήθελαν από την αρχή -την επιλογή ενός υποψηφίου που δεν ονομάζεται Μπάιντεν ή Τραμπ. Η «επίσημη πρώτη» της υποψήφιας προέδρου έγινε χθες στο Ουϊσκόνσιν και δεν απογοήτευσε. Η Χάρις δίνει τη μάχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου