Η φαρσοκωμωδία του ανασχηματισμού ενίσχυσε τις ήδη γνωστές βεβαιότητες του χώρου του προοδευτικού κέντρου για την απόλυτη πολιτική (και την προσωπική ανάλογη) αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, ο «αριστερός» χειρισμός του θέματος «Αποστολάκης» ανέδειξε πλήρως την... ακραία διχαστική, σχεδόν εμφυλιοπολεμική λογική της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επιβεβαίωσε πως ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος είναι η επιτομή του αριστερού μακαρθισμού, συνιστά μια αρρωστημένη υπόθεση που βλάπτει σοβαρότατα την κοινωνία και τη χώρα.
Σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον είναι σαφές πως κανένας εχέφρων πολίτης δεν ποντάρει ούτε ένα ευρώ στον αριστερό τυχοδιωκτισμό, ούτε είναι διατεθειμένος να παίξει και πάλι στα ζάρια του κάθε Βαρουφάκη και του κάθε Λαφαζάνη τη χώρα, τις προοπτικές της και τη ζωή του την ίδια. Ο διχασμός, ως πολιτικό διαβατήριο προς την κυβέρνηση και την εξουσία, είναι πια ντεμοντέ…
Στον απόηχο της «Αποστολοκειάδας» και μετά την δημοσιοποίηση όλων των γαργαλιστικών λεπτομερειών (και των παρεμβάσεων πασίγνωστων επιχειρηματικών κύκλων με μακρά διαδρομή επιρροής στα πολιτικά πράγματα) έγινε σαφές πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε έχει «το κοκαλάκι της νυχτερίδας» και «χώμα πιάνει, χρυσάφι γίνεται», είτε είναι τόσο προχωρημένος παίκτης στο πολιτικό παιχνίδι που ελέγχει πλήρως ακόμη και τα σώψυχα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε θέση να κανοναρχεί τις αντιδράσεις του Τσίπρα και του είναι πανεύκολο να τον οδηγεί σε παγίδες στις οποίες ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χάνει συνεχώς πολιτικό κεφάλαιο, όσο διαθέτει τέλος πάντων.
Ό,τι και να συμβαίνει το ηθικό δίδαγμα είναι ένα: γύρω από τον Μητσοτάκη και τις βασικές επιλογές του (συνειδητές ή τυχαίες) συσπειρώνεται, με στοιχεία μονιμότητας πλέον, ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα, το αποκαλούμενο «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο, τη δυναμική του οποίου εξελίξεις, όπως αυτές με τον κ. Αποστολάκη την ενισχύουν σημαντικά, το αγκυρώνουν στον πυρήνα των πολιτικών διεργασιών, του προσφέρουν μεγάλες ευκαιρίες να ενδυναμώσει περισσότερο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως στην «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» λογική ακόμη και οι απολύτως βάσιμες αντιρρήσεις για την αποπομπή του Μιχάλη Χρυσοχοίδη ή ένα στραβομουτσούνιασμα για την επιλογή του Θανάση Πλεύρη για το Υπουργείο Υγείας καταλήγουν απολύτως ελεγχόμενες, δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές του πρωθυπουργού, αποδομούν πλήρως το αφήγημα του Τσίπρα και επιβεβαιώνουν την μονοκρατορία του κ. Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό « για πολύ χρόνο ακόμη».
Αυτό το «αντί –ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Αλέξη Τσίπρα, ο Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία έπονται. Αυτό το μέτωπο αναζητεί τρόπους να το διασπάσει, να το αντιμετωπίσει και δεν μπορεί. Κι όσο δεν μπορεί τόσο χάνει σε ψυχραιμία και καταλήγει να τσιρίζει σαν απατημένη γκόμενα.
Η υπόθεση του ανασχηματισμού ανεξάρτητα από τη μορφή που αυτός τελικώς έλαβε (αλλιώς επικοινωνούνταν και αλλιώς κατέληξε) έπληξε βαθύτατα και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και εξαφάνισε από το προσκήνιο τον κ. Αποστολάκη, για την συμπεριφορά του οποίου κυκλοφορούν, ήδη, ανέκδοτα, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που ευθέως αναρωτιούνται πλέον για το ρόλο ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων στη διαμόρφωση των κυβερνήσεων και πόσο αυτή η τραγωδία μπορεί να συνεχίζεται.
Τι άλλο έδειξε το «πήγαιν’ – έλα» του κ. Αποστολάκη από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού σε αυτή του Υπουργού Πολιτικής Προστασίας, υπό την σαφή και επιβεβαιωμένη γνώση του κ. Τσίπρα, που δεν διατύπωσε αρχικά καμία αντίρρηση και κατέληξε να διαμαρτύρεται, αυτός ο αρχιερέας της λογικής τη αποστασίας, για τον «Αθανασιάδη – Νόβα» (έτσι αποκαλούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον Αποστολάκη πριν την κωλοτούμπα του);
Την μεγάλη, την τεράστια ισχύ που έχουν πλέον και στην Ελλάδα τα socialmedia για την επικύρωση ή την απόκρουση μιας πολιτικής επιλογής, οι εποχές που όλα συνέβαιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων των μεγαλοεπιχειρηματιών πέρασαν σε μεγάλο βαθμό, η κοινωνία είναι παρούσα, απαιτεί να έχει λόγο, κανένας δεν μπορεί να την αγνοήσει.
Αυτή η κοινωνία έχει ήδη δεδομένη άποψη για το τι συνέβη στην «Αποστολοκειάδα», έχει αποδώσει ευθύνες, έχει κρίνει ενόχους και αθώους, κανένας δεν μπορεί να την πείσει για το αντίθετο, ούτε να την εργαλειοποιήσει για τους δικούς του σκοπούς.
Στον πυρήνα της λογικής αυτής της κοινωνίας η διασύνδεση προσώπων και γεγονότων είναι δεδομένη, συνήθως είναι αληθής και οι υστερικές επικλήσεις άναρθρων κραυγών για «αποστασία και αποστάτες» ακούγονται σαν τον ψεύτη βοσκό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Μάλλον διάγει τη φάση όπου πιάνει χώμα και γίνεται χρυσάφι χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει το δαχτυλάκι του, αρκεί να αποκαλύπτει, συνειδητά ή όχι, την απόλυτη, την μοναδική ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.
Σε αυτή ακριβώς την προοπτική η εξαγγελμένη αναβάθμιση της πολιτικής προστασίας σε υπουργείο και η επιλογή ενός ικανότατου υπουργού θα ολοκληρώσει ένα σχεδιασμό ουσίας και θα εκτοξεύσει την προσωπική του δημοφιλία.
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου