Κατέστη η Ελλάς χώρα πολυεθνής και σε ανώτατο επιτελικό επίπεδο.
Η πρόσληψη του κ. Τομάζο Παντόα Σκιόπα στη θέση του συμβούλου του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου σε θέματα οικονομίας είναι επιβεβαιωτική της τάσεως που προωθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άοκνος συνομιλητής σε επίπεδο παγκόσμιο.
Το ζητούμενο, όμως, για μία κυβέρνηση που, καλώς ή κακώς, πιστεύει ότι η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από την εφαρμογή του Μνημονίου δεν αφορά στην αναζήτηση «οικονομικών ιδεών»· αυτές είναι δεδομένες με τρόπο απόλυτο, δογματικό.
Το ζητούμενο, δυστυχώς, για τον κ. Παπανδρέου είναι απλώς η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αποφάσεων της τρόικας.
Από την άποψη αυτή, το πρόβλημα του κ. Παπανδρέου εστιάζεται στην έλλειψη κοινωνικής πειθαρχίας, την οποία μόνον μία συντηρητική πολιτική αντίληψη μπορεί να εγγυηθεί. Oχι, βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και η Νέα Δημοκρατία, εάν δεν ανασυνταχθεί ιδεολογικά από τον νέο ηγέτη της, τον κ. Αντώνη Σαμαρά.
Κοινωνική πειθαρχία διόλου δεν σημαίνει κατ’ αποκλειστικότητα εφαρμογή αστυνομικών μεθόδων. Σημαίνει πειστικό διάλογο με τους πολίτες, όχι βεβαίως τη στιγμή που εκδηλώνεται η κρίση, οπότε η λογική παραμερίζεται και κυριαρχούν οι θυμικές αντιδράσεις και οι συγκρούσεις. Κοινωνική πειθαρχία υφίσταται μόνον όταν η πολιτική ηγεσία έχει σαφέστατη αντίληψη για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα και επί της βάσεως αυτής διαμορφώνει το ήθος των πολιτών.
Το ΠΑΣΟΚ, που επί δύο δεκαετίες άσκησε εξουσία –συμπλέοντας απολύτως με το ούτως ειπείν λαϊκό αίσθημα– και έχει εκτραχύνει τους Ελληνες πολίτες, σε απελπιστικό βαθμό, δεν είναι σε θέση να επιβάλει κοινωνική πειθαρχία.
Η Ν.Δ., έχοντας υιοθετήσει και αυτή επί δεκαετίες τις πρακτικές του ΠΑΣΟΚ, συνετρίβη στις τελευταίες εκλογές.
Αντί κοινωνικής πειθαρχίας υπάρχει πλέον κίνδυνος να εισέλθει η χώρα σε φάση πολιτικής ανυπακοής, της πλέον ακραίας μορφής, στους επόμενους μήνες.
Πέραν τούτων και σύμφωνα με όσα υποστήριζε τα τελευταία πέντε χρόνια έως την ημέρα των εκλογών του περασμένου Οκτωβρίου, η σημερινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ διαθέτει μεν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά όχι πολιτική νομιμοποίηση με την ευρεία έννοια της λέξεως, όπως εξάλλου υποστήριξε ένας από τους υπουργούς του κ. Παπανδρέου.
Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αντλεί τη νομιμοποίησή της, ουσιαστικώς, από την «τρόικα», πράγμα όχι καινοφανές στην Ιστορία των Ελλήνων· αλλά ήλπιζε κανείς ότι σε μία περίοδο διακοσίων ετών θα είχε επέλθει κάποια ωρίμαση, πράγμα που, όμως, δεν συνέβη.
Μπορεί ο ελληνικός λαός να καταβάλλει το τίμημα της αφροσύνης του, όπως διακηρύσσουν χαιρέκακα ορισμένοι, αλλά το καταθλιπτικό είναι ότι τη «σωτηρία» του ανέλαβαν όσοι τον έχουν οδηγήσει στην παρούσα συμφορά.
Και το γεγονός αυτό κλονίζει την εμπιστοσύνη στο όλο εγχείρημα και καμία «διεθνής συμβούλων» δεν αναιρεί αυτό το αίσθημα.
Του Kωστα Iορδανιδη/Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου