«Ομοιογένεια στην ασημαντότητα» θα ήταν, ίσως, εις δηκτικός χαρακτηρισμός και δη προέλευσης Γηραιάς Αλβιώνος, για τους «Τέσσερις Σωματοφύλακες» (Χάρη Παμπούκη, Τίνα Μπιρμπίλη, Παύλο Γερουλάνο και Δημήτρη Δρούτσα) του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου του Νεώτερου. Κοινό γνώρισμα των «Τεσσάρων», η αλαζονεία από τη δοτή εξουσία, την οποία κέκτηνται και αλόγως διαχειρίζονται, ερήμην του Λαού και υπέρ του δωροδότη αρχηγού!
Προεξάρχουσα και προκλητική στο έπακρο η περίπτωση της αγγλοτραφούς νυν υπουργού Περιβάλλοντος κ. Τίνας Μπιρμπίλη, ή επί το γνωστότερο στους κύκλους της «οικογένειας Παπανδρέου» «λογογράφου» του πρωθυπουργού!
Ο τεχνητός αντικομφορμισμός της υπουργού Περιβάλλοντος προσιδιάζει στους...
«Ετερόχθονες» των πρώτων δεκαετιών του ελευθέρου βίου της χώρας, οι οποίοι με τις ρεντικότες, τα ομματοϋάλια με τους χρυσούς σκελετούς, τους ημίψηλους πίλους, τα λευκά χειρόκτια, τα μπαστούνια με τις ασημένιες λαβές και τις γαλλικές εκφράσεις με τις οποίες διάνθιζαν τους λόγους τους, επέπεσαν ως ακρίδες στο νεοσύστατο βασίλειο, περιφρονούσαν τους Αγωνιστές με τις λερές φουστανέλες, που μάτωσαν για τη «χιλιάκριβη τη λευτεριά», και επιζητούσαν να… κυβερνήσουν «ελέω ανωτερότητας και καταγωγής» τούς «ιθαγενείς» ελευθερωτές του Γένους!
Αχ, μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη, συ μας τα 'λεγες καλά…
• «… Εσύ, εκλαμπρότατε (Μαυροκορδάτε), από τον καιρό που κόπιασες, όλο νέα πράματα ήφερες εις την πατρίδα. Διαίρεσιν αναμεταξύ μας δεν είχαμε, φατρίαν μας ήφερες, νέον φρούτον σ' εμάς τους Έλληνες, παραλυσίαν κι αφανισμόν.
Αν πετύχαινες να σκοτώσης τον Καραϊσκάκη, πού θα τον βρίσκαμε όταν η Ρούμελη γόμωσε Τουρκιά και προσκύνησαν όλοι από την καλή μας κυβέρνησιν κι αρετή όπου δείξετε εις την πατρίδα όλοι σεις οι πολιτικοί…»
Οι ευρωλάγνοι και επέκεινα ατλαντιστές και αμερικανολάγνοι -η σκέψη της κ. Μπιρμπίλη διακινείται σ' όλο το μήκος του εξωχώριου εκκρεμούς- ενθυμίζουν, κατά παράλληλη ερμηνεία, όπως θα υποστήριζε και ο νομομαθής κ. Παμπούκης, τους Chicago Boys του Μίλτον Φρίντμαν, που εμφανίστηκαν ως «προφήτες» της Νέας Οικονομίας και οδήγησαν στη χρεοκοπία και στη δυστυχία τους λαούς της Λατινικής Αμερικής.
Συλλαβίζουν προκάτ «μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης», τα οποία διδάχθηκαν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα της αλλοδαπής, αλλά απάδουν στις ελληνικές συνθήκες, γεωλογικές, κλιματολογικές, παραγωγικές δυνατότητες, χαρακτήρα λαού κ.λπ., και επιδιώκουν την εφαρμογή τους, χωρίς καν προσαρμογή στις δυνατότητες της χώρας.
Και εν έτει 2010, χωρίς Γνώση και Φρονηματισμό, επαναλαμβάνουν την πλάνη (;) των αρχών της δεκαετίας του 1950, όταν η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή του Πολ Πόρτερ περιφρόνησε, και μάλιστα διά χειροδικίας στις παρειές του τότε υπουργού Συντονισμού Στέφανου Στεφανόπουλου, τις εισηγήσεις των ελλήνων οικονομολόγων, με επικεφαλής τον Κυριάκο Βαρβαρέσο, για χωροταξική ανάπτυξη της ρημαγμένης Ελλάδας, με την προώθηση αλυσίδας βιοτεχνικών μονάδων επεξεργασίας και εκμετάλλευσης των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
Αντ' αυτού οι τότε Chicago Boys, όπως κατά παράλληλο ερμηνεία και οι επιχώριοι σημερινοί επίγονοί τους, ενυπνιάζονται σχέδια για πράσινη ανάπτυξη και άλλα συναφή παρόμοια...
Το Περιβάλλον διδάσκει ποία σχέδια οικονομικής ανάπτυξης επιδέχεται στο πνεύμα της αυτοπροστασίας του, ενώ ο Χρόνος καταδικάζει εισηγήσεις παραβίασης της Φύσης.
Η υπουργός Περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη, πέραν της… λογογραφίας και γλωσσικής μεταγλώττισης των ομιλιών του κ. Γ. Παπανδρέου του Νεώτερου, προς το συμφέρον της Χώρας και του Λαού της, ας εγκύψει στη «Χάρτα των Αθηνών», προφητική διακήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Συνεδρίου (Αθήνα 1932) και το αντίστοιχο Συγκοινωνιακό Συνέδριο στο Παρίσι της δεκαετίας του 1970, στο οποίο το δολοφονημένο δίκτυο τραμ της ελληνικής πρωτεύουσας έχει ανακηρυχθεί το αρτιότερο στον Κόσμο, και είναι βέβαιο ότι θα ανασυντάξει τα «πτερόεντα έπη» της για «Πράσινη ανάπτυξη, προστασία του περιβάλλοντος και αρμονική σχέση οικονομικής ανάπτυξης - Περιβάλλοντος».
Διευκρινίζεται, επί τη ευκαιρία, ότι αυτά δεν διδάσκονται σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα της αλλοδαπής...
Ο κ. Παμπούκης κατήλθε της καθηγητικής έδρας και εισόρμησε στον «μυστηριώδη κόσμο» των πολιτικών παρασκηνίων και εν ταυτώ απεδέχθη την αρχή «Επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται».
Ο εκ «βασιλικού περιβάλλοντος» προερχόμενος και νέηλυς σοσιαλιστής, κ. Παύλος Γερουλάνος, συγχωρείται να αποστρέφεται τον «χύδην όχλον» στο πρόσωπο του παγκοσμίου αναγνώρισης ανθρώπου του Αθλητισμού Γ. Βασιλακόπουλου και να αρνείται εν τη «βασιλική πανσοφία» του (!) και απλή, ακόμη, ενημέρωση στον τομέα του Αθλητισμού.
Ο κ. Δρούτσας, αν και ομού μετά του ομοτράπεζου Άλεξ Ρόντου συνέβαλαν αποφασιστικώς στη διαμόρφωση του περιλάλητου Σχεδίου Ανάν, δικαιούται να επικαλείται το της Γραφής «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα» και να εξορκίζει από τη συλλογική μνήμη τη θητεία τού πατρός του, ως ακολούθου Τύπου στη διπλωματική μας αντιπροσωπεία της αυστριακής πρωτεύουσας σε χαλεπούς για την Ελληνική Δημοκρατία χρόνους, και τους εκεί καταφυγόντες αντιδικτατορικούς Αγωνιστές...
Η «αλαζονεία της Εξουσίας», κατά τον αείμνηστο αμερικανό γερουσιαστή Φουλμπράιτ, δεν καταλείπει «μνήμη αγαθή» για δημόσια πρόσωπα…
Το Παρόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου