Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες από τις εκλογές και κανείς δεν ψελλίζει ούτε μία κουβέντα για το θέμα της ανάπτυξης. 

Λες και δεν υπάρχει αυτό το ζήτημα για τη χώρα. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται φόρους, δανεικά, αλλά όχι αναπτυξιακούς σχεδιασμούς. Και βέβαια ούτε από την αντιπέρα όχθη καταβάλλεται καμία προσπάθεια. 
Λες και αν επιβληθούν οι φόροι, αν βρεθεί λύση στις περίφημες κόκκινες γραμμές, ακόμα δηλαδή και αν υπάρξει συμφωνία, η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακές ράγες και η ατμομηχανή της οικονομίας θα ξεκινήσει... Έτσι από μόνη της... 

Και σα να μην έφτανε αυτό, μαντέψτε σε ποιον έχει ανατεθεί από την κυβέρνηση να προετοιμάσει το νέο «Σχέδιο ανάκαμψης και ανάπτυξης της χώρας στη μεταμνημονιακή εποχή». Στο κ. Ν. Θεοχαράκη! Σε εκείνον δηλαδή που η κυβέρνηση απέπεμψε από τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους στις οποίες συμμετείχε, ως ανεπιθύμητο από εκείνους και προφανώς μη επαρκή.
Μου θυμίζει Σαμαρά ο Τσίπρας. 
Δεν του έκανε για υπ. Οικονομικών ο Στουρνάρας και τον ξήλωσε βάζοντάς τον σε ιδιαίτερα κρίσιμο πόστο, στην ΤτΕ. Αν τον ήθελε γιατί δεν τον διατηρούσε στη θέση του; Και αν κρίθηκε μη επαρκής είναι αδιανόητο να τοποθετηθεί μετά σε θέση - κλειδί.

Ακολουθώντας τα βήματα Σαμαρά ο κ. Τσίπρας έβγαλε από την ομάδα διαπραγμάτευσης το Ν. Θεοχαράκη γιατί είχε τιναχτεί στον αέρα κάθε συζήτηση. Έφταιγε ή μη, πάντως του χρεώθηκε η ρετσινιά. Και τον ίδιο άνθρωπο πάνε μετά και τον τοποθετούν επικεφαλής της μοναδικής αναπτυξιακής μελέτης αυτής της κυβέρνησης. Δηλαδή τι να πει κανείς... Αλλά ξέχασα, ο στενός του φίλος και προϊστάμενός του κ. Βαρουφάκης έχει ήδη δώσει πρόγευση του τι θεωρεί ανάπτυξη και πώς την οραματίζεται μέσα από αρθρογραφία...

Και βέβαια, πήραμε και μία ιδέα για το πώς το σκέφτεται το πράγμα και από έγγραφό του που τυχαία (;) διέρρευσε στη Wall Street Journal. Εκεί όπου γίνονται συγκλονιστικές προβλέψεις για ανάπτυξη μόλις... 0,1% φέτος. Αλλά ξέχασα, η χώρα φλερτάρει με τα BRICS. Από εκεί προφανώς θα έρθει το αναπτυξιακό μπουμ. Ρούβλια, γουάν, ρουπίες και ό,τι μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους. 

Επειδή όμως καλή η πλάκα, αλλά τα ζητήματα είναι εξαιρετικά κρίσιμα, θα πρέπει στην κυβέρνηση να ασχοληθούν επιτέλους σοβαρά με το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα. Από την καθίζηση της οικονομίας προέρχονται όλα. Ας ασχοληθεί επιτέλους κάποιος σε αυτή τη χώρα και με τον αριθμητή της δυσμενούς εξίσωσης. Το ΑΕΠ. Ας ασχοληθούμε επιτέλους πώς θα το αυξήσουμε αντί να τσακωνόμαστε μόνο για κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα.

Έχει η κυβέρνηση σχέδιο; Ας το καταθέσει και ας επιχειρήσει να το εντάξει στις διαπραγματεύσεις. Γιατί η γενική ιδέα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα. Και αν αυτό ισχύει, όσα δάνεια και αν πάρει η χώρα από τους εταίρους, όσα Μνημόνια και αν υπογράψει, όσα δισ. και αν εξασφαλιστούν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ύφεση και φτώχεια και απαξίωση. Υπήρξαν και άλλες φορές μεγάλα δάνεια, πολύ μεγαλύτερα από αυτό που διαπραγματεύεται τώρα η κυβέρνηση. Και λοιπόν;

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr