Είναι η εκπρόσωπος που τον Ιανουάριο του 2015 αναρτούσε στα social media τον Ιούλιο του 2015 «Δεν μου αρέσει ο Τσίπρας και οι αριστερές οικονομικές θέσεις. Αλλά με ψήφο οι Έλληνες μπορούν να απορρίψουν τη διαχείριση της Ευρώπης στα χέρια των τοκογλύφων. Επευφημίες για το όχι»!
Προς Θεού, δεν εξομοιώνουμε ούτε κατά διάνοια τον Τσίπρα με τη Μελόνι. Στην ειρωνεία της ιστορίας αναφερόμαστε. Η περίπτωσή... της (εάν συνυπολογιστεί και η πρόσφατη νίκη της ακροδεξιάς πτέρυγας στην Σουηδία και η άνοδος της Λεπέν τον Ιούνιο στη Γαλλία), καταγράφει το δυσάρεστο, ότι η ακροδεξιά αντισυστημικότητα υπερτερεί σε δυναμισμό και διάρκεια, της αριστερής.
Το μέλλον της Ευρώπης δεν διαφαίνεται ατάραχο. Ικανότεροι ημών θα εντοπίσουν τις αιτίες ανόδου της Μελόνι. Και αρκετοί θα αποδώσουν την άνοδό της στη φτώχεια που ενέσκηψε με τον πόλεμο της Ρωσίας. Ισχυρός παράγων η νέα φτώχεια, όμως η αμφισβήτηση προϋπήρχε του πολέμου. Η δυσαρέσκεια υπέβοσκε στις υπώρειες της κοινωνίας: Αφενός για την πολιτική ορθότητα που αναδιατάσσει επιτακτικά παραδοσιακές αξίες σε μια συντονισμένη προσπάθεια αποεθνοποίησης - λες και έθνη με δομημένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά χιλιάδων χρόνων θα ομογενοποιηθούν από τη μοντερνιά της πολιτικής ορθότητας. Για την επικυριαρχία επίσης των γερμανικών συμφερόντων επί της ΕΕ. Και βεβαίως για τις αποφάσεις της ανώτατης ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας: τις εξουσιαστικές υπερφίαλες παρεμβάσεις της στη θεσμική συγκρότηση των κρατών.
Σαφώς μέγιστη αιτία είναι και η ανοχή της παράνομης μετανάστευσης, που γίνεται σπινθήρας πυροδότησης της ακροδεξιάς. Ανθρωποι αλλοτρίων πολιτισμών εισέρχονται ετσιθελικά σε πολιτισμικά ενιαίες κοινωνίες. Δεν ενσωματώνονται, φέρουν το δικό τους πολιτισμικό φορτίο, προσπαθούν να επιβάλουν τα δικά τους ήθη, που πόρω απέχουν από τις αξίες του κοσμικού κράτους υποδοχής.
Ξάφνιασε δυσάρεστα η ακροδεξιά εκλογή στη Σουηδία, και άρχισαν οι οιμωγές, αλλά στις πλατείες της Στοκχόλμης ή του Μάλμε οι Σουηδοί βλέπουν - σε ευρωπαϊκό έδαφος - τη μουσουλμανική αστυνομία ηθών (ναι, αυτή που καταριόμαστε στο Ιράν) με το καμουτσίκι στο χέρι να επιβάλει στις μουσουλμάνες την ηθική και την αισθητική των χωρών προέλευσής τους, την ηθική και αισθητική του τσαντόρ και του χιτζάμπ.
Ξαφνικά όλοι στέκονται δίπλα στις ηρωικές γυναίκες του Ιράν. Ακόμη και αυτοί που εδώ στην Ελλάδα τους οργανώνουν να κάνουν διαδηλώσεις, ακόμη και εκείνοι που προπαγάνδιζαν πριν κανα χρόνο την καμπάνια με την αφίσα του Συμβουλίου της Ευρώπης (με κονδύλια της ΕΕ παρακαλώ), που υποστήριζε ότι : «Η ελευθερία είναι στο χιτζάμπ». Την έχουν μάθει την ελευθερία του χιτζάμπ με μοιραίο τρόπο τα 50 ως τώρα θύματα της απάνθρωπης μεσαιωνικής θεοκρατίας του Ιράν.
Όταν επίσης πριν κανα χρόνο άνοιξε στη Γαλλία η συζήτηση για να απαγορευθεί η μαντήλα σε κορίτσια κάτω των 18 χρόνων, δημιουργήθηκε κίνημα πολιτικής ορθότητας με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη μαντήλα μου». Και όλοι αυτοί ξαφνικά έγιναν συμπαραστάτες των ηρωικών γυναικών που δολοφονούνται επειδή δεν θέλουν τη μαντήλα!
Η Ιταλία έχει κουλτούρα φασισμού, αλλά διακινδυνεύουμε να μην πάρουμε σοβαρά τη διαφαινόμενη νίκη Μελόνι. Πρόκειται για μια χώρα που έχει αλλάξει 70 κυβερνήσεις σε 77 χρόνια (!) που καθιέρωσε στην πολιτική επιστήμη τον όρο «ιταλοποίηση» (αστάθεια και πυρετική εναλλαγή κυβερνήσεων), που δοκίμασε τον Μπερλουσκόνι, τον έδιωξε, έφερε τον Ρομάνο Πρόντι, τον έδιωξε και ξανάφερε κάποια στιγμή τον Μπερλουσκόνι, πειραματίστηκε με τον Ντ' Αλέμα, αλλά κρατάει στον αφρό τον Σαλβίνι.
Θέλουμε να πούμε ότι με βάση την προϊστορία της ιταλικής πολιτικής ζωής, δεν διαφαίνεται μακρόχρονη παραμονή της Μελόνι στην πρωθυπουργία. Μοιάζει σαν ένα ακόμη πείραμα του ιταλικού λαού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας. Όχι, ως αυτόνομο γεγονός, όσο για τη διασύνδεσή του με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, η οποία συντονίζεται (τον Περασμένο Ιανουάριο στην Ισπανία, προσκεκλημένοι του φρανκικού VOX) και δημιουργεί τον δικό της οδικό χάρτη, που δεν αφήνει αδιάφορους τους λαούς.
ΥΓ: Προς ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Στέλιο Κούλογλου: Την παρούσα υπογραφή ουδείς την «στρατολογεί». Άλλωστε δεν χρειαζόταν. Πλαισιώσατε με το αξίωμά σας τον «διασώστη» Ιάσωνα στο ευρωκοινοβούλιο, για να σκυλεύσει τη χώρα με κατηγορίες που χρησιμοποίησε και ο Ερντογάν στον ΟΗΕ ( και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεπαράθυρα). Επίσης, μην αυτοηρωοποιείστε. Κανείς δεν σας χαρακτήρισε «προδότες». Ο γράφων δημοσίευσε στις 22/9 κείμενο με τίτλο «Δεν είναι προδότες αλλά αφελείς, η χαρά του Ερντογάν».
Γιάννης Σιδέρης
Προς Θεού, δεν εξομοιώνουμε ούτε κατά διάνοια τον Τσίπρα με τη Μελόνι. Στην ειρωνεία της ιστορίας αναφερόμαστε. Η περίπτωσή... της (εάν συνυπολογιστεί και η πρόσφατη νίκη της ακροδεξιάς πτέρυγας στην Σουηδία και η άνοδος της Λεπέν τον Ιούνιο στη Γαλλία), καταγράφει το δυσάρεστο, ότι η ακροδεξιά αντισυστημικότητα υπερτερεί σε δυναμισμό και διάρκεια, της αριστερής.
Το μέλλον της Ευρώπης δεν διαφαίνεται ατάραχο. Ικανότεροι ημών θα εντοπίσουν τις αιτίες ανόδου της Μελόνι. Και αρκετοί θα αποδώσουν την άνοδό της στη φτώχεια που ενέσκηψε με τον πόλεμο της Ρωσίας. Ισχυρός παράγων η νέα φτώχεια, όμως η αμφισβήτηση προϋπήρχε του πολέμου. Η δυσαρέσκεια υπέβοσκε στις υπώρειες της κοινωνίας: Αφενός για την πολιτική ορθότητα που αναδιατάσσει επιτακτικά παραδοσιακές αξίες σε μια συντονισμένη προσπάθεια αποεθνοποίησης - λες και έθνη με δομημένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά χιλιάδων χρόνων θα ομογενοποιηθούν από τη μοντερνιά της πολιτικής ορθότητας. Για την επικυριαρχία επίσης των γερμανικών συμφερόντων επί της ΕΕ. Και βεβαίως για τις αποφάσεις της ανώτατης ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας: τις εξουσιαστικές υπερφίαλες παρεμβάσεις της στη θεσμική συγκρότηση των κρατών.
