Ο καουμπόης και ο ποδοσφαιριστής (ή θεωρούν τον Κυριάκο βλάκα;)

Επειδή είμαι άνθρωπος που δουλεύει στην τηλεόραση, θα ήταν παράταιρο να διαφωνήσω με μια πρόταση μονομαχίας του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Θα ήταν σαν ένας πιλότος να διαφημίζει το ταξίδι με το καράβι. Αλλά ως επαγγελματίας του τηλεοπτικού χώρου, ξέρω επίσης πολύ καλά τα πραγματικά όρια του μέσου που δουλεύω. 
Η θεοποίηση της τηλεοπτικής παρουσίας, είναι μια επικοινωνιακή φούσκα και τίποτα άλλο.

Η συνταγή είναι πολύ απλή και εξόχως κυνική: Όποιος πάει για ήττα σε εκλογές, κάνει σαν τρελός για να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλο του...

Είναι σαν την ποδοσφαιρική ομάδα που χάνει 1-0 σε παιχνίδι νοκ-άουτ και βρίσκεται στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Μη έχοντας τίποτα να χάσει, προωθεί στην επίθεση ως και τον τερματοφύλακα της, μπας και καταφέρει να ισοφαρίσει. Η πιθανότητα να φάει και δεύτερο γκολ λόγω της ανοιχτής άμυνας δεν την απασχολεί, η ήττα είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένη και το εύρος της έχει δευτερεύουσα σημασία.

Αντιθέτως, όποιος πάει για νίκη στις εκλογές και μάλιστα ευρύτατη, προτιμά να αποφεύγει παρακινδυνευμένες ενέργειες. Είναι σαν την ποδοσφαιρική ομάδα που πέντε λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι κερδίζει με 2-0. Έχει κανέναν λόγο να κάνει επίδειξη επιθετικής δεξιοτεχνίας, διακινδυνεύοντας την πιθανότητα να πάθει καμιά ζημιά από απροσεξία ή ατυχία; Μιλάμε τώρα για κανόνες τακτικής, όχι για την δυναμικότητες παιχτών και ομάδων. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα να παίζει με τον ΑΟ Άσπρων Χωμάτων Χανίων, πάλι τακτική θα ακολουθήσει.

Θα μου πείτε ότι αυτή είναι ποδοσφαιρική αντίληψη της πολιτικής. Ε και; Δηλαδή η ποδοσφαιρική αντίληψη είναι κακή, ενώ η καουμπόικη είναι μια χαρά; Ο Τσίπρας δικαιολογείται όταν παριστάνει τον Μπούφαλο Μπιλ που φωνάζει «τράβα πιστόλι να δούμε ποιος είναι πιο γρήγορος», ενώ ο Κυριάκος είναι αδικαιολόγητος όταν σκέφτεται σαν αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας που έχει εξασφαλίσει το πρωτάθλημα; Ελάτε τώρα. Εδώ παίζεται η χώρα και το μέλλον των παιδιών μας, θα δώσει ο Κυριάκος γήπεδο στον Τσίπρα για να κάνει όποια προβοκάτσια κατεβάσει η γκλάβα του ώστε να γυρίσει ένα χαμένο παιχνίδι;

Διότι μην μου πείτε ότι ο Αλέξης θα κατέβει στο γήπεδο με έντιμη δημοκρατική διάθεση να ενημερώσει τον κόσμο. Αν κατέβει έτσι, στην καλύτερη γι αυτόν περίπτωση θα έχουμε ισοπαλία. Αλλά τι να την κάνει ο Τσίπρας την ισοπαλία; Δεν του προσφέρει τίποτα. Οπότε θα προσέλθει έτοιμος για καταδρομική επιχείρηση δίχως κανόνες, ικανή να φέρει τα πάνω κάτω. Λογικό για τον Τσίπρα, αλλά και ο άλλος δεν είναι ηλίθιος να διακινδυνεύσει άνευ λόγου. Τον τρέμει, θα πουν οι Συριζαίοι. Βλακείες. Όποιος αψηφά το ύπουλο χτύπημα και την προσχεδιασμένη προβοκάτσια από έναν επαγγελματία του είδους, δεν είναι μάγκας είναι ανόητος.

Ο υπολογισμός είναι απλός: Αν νικήσει στην τηλεοπτική μονομαχία ο Κυριάκος, κερδίζει αυτό που ήδη έχει στην τσέπη, δηλαδή τον εκλογικό θρίαμβο. Αν έρθουν ισοπαλία, πάλι διατηρεί απλώς αυτό που έχει. Κι αν ηττηθεί, βλέπει την διαφορά του απ’ τον Τσίπρα να μειώνεται. Συγνώμη, έχει κανέναν λόγο να συναινέσει στην διοργάνωση ενός τέτοιου αγώνα, από τον οποίον μόνο ο αντίπαλος του μπορεί να ελπίζει σε πόντους; Ας είμαστε σοβαροί.

Θα μου πείτε ότι αυτοί οι υπολογισμοί δεν είναι γνωρίσματα ευρωπαϊκής χώρας, θεσμικά ολοκληρωμένης, (ενώ οι εξαγορές βουλευτών και οι υπουργοποιήσεις έναντι ανταλλαγμάτων είναι). Δεν πειράζει, ας μην αποδείξουμε τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές ότι είμαστε Ευρώπη κι ας μην είναι ο Κυριάκος που θα αναλάβει το βάρος αυτής της απόδειξης. Ας το αφήσουμε για λίγο αργότερα. Τώρα έχουμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε από το να παίζουμε στο γήπεδο του Αλέξη. Κι έπειτα, ας κάνει κι αυτός μια φορά εκλογές δίχως τους δικούς του όρους, για να δει πόσα αχλάδια βάζει ο σάκος.

Στο κάτω-κάτω, θυμάται κανείς αν ο Σαμαράς, ο παλιός Τσίπρας ή ο Γιώργος πρότειναν ή απέρριψαν ντι-μπέιτ στις προηγούμενες εκλογές; Το μόνο που θυμούνται όλοι, είναι ποιος τις κέρδισε.

Του Δημήτρη Καμπουράκη

liberal.gr