Όχι ο Καραμανλής, ούτε ο Ιησούς ο ίδιος!

Στο ελληνικό θέατρο «γεννήθηκε» για πρώτη φορά η έννοια του από μηχανής Θεού. Την ώρα της κορύφωσης του δράματος κι όταν το αδιέξοδο ήταν φανερό σε όλους, κατέβαιναν οι Θεοί από τον Όλυμπο για να δώσουν την λύση. Να ανατρέψουν τα δεδομένα και να φέρουν την περίφημη λύτρωση. 

Από τότε έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αλλά εξακολουθούμε να αγαπάμε το θέατρο, την υπερβολή και τα αδιέξοδα...

Ο από μηχανής Θεός είναι που μας λείπει σήμερα. Ίσως επειδή το δράμα δεν έχει φτάσει ακόμη στην κορύφωσή του!
Ο ελληνικός λαός ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο κ. Τσίπρας του υποσχέθηκε τον εύκολο δρόμο για την σωτηρία. 

Σαν να κερδίζεις τον μαραθώνιο δίχως να το κουνήσεις από τον καναπέ του σαλονιού σου. 

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να ομολογούν σιγά – σιγά ότι δεν είχαν υπολογίσει σωστά τα πράγματα ή ότι δεν ήσαν σωστά προετοιμασμένοι (Τσακαλώτος – Μητρόπουλος), αλλά αυτά ελάχιστη σημασία έχουν πλέον. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν υπάρχει χρόνος για τόσο «βαθυστόχαστες αναλύσεις», ούτε για τεχνάσματα τύπου δημοψηφίσματος. Είναι υποχρεωμένοι να κυβερνήσουν! Άλλωστε, οι ίδιοι το ζήτησαν, δεν τους υποχρέωσαν...

Το ερώτημα, πάντως, παραμένει: Αν ο ελληνικός λαός είναι υπέρ του ευρώ και της συμφωνίας με τους δανειστές, όπως μας λένε όλες οι δημοσκοπήσεις, γιατί ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ της ανατροπής και της ρήξης;
Μπορεί να πέρασαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια από τότε που οι θεατές λυτρωνόντουσαν με την επέμβαση του από μηχανής Θεού, αλλά παραμένουμε οι ίδιοι! Με τα ίδια ελαττώματα και προτερήματα. Ένας λαός διεκδικητικός, ατίθασος, ενίοτε δημιουργικός, ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο! Είμαστε ο μόνος λαός που βλέπει τους Θεούς στα μάτια, αλλά και ο μόνος που τους «υποχρεώνει» να κατεβαίνουν κάθε τρεις και λίγο στην γη για να λύνουν τις μικρές και μεγάλες μας διαφορές. Δεν ξέρω αν αυτό είναι δείγμα ενός υπερήφανου λαού ή απόδειξη ιεροσυλίας. Δεν αποκλείω να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα!

Ο ελληνικός λαός ψήφισε τον Αλέξη Τσίπρα, επειδή ήθελε, τελικά, να φτάσουν τα πράγματα εδώ που έφτασαν. 

Ήθελε την συμφωνία με την Ευρώπη, αλλά δεν ήθελε να αλλάξει κάτι στην οικονομία, στην κοινωνία. 

Ήθελε τα λεφτά της συμφωνίας, αλλά όχι και το υπόλοιπο περιεχόμενό της. Το σενάριο έμοιαζε ουτοπιστικό, αλλά αυτό ήθελε ο κόσμος. Να παιχτεί κι αυτή η πιθανότητα κι ας ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη. 

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κορόιδεψε κάποιον. Προσφέρει ακριβώς αυτό που υποσχέθηκε.

Κι αν δεν τα καταφέρναμε; 

Τότε, κάτι θα έκαναν οι Θεοί για μας. Όπως έκαναν πάντα! 

Δηλαδή; 
Ο Καραμανλής! 
Τόσο απλά! Φύγε εσύ, έλα εσύ! Μία πορεία στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Να κάνει κάποιος άλλος την δουλειά και όχι εμείς! 

Το σενάριο στο συλλογικό μας ασυνείδητο είναι ήδη χαραγμένο: 

Αν κάτι πάει στραβά, θα έρθει ο Καραμανλής. Θα είναι η λύση που θα δώσει ο από μηχανής Θεός, όπως συνέβαινε πάντοτε στις τραγωδίες. Ή σχεδόν πάντοτε. Διότι υπήρξαν και κάποιες φορές που ήμασταν πραγματικά ανυπόφοροι για να ασχοληθούν μαζί μας ακόμη και οι σπλαχνικοί Θεοί.

Γιατί ο Καραμανλής και όχι ο Σημίτης; 

Επειδή η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι μία σταθερά στο σύστημα και ο Κώστας Καραμανλής ο φυσικός της ηγέτης. Κατά συνέπεια, είναι το πιο λογικό σενάριο σε περίπτωση αδιεξόδου...

Και τι μπορεί να κάνει ο Καραμανλής υπό τις παρούσες συνθήκες; 

Δίχως έναν βαθμό αυτογνωσίας, δίχως διάθεση εθνικής συνεννόησης; 

Για να μπορεί να σώσει κάποιος έναν λαό, χρειάζεται ο λαός αυτός να θέλει να σωθεί και να είναι αποφασισμένος να κάνει τα απαραίτητα γι΄ αυτό. 

Κι ο Ιησούς Χριστός να κατέβει αυτή την στιγμή στην Πλατεία Συντάγματος για να φέρει την Δευτέρα Παρουσία, αυτός ο λαός είναι ικανός να τον κάνει να αναρωτιέται αν ήρθε τον σωστό χρόνο κι αν πρέπει να αναλάβει την σωτηρία της ανθρωπότητας για μερικές ακόμη χιλιάδες χρόνια...

Διαβάζουμε δεξιά και αριστερά για το αν ο Καραμανλής στηρίζει ή όχι τον Τσίπρα, ποιόν διάδοχο του Αντώνη Σαμαρά προκρίνει και άλλα σχετικά. Είναι τόσα πολλά τα δημοσιεύματα και τόσο αντιφατικά μεταξύ τους, που είναι φανερό ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το μόνο ίσως πραγματικό είναι ότι μία θετική εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη θα ανοίξουν τον δρόμο για ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις. Το γιατί εμφανίζονται τόσες πολλές φήμες, είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης που έχει να κάνει με τους μηχανισμούς που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου για να διαιωνίσει την εξουσία του. Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι σε ποιανού την υπηρεσία βρίσκονται σήμερα αυτοί οι «κύριοι». Εδώ είμαστε για να το συζητήσουμε...

Για να επιστρέψουμε στα μεγάλα και σπουδαία, το κυρίαρχο θέμα δεν μπορεί να είναι σήμερα αν θα αναλάβει ο Καραμανλής αρχηγός της... Νέας Δημοκρατίας. Δεν μπορούν να ανακατεύουν τον Καραμανλή στα προσωπικά τους και μικροκομματικά τους παιγνίδια σε αυτή την κρίσιμη φάση. Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να υπάρξει μία συμφωνία με τους εταίρους. Διαφορετικά, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά και σοβαρά προβλήματα στην πορεία μας, ως Έθνος.

Από την άλλη, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι την ουσία του προβλήματος: Μία χώρα που δεν παράγει είναι καταδικασμένη σε θάνατο. Και μία Ελλάδα έξω από την Ευρώπη θα είναι εύκολη λεία στους εχθρούς της. 

Τι νόημα, λοιπόν, έχει να μπλέκουμε σε ανούσια σενάρια τον Κώστα Καραμανλή; Αν δεν υπάρξει αυτογνωσία, η χώρα αυτή δεν σώζεται με τίποτα. Κι η αρχή αυτής της πορείας είναι η συμφωνία που πρέπει να επιτευχθεί μέχρι το τέλος αυτού του μήνα. 

Αν ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να προσφέρει, θα το αποφασίσει ο ίδιος. Αλλά πρώτα πρέπει να υπάρχει χώρα και ένας λαός που θα ξέρει το ακριβώς θέλει...

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr


Πηγή:www.capital.gr