Σαφώς μέγιστη αιτία είναι και η ανοχή της παράνομης μετανάστευσης, που γίνεται σπινθήρας πυροδότησης της ακροδεξιάς. Ανθρωποι αλλοτρίων πολιτισμών εισέρχονται ετσιθελικά σε πολιτισμικά ενιαίες κοινωνίες. Δεν ενσωματώνονται, φέρουν το δικό τους πολιτισμικό φορτίο, προσπαθούν να επιβάλουν τα δικά τους ήθη, που πόρω απέχουν από τις αξίες του κοσμικού κράτους υποδοχής.
Ξάφνιασε δυσάρεστα η ακροδεξιά εκλογή στη Σουηδία, και άρχισαν οι οιμωγές, αλλά στις πλατείες της Στοκχόλμης ή του Μάλμε οι Σουηδοί βλέπουν - σε ευρωπαϊκό έδαφος - τη μουσουλμανική αστυνομία ηθών (ναι, αυτή που καταριόμαστε στο Ιράν) με το καμουτσίκι στο χέρι να επιβάλει στις μουσουλμάνες την ηθική και την αισθητική των χωρών προέλευσής τους, την ηθική και αισθητική του τσαντόρ και του χιτζάμπ.
Ξαφνικά όλοι στέκονται δίπλα στις ηρωικές γυναίκες του Ιράν. Ακόμη και αυτοί που εδώ στην Ελλάδα τους οργανώνουν να κάνουν διαδηλώσεις, ακόμη και εκείνοι που προπαγάνδιζαν πριν κανα χρόνο την καμπάνια με την αφίσα του Συμβουλίου της Ευρώπης (με κονδύλια της ΕΕ παρακαλώ), που υποστήριζε ότι : «Η ελευθερία είναι στο χιτζάμπ». Την έχουν μάθει την ελευθερία του χιτζάμπ με μοιραίο τρόπο τα 50 ως τώρα θύματα της απάνθρωπης μεσαιωνικής θεοκρατίας του Ιράν.
Όταν επίσης πριν κανα χρόνο άνοιξε στη Γαλλία η συζήτηση για να απαγορευθεί η μαντήλα σε κορίτσια κάτω των 18 χρόνων, δημιουργήθηκε κίνημα πολιτικής ορθότητας με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη μαντήλα μου». Και όλοι αυτοί ξαφνικά έγιναν συμπαραστάτες των ηρωικών γυναικών που δολοφονούνται επειδή δεν θέλουν τη μαντήλα!
Η Ιταλία έχει κουλτούρα φασισμού, αλλά διακινδυνεύουμε να μην πάρουμε σοβαρά τη διαφαινόμενη νίκη Μελόνι. Πρόκειται για μια χώρα που έχει αλλάξει 70 κυβερνήσεις σε 77 χρόνια (!) που καθιέρωσε στην πολιτική επιστήμη τον όρο «ιταλοποίηση» (αστάθεια και πυρετική εναλλαγή κυβερνήσεων), που δοκίμασε τον Μπερλουσκόνι, τον έδιωξε, έφερε τον Ρομάνο Πρόντι, τον έδιωξε και ξανάφερε κάποια στιγμή τον Μπερλουσκόνι, πειραματίστηκε με τον Ντ' Αλέμα, αλλά κρατάει στον αφρό τον Σαλβίνι.
Θέλουμε να πούμε ότι με βάση την προϊστορία της ιταλικής πολιτικής ζωής, δεν διαφαίνεται μακρόχρονη παραμονή της Μελόνι στην πρωθυπουργία. Μοιάζει σαν ένα ακόμη πείραμα του ιταλικού λαού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας. Όχι, ως αυτόνομο γεγονός, όσο για τη διασύνδεσή του με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, η οποία συντονίζεται (τον Περασμένο Ιανουάριο στην Ισπανία, προσκεκλημένοι του φρανκικού VOX) και δημιουργεί τον δικό της οδικό χάρτη, που δεν αφήνει αδιάφορους τους λαούς.
ΥΓ: Προς ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Στέλιο Κούλογλου: Την παρούσα υπογραφή ουδείς την «στρατολογεί». Άλλωστε δεν χρειαζόταν. Πλαισιώσατε με το αξίωμά σας τον «διασώστη» Ιάσωνα στο ευρωκοινοβούλιο, για να σκυλεύσει τη χώρα με κατηγορίες που χρησιμοποίησε και ο Ερντογάν στον ΟΗΕ ( και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεπαράθυρα). Επίσης, μην αυτοηρωοποιείστε. Κανείς δεν σας χαρακτήρισε «προδότες». Ο γράφων δημοσίευσε στις 22/9 κείμενο με τίτλο «Δεν είναι προδότες αλλά αφελείς, η χαρά του Ερντογάν».
Γιάννης Σιδέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου