Ο κ. Ανδρουλάκης χθες κατά την επετειακή ομιλία του για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, επανέλαβε ότι δεν δέχεται «κανένα ψίθυρο στο αυτί», ούτε αποδέχεται το «περάστε από το τμήμα δι' ενημέρωσίν σας». Διερωτήθη δε αν η ΕΥΠ είναι αυτόνομη νησίδα, ανεξέλεγκτο κράτος εν κράτει, και ζήτησε από τον Πρωθυπουργό να αξιοποιήσει τη δυνατότητα... που του δίνει ο νόμος και να προβεί στην άρση του απορρήτου.
Φυσικά εφόσον ο Πρωθυπουργός επιμείνει στην άρνηση, ίσως υπάρχει η οδός της άρσης απορρήτου μέσω του ιδίου του κ. Ανδρουλάκη. Να μεταβεί και να ενημερωθεί για τον λόγο της επισύνδεσης, και στη συνέχεια να ενημερώσει ο ίδιος τον λαό. Και θα κρίνει ο λαός το σοβαρόν ή όχι του λόγου.
Εξηγούμε εκ των προτέρων, και πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι δεν υπαινισσόμαστε το παραμικρό ενδεχόμενο ύποπτης συμπεριφοράς του ιδίου του κ. Ανδρουλάκη. Όμως και ο ίδιος δεν γνωρίζει αν κάποιοι από το σύνολο των ανθρώπων με τους οποίους ερχόταν σε επαφή λόγω της ιδιότητάς του και των καθηκόντων του στην Ευρωβουλή, ήταν επιλήψιμοι.
Το φως που αναζητάται να χυθεί άπλετο, ξεφεύγει προς το παρόν από χαραμάδες. Κάποια στιγμή πολλά θα μαθευτούν, γιατί εδώ είναι Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παλιός δημοσιογράφος είχε αποκαλύψει ήδη από τις 22 Αυγούστου στο προφίλ του στο Facebook αυτό που μάθαμε δέκα ημέρες αργότερα από την κατάθεση της εισαγγελέως στην Επιτροπή, ότι για την παρακολούθηση συνυπέγραψαν έξι διευθυντικά στελέχη της ΕΥΠ. Ο ίδιος μας είπε ότι η παρακολούθηση είχε ορισθεί για δίμηνο αλλά κρίθηκε αναγκαία η παράτασή της. Και όντως συνεχίστηκε, αλλά στον μήνα επάνω βγήκε αρχηγός ο Ανδρουλάκης και διακόπηκε (όπερ, κάποιοι ήδη κάτι ξέρουν).
Το γεγονός ότι έξι υπηρεσιακοί παράγοντες έδωσαν την συγκατάθεσή τους, καταδεικνύει αφενός το νόμιμον και νομότυπον της ενέργειας, αφετέρου ότι ο λόγος της παρακολούθησης ήταν κάτι - που εξελήφθη ως – σοβαρό, χωρίς κατ' ανάγκην να ήταν και σοβαρό (ακόμη και οι πλέον ξακουστές και αποτελεσματικές μυστικές υπηρεσίες του πλανήτη δεν αποφεύγουν τις γκάφες).
Το πρόβλημα είναι όσα μαθευτούν, να μην μαθευτούν αργά και με σπερμολογίες, όταν η καχυποψία θα έχει ήδη διαβρώσει την εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, αλλά και στον ίδιο τον Ανδρουλάκη. Γιατί στα κοινωνικά δίκτυα ήδη έχει αρχίσει υποδορίως η αμφισβήτησή του. Διατυπώνεται το ερώτημα: «Γιατί δεν πάει να ενημερωθεί και να μας πει ο ίδιος. Μήπως ξέρει και γι’ αυτό το αποφεύγει;». Έτσι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως στο τέλος να καταβάλει πολιτικό κεφάλαιο από την υπόθεση, προς μεγάλη ικανοποίηση του Τσίπρα που επενδύει εκ του ασφαλούς στην περιπέτειά του.
Σε αυτό το κλίμα η αδιαφορία του κοινού είναι εντυπωσιακή. Το έδειξαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, οι οποίες φυσικά δεν μας εξηγούν την αιτία της. Εμπειρικά (και με κάποιο βαθμό αυθαιρεσίας) θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε όχι μόνο στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση οικογένεια (οικονομικό, ενεργειακό), ούτε μόνο σε αμβλυμμένα δημοκρατικά ανακλαστικά της κοινής γνώμης. Θα την αποδίδαμε κυρίως στην ερμηνεία που έσπευσαν να προβάλουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, και η οποία εξ αρχής δεν φάνταζε αρκούντως πειστική.
Ότι δηλαδή ο Μητσοτάκης παγίδευσε έναν υποψήφιο για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, που τότε ήταν αουτσάιντερ, προνοώντας τόσο έγκαιρα μήπως εκλεγεί και μήπως συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ οψέποτε γίνουν εκλογές. Και ενώ είχε αυτόν τον φόβο, όταν ο Ανδρουλάκης έγινε Πρόεδρος (τότε δηλαδή που θα άξιζε η παρακολούθησή του για να μάθει τι σχέδια απεργαζόταν με τον Τσίπρα), σταμάτησε την παρακολούθηση!
Εν τέλει ο Ανδρουλάκης βρίσκεται παγιδευμένος όχι πλέον στις επισυνδέσεις της ΕΥΠ, αλλά στην υπόγεια αμφισβήτηση που διασπείρεται, ότι «κάτι ξέρει και γι' αυτό αποφεύγει την ενημέρωση που του προτείνει η κυβέρνηση». Και ενώ για την κυβέρνηση η στάση αυτή δεν φαίνεται να επιφέρει κόστος (καθώς προβάλει ως ασπίδα τη θεσμικότητα της προστασίας του απορρήτου), δεν αποκλείεται το κόστος αυτό να το επωμισθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με την άρνησή του.
Γιάννης Σιδέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου