Ο κόσμος μας υπακούει στα αντίθετα

Οι πλανήτες, οι άνθρωποι, αντικατοπτρίζονται σε προαιώνιους φυσικούς νόμους, σε μια πάλη αντιθέσεων! 
Τίποτα δε θα ήταν στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, αν δεν υπήρχαν αυτές οι λεπτές και δυσδιάκριτες ισορροπίες!

Οι περισσότεροι μένουν στο συμβιβασμό του ανεξήγητου «έτσι είναι, επειδή έτσι μου το έχουν πει» ή ακόμα καλύτερα «έτσι είναι, γιατί έτσι λένε γενικά»… 
Ποιος μπορεί να ορθώσει το ανάστημά του και να πει «όχι, δεν είναι έτσι, επειδή το λέω εγώ;»…

Η φυγόκεντρος δύναμη στη ζωή μας είναι ένας όρος που τον ερμηνεύουμε καθαρά μαθηματικά! 
Κάνουμε κύκλους γύρω από ιδέες, κατεστημένα και πλαφόν, απλά, επειδή «έτσι είναι»! Κανείς μας ποτέ δεν σκέφτηκε μάλλον πως το «έτσι είναι» το είπαν άνθρωποι που σε τίποτα δεν υστερούμε απ’ αυτούς!

Για να χτιστεί ενα οικοδόμημα, χρειάζονται γερά θεμέλια.
Πώς όμως ξέρουμε ότι τα υπάρχοντα θεμέλια δεν έχουν φθαρεί η σαπίσει; 
Ποιoς κατεβαίνει χαμηλά στα θεμέλια να δει αν όντως λειτουργούν; 
Βασιζόμαστε στην πεπατημένη και απλά «έχει ο θεός»..

H φυγόκεντρος δύναμη ορίζεται ως η προσπάθεια του ανθρώπου να φύγει μακριά από την οικειότητα του γνωστού και να αναζητήσει τη δική του σωτηρία, το δικό του ονειρικό, αλλα όχι πλαστό κόσμο! 
Οι μέρες δε συνιστούν την πολυτέλεια του ονείρου, αλλά δε λέω να γυρίσουμε την πλάτη στην πραγματικότητα, ούτε να φοράμε παρωπίδες! 
Εδώ που ο κόσμος καίγεται, αρνούμαι να θεωρήσω το όνειρο πολυτέλεια! 
Αναζήτω καθημερινά τη φυγόκεντρο δύναμή μου, αυτή που θα μου ανοίξει τους ορίζοντες και όχι δρόμο για να κατακτήσω τα προς το ζην! 
Όσο προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας ότι η φυγή θα επιτευχθεί με εύκολους δρόμους, τόσο πιο πίσω πάμε και τόσο πιο εύκολα οδηγούμαστε σε αδιέξοδο (γιατί μην ξεχνάτε πίσω μας υπάρχει τοίχος)… 
Φτάσαμε στον πάτο ως γενιά… 
Ξεχάσαμε να χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας τις λέξεις ΕΞΕΛΙΞΗ-ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ-ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ-ΡΙΣΚΟ-ΔΟΚΙΜΗ-ΠΛΑΝΗ!

Γεννηθήκαμε με νου (όπως και οι πίθηκοι που οδεύουμε προς αυτούς) και ο σκοπός είναι να εξελίξουμε αυτή την ακατέργαστη ύλη σε κάτι μαγικό!

Μ’ αρέσει να βλέπω ανοιγμένα πανιά, έστω κι αν δεν ξέρω που πάνε… Επειδή απλά άνοιξαν! 
Κάπου οδεύουν και σίγουρα από κάπου ξεκίνησαν! Έτσι πρέπει να λειτουργεί και ο νους! Δεν ειμαι φιλόσοφος, ούτε ψυχολόγος, αλλά απλός παρατηρητής της ζωής και συλλέκτης εμπειριών!

Oνειρευόμουν τον κόσμο πιο χαμογελαστό, λογικό, αλλά όχι κάθετο, ευαίσθητο, αλλά όχι αδύναμο, πολύχρωμο, αλλά όχι άσχημα μουτζουρωμένο και αυστηρά με φωτεινά χρώματα!

Όπως έλεγε ο Ρούσβελτ  «όταν αποφασίσεις, το καλύτερο είναι να πράξεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το λάθος. Το χειρότερο όλων είναι να μην κάνεις τίποτα! Αλλά και εδώ έρχονται οι αντιθέσεις. Άσπρο ή μαύρο; Να φύγω ή να μείνω; Υπάρχει και το γκρι, υπάρχει και το να μείνω όσο με ευχαριστεί!

Η δύναμή μας είναι στο μυαλό μας, αρκεί να μην την υποτιμάμε ή μην την υπερεκτιμάμε! Ισορροπία!

Γιατί όπως έλεγε και ο Αινστάιν, «δε γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με αυτές που προσποιείται ότι έχει»!

Επειδή όμως ανήκω στους ανθρώπους που δε δέχονται το «έτσι είναι, επειδή έτσι λένε», έχω να πω πως «αυτό που ψάχνεις, είναι σίγουρα κρυμμένο σε μια γωνία του μυαλού σου, γιατί για να το ψάχνεις σημαίνει πως κάπου έχει χαθεί στα στένα της σκέψης σου!

Από την ΑΝΤΡΕΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