Θα μπορούσε να πει κανείς μετά τη χθεσινή μνημειώδη «γκάφα» του Μαξίμου με την βιομηχανία Παπαστράτος, ότι η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα της κοντής μνήμης.
Ότι εκεί στα υπόγεια που γράφονται οι ανακοινώσεις και διανέμονται στα trolls, ξέχασαν πως το 2017 ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαφήμιζε αυτοπροσώπως από τον Ασπρόπυργο την μεγάλη επένδυση των 300 εκατ. ευρώ που υλοποίησε η Philip Morris στην Ελλάδα μετατρέποντας το εργοστάσιο του Παπαστράτου στο δεύτερο παγκοσμίως όπου κατασκευάζονται οι γνωστές πια θερμαινόμενες ράβδοι καπνού...
για τα IQOS.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι στο Μαξίμου «ξέχασαν» αυτό ή ότι οι ίδιοι ενέκριναν την επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας η οποία -κατόπιν συμφωνίας εργοδοτών και εργαζομένων- προέβλεψε την επταήμερη λειτουργία του εργοστασίου -και όχι την επταήμερη εργασία του προσωπικού- προκειμένου να καταστεί βιώσιμη η επένδυση.
Το πρόβλημα είναι πως διαστρεβλώνουν συνειδητά την πραγματικότητα, και κάθε φορά που το κάνουν για να διεγείρουν με απεγνωσμένη προπαγάνδα τα αντανακλαστικά των πολιτών και να αλιεύσουν ψήφους, καταστρέφουν άλλο ένα ζωντανό κύτταρο από το μέλλον του τόπου.
Προτιμούν να πουν ότι ο Μητσοτάκης «θα μας βάλει να δουλεύουμε επτά μέρες την εβδομάδα» παρά να δώσουν τη δυνατότητα στους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις να διαπραγματεύονται το μέλλον τους.
Από τις πολιτικές αυτές, που πάντοτε είχαν ως στόχο να «θυματοποιούν» τους εργαζόμενους και να τρομοκρατούν τις επιχειρήσεις, η ελληνική οικονομία θρηνεί ήδη αναρίθμητα θύματα. Η επικράτεια της χώρας είναι γεμάτη με βιομηχανικά κουφάρια και οι λίστες ανεργίας ξεχειλίζουν από ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους επειδή δεν τους επέτρεψαν να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες του λαϊκισμού.
Στην περίπτωση της βιομηχανίας Παπαστράτος, η παρτίδα σώθηκε επειδή ακριβώς εργαζόμενοι και εργοδότες κάθισαν σε ένα τραπέζι και διαπραγματεύτηκαν από κοινού το μέλλον τους. Και από αυτή τη διαδικασία βγήκαν όλοι κερδισμένοι.
Το εργοστάσιο επιτρέπεται σήμερα να δουλεύει επτά ημέρες την εβδομάδα και 24 ώρες το 24ωρο στα τμήματα που κρίνεται απαραίτητο με κυλιόμενες βάρδιες, οι εργαζόμενοι εργάζονται λιγότερο (4 ημέρες οκτάωρης εργασίας ακολουθούμενες από δύο ρεπό κάθε φορά), ο μέσος χρόνος εργασίας μειώθηκε στις 37,3 ώρες από 40 εβδομαδιαίως, οι μισθοί δεν επηρεάστηκαν, ενώ έγιναν και 60 περισσότερες προσλήψεις με αποτέλεσμα στο εργοστάσιο να υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα απασχολούνται περίπου 500 εργαζόμενοι.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν κι άλλα στην εγχώρια προβληματική επιχειρηματική σκηνή και θα μπορούσαν να είναι περισσότερα αν η κυβέρνηση άφηνε ακηδεμόνευτες τις διαπραγματεύσεις για συλλογικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας.
Προφανώς και κάποιοι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Παπαστράτος δουλεύουν κυλιόμενα σαββατοκύριακο για τις ανάγκες της βιομηχανίας. Εκατοντάδες χιλιάδες το κάνουν ήδη στον τουρισμό, τις μεταφορές, την εστίαση, πολλοί χωρίς καν συλλογικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις.
Μοιάζει, όμως, αυτή με μια κακή επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση που δημιουργεί συνθήκες εργασιακής ζούγκλας; Η εναλλακτική θα ήταν να διώξουν την επένδυση της Philip Morris με κίνδυνο να χάσουν τις δουλειές τους. Ευτυχώς ούτε η κυβέρνηση -που τώρα δεν αναγνωρίζει την υπογραφή της- ούτε οι εργαζόμενοι επέλεξαν αυτή τη λύση.
Του Βασίλη Γεώργα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου