Ωραία, λοιπόν! Αν όχι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, τότε ποιος; Το ΠΑΣΟΚ της σέχτας του Νίκου Ανδρουλάκη, το νέο κόμμα του Κασσελάκη ή το διαλυμένο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ;
Κι επειδή τέτοιες «κινήσεις» δεν γίνονται χωρίς σοβαρά κεφάλαια, αυτοί που έχουν βάλει τα χρήματά τους δεν θέλουν να τα χάσουν, προφανώς κι αυτά που συζητάμε τα έχουν πάρει υπόψιν τους…
Δύο είναι τα «σενάρια» στα οποία μπορεί να ποντάρει κάποιος. Είτε στο να εξαναγκαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παραδώσει «εν κινήσει», στη διάρκεια της θητείας του, είτε να οδηγηθούμε σε μία λύση κυβέρνησης «εθνικής ενότητας»...
Πάμε να δούμε τα δύο αυτά σενάρια. Και να ξεκινήσουμε από το δεύτερο.
Είναι σαφές από τη ρητορική της… εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη ΝΔ ότι έχουν επιλέξει ως πεδίο αντιπαράθεσης το πεδίο των ελληνοτουρκικών. Ασκούν δριμεία κριτική στον κ. Μητσοτάκη για δήθεν παραχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, όταν γνωρίζουν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να «αμυνθεί» δημοσιοποιώντας το περιεχόμενο συζητήσεων που εκ των πραγμάτων μένουν μακριά από το φως της δημοσιότητας. Ανάλογες συζητήσεις με την Τουρκία, για να μην ξεχνιόμαστε, είχαν γίνει και επί των ημερών του Κώστα Καραμανλή του Β’ και επί των ημερών του Αντώνη Σαμαρά. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν σε τι περιβάλλον γίνονται αυτές οι διαπραγματεύσεις.
Κι εδώ υπάρχουν δύο θέματα.
Το πρώτο ότι η ρητορική που χρησιμοποιείται, ναρκοθετεί εκ των πραγμάτων κάποια πιθανή πρόοδο στα ελληνοτουρκικά. Η οποία (πρόοδος) δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί υπό τις παρούσες συνθήκες και με δεδομένες τις φιλοδοξίες της Τουρκίας. Την ίδια ώρα, όμως, έχει σημασία ποιος δείχνει προς τα έξω ότι παραμένει αδιάλλακτος. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία υποδαυλίζει με διαρροές το εύθραυστο πολιτικό κλίμα στην Αθήνα. Αν πραγματικά υπήρχε προοπτική να κερδίσει αυτά που θέλει στο Αιγαίο, τότε δεν θα υπήρχαν ανάλογες διαρροές.
Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που «ποντάρουν» σε μία πρόοδο στα ελληνοτουρκικά για να… ανατρέψουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν εργαστεί στη ζωή τους μία ώρα στον πραγματικό κόσμο. Αν είχαν εργαστεί θα ήταν περισσότερο πραγματιστές. Εκτός και αν το ζητούμενο στο τέλος είναι η ναρκοθέτηση οποιασδήποτε βελτίωσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις…
Ποιος θα μπορούσε άραγε να στηρίξει μία κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» πέραν της ακροδεξιάς; Δεν ξέρουμε ποιος θα μπορούσε να συνταχτεί με τις ακραίες τοποθετήσεις του κ. Σαμαρά, ως προς το πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη, αλλά ο κ. Κασσελάκης έσπευσε να συμφωνήσει με τις… ανησυχίες του Αντώνη Σαμαρά. Τυχαίο;
Σε κάθε περίπτωση αυτό το σενάριο είναι εξαιρετικά αδύναμο. Μπορεί να το πίστεψε ο κ. Σαμαράς, αλλά είναι αμφίβολο ότι το πιστεύουν και όσοι εμφανίζονται να συντάσσονται μαζί του. Αλλά όλο αυτό φθείρει τον κ. Μητσοτάκη σε ένα ακροατήριο που γοητεύεται με ανάλογα σενάρια. Με άλλα λόγια, το πιο πιθανό είναι ο κ. Σαμαράς να έχει χρησιμοποιηθεί για να εξυπηρετηθεί το «μεγάλο σχέδιο». Το οποίο φυσικά δεν είναι η αποτροπή της παράδοσης του Αιγαίου, το οποίο δεν θα μπορούσε να συμβεί σε συνθήκες ειρήνης, αλλά η πτώση του κ. Μητσοτάκη.
Οπότε ερχόμαστε στο πρώτο σενάριο, σε αυτό της παράδοσης της εξουσίας από τον κ. Μητσοτάκη σε κάποιον τρίτον.
Και υπάρχει τέτοιος εντός της ΝΔ;
Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Προσωπικά πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να υποχρεώσει τον κ. Μητσοτάκη να του παραδώσει τα κλειδιά της χώρας χωρίς να το θέλει ο ίδιος. Αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν ισχυροί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες που φαίνεται να το πιστεύουν, δείχνει το πώς σκέπτονται. Ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης στα ζωτικά συμφέροντα της χώρας, αρκεί να εξυπηρετήσουν τα δικά τους στενά συμφέροντα. Και όπως φαίνεται αυτό είναι το κεντρικό σενάριο. Προφανώς, οι «επενδυτές» παίζουν σε δύο ταμπλό: Αν πετύχει το σχέδιο, έχει καλώς. Αν δεν πετύχει, υπάρχει πάντα έδαφος, κατά την γνώμη τους, για μια καλή συμφωνία επανακαθορισμού της σχέσης τους με το κεντρικό σύστημα εξουσίας.
Όλα αυτά δεν λαμβάνουν υπόψιν τους τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει αποδείξει τις πολιτικές του ικανότητες. Και επιπλέον, ο ελληνικός λαός έχει εικόνα. Στο ερώτημα αν όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποιος άλλος, η απάντηση είναι προφανής. Κι αυτό είναι το μεγάλο όπλο του κ. Μητσοτάκη, αν η διαπλοκή επιμείνει να πριονίζει την καρέκλα, πάνω στην οποία καθόμαστε όλοι εμείς. Διότι δεν πριονίζουν την καρέκλα του κ. Μητσοτάκη, αλλά ναρκοθετούν το μέλλον της χώρας.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου