Και ολόκληρη την σύνταξη του Ιουνίου, πριν την 26η Μαΐου.
Και όλα τα τακτικά επιδόματα του επόμενου μήνα, μέσα στην ερχόμενη βδομάδα.
Και η αλλαγή του ΦΠΑ, πρώτη φορά στα χρονικά δεν θα εφαρμοστεί από την αρχή του επόμενου μήνα, αλλά την τρίτη βδομάδα του κι ας πάθουν παράκρουση οι λογιστές μαγαζιών και επιχειρήσεων.
Και όλα μαζί τα μέτρα κοστίζουν 1,2 δις ευρώ, τύφλα να ‘χουν οι Μαυρογιαλούροι του παρελθόντος που προεκλογικά έδιναν κάτι τις στους ψηφοφόρους και νόμιζαν πως κάτι κάνουν, τρομάρα τους.
Και το ερώτημα είναι απλό:
Δίνει τόσα λεφτά για να κερδίσει –αν τους κερδίσει- δυο πόντους, μειώνοντας την διαφορά του Σύριζα απ’ την ΝΔ από τις εννιά στις επτά μονάδες; Αξίζει τον κόπο ακόμα και για το δικό τους αδίστακτο μυαλό;
Διότι μην ακούτε τις ειρωνείες Τσακαλώτου για τις προειδοποιήσεις Στουρνάρα. Κινούνται πάνω στο όριο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού και το ξέρουν, στο κάτω-κάτω τους ίδιους αριθμούς διαβάζουν. Άρα, η μόνη λογική εξήγηση είναι πως παράλληλα με την (μηδαμινής αποτελεσματικότητας) προσπάθεια να μειώσουν την ψαλίδα, καταφεύγουν ήδη στην συνειδητή ναρκοθέτηση της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό προφανώς ισχύει, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα που μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι συναναστρέφονται Συριζαίους των μεσαίων και των ανώτερων κλιμακίων. Είναι η πίεση των στελεχών αυτών προς την ηγεσία τους που εκτροχιάζει διπλά τα πράγματα.
Όλοι αυτοί που από το τίποτα βρέθηκαν ξαφνικά στην κορυφή της πυραμίδας, έχουν καλλιεργήσει μέσα τους (και μεταξύ τους) μια μεταφυσική σιγουριά ότι η εξουσία τους θα είναι αιώνια. Κι αν η αιωνιότητα δεν μπορεί να νοείται με την κυριολεκτική της έννοια, σίγουρα περιέχει τουλάχιστον μια ακόμα τετραετία διακυβέρνησης. Τους είναι εντελώς αδιανόητη κάθε ιδέα να επιστρέψουν εκεί που ήταν πριν πέντε χρόνια και βιώνουν ως κατάφωρη αδικία την πιθανότητα να μην κυβερνήσουν κι αυτοί «σαράντα χρόνια» σαν τους προηγούμενους.
Τολμώ να υποστηρίξω πως ο Τσίπρας, ο Τσακαλώτος ή ο Φίλης είναι πολύ πιο «κανονικοί», απ’ όσο είναι τα μεσαία στελέχη τους που σήμερα απολαμβάνουν τα ευεργετήματα της εξουσίας. Οι κορυφαίοι έχουν στα χέρια τους τα εργαλεία που τους δείχνουν την πραγματικότητα χωρίς φτιασιδώματα, ενώ παράλληλα διαθέτουν προσωπικά σενάρια για το μέλλον. Οι μετρήσεις τους δείχνουν πως έτσι κι αλλιώς θα χάσουν, ενώ ο καθένας τους έχει συγκεκριμένο ρόλο να παίξει τα επόμενα χρόνια, ανάλογα με τα πολιτικά του κυβικά και τις φιλοδοξίες του. Τέλος πάντων, κάτι θα κάνουν οι κορυφαίοι όταν θα βρεθούν στην αντιπολίτευση, σε κάτι θα ελπίζουν..
Αυτοί που ούτε πρόσβαση στην πληροφόρηση έχουν, ούτε κανένα μέλλον διαθέτουν, είναι τα μεσαία και ανώτερα στελέχη του μηχανισμού τους. Αυτοί, μόλις ηττηθούν, θα χάσουν αστραπιαία τα σημερινά εισοδήματα, τα οφίτσια και την γκλαμουριά της εξουσίας, δίχως ορατή προοπτική για το μέλλον. Θα βρεθούν μετέωροι και καλομαθημένοι, δίχως να χουν στον ήλιο μοίρα. Αυτός ο στελεχιακός κορμός είναι επιρρεπής σε κάθε νικηφόρο παραμύθι που εκπορεύεται από το Μαξίμου (καθότι απαντά στις ενδόμυχες επιθυμίες του) και παραλλήλως πολύ πιο πανικόβλητος από τα ανώτερα κλιμάκια.
Αυτός ο κορμός είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος των δυνάμεων της απαλλαγής, καθώς οι άνθρωποι αυτοί προΐστανται μαζικών εργασιακών χώρων, επηρεάζοντας ή πιέζοντας ευάλωτο κόσμο. Την ίδια στιγμή, αυτά τα στελέχη σπρώχνουν σκληρά την κορυφή της πυραμίδας να κάνει τα πάντα για την παραμονή του Σύριζα στην εξουσία, δίχως ηθικούς ενδοιασμούς ή δημοσιονομικές επιφυλάξεις. Πρόκειται για ένα σκληρότατο στράτευμα που επειδή σιτίζεται απ’ το κράτος, δεν είναι διόλου διατεθειμένο να το εγκαταλείψει αμαχητί.
Μην υποτιμάτε διόλου την μαχητικότητα και κυρίως την δύναμη πίεσης που έχουν αυτές οι χιλιάδες στελεχών προς τους υπουργούς και προς το Μαξίμου. Με χίλιους τρόπους απαιτούν από τον Τσίπρα να τα δώσει όλα, να τα κάνει όλα στάχτη και μπούλμπερη, αρκεί να τους κρατήσει στις καλοπληρωμένες θέσεις τους. Αλλιώς θα βρεθούν στην ανεργία. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα υπονομεύσουν ανοικτά όποιον μετά τις εκλογές θα βρεθεί στην θέση τους.
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου