ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Το έλλειμμα δημοκρατίας της εκλογής α λα ΓΑΠ

Η αδιανόητη μη-διαδικασία που κατέστησε τη ΝΔ αντικείμενο ανεκδοτολογικής εφευρετικότητας και τέρψης στα σόσιαλ μήντια, και που από τεχνικό πρόβλημα εξελίχθηκε σε πολιτική βόμβα διασποράς, είναι μια παράπλευρη απώλεια της απολίτικης νεοτερικότητας του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο τότε πρίγκιπας του ΠΑΣΟΚ, μακράν πάντα του κομματικού μηχανισμού και της νοοτροπίας του...
(ου μην και της ιδεολογίας του), θέλησε να υπερκεράσει το κόμμα του, που το θεωρούσε παρωχημένο μηχανισμό, και που έτσι κι αλλιώς, λόγω πατρικής κληρονομιάς το είχε στο τσεπάκι, και να αναβαπτισθεί ως λαϊκός ηγέτης με την άμεση συμμετοχή του λαού στην διαδικασία ανάδειξής του.

Υμνήθηκε τότε γιαυτό. Η διαδικασία εκλογής συσπείρωσε δοξαστικά για το πρόσωπό του, ένα γαλαξία εντύπων και προσώπων - από εφημερίδες,life style έντυπα, blogs, κομματικά στελέχη, πολιτικούς συντάκτες, και αξιοθαύμαστους, κατά τα άλλα, δημοσιολογούντες, αλλά τους οποίους η πολιτική, εν τη στενή εννοία, δεν φαινόταν να τους έχει απασχολήσει ιδιαίτερα στη ζωή τους.

Από όλους αυτούς, η ενέργεια Παπανδρέου να προσφύγει στο λαό για την ανάδειξή του ως προέδρου ενός κόμματος, το οποίο μπορεί και να μην ψήφιζαν, ερμηνεύτηκε και παρουσιάστηκε ως απαύγασμα της άμεσης δημοκρατίας και πραγμάτωση της λαϊκής συμμετοχής!

Ήταν τέτοιο το κλίμα της εποχής, που όποιος τολμούσε να γράψει ότι όλη αυτή η διαδικασία ήταν απολίτικη φούσκα, αστεία και αμφισβητήσιμη ως προς την δημοκρατικότητά της, αμέσως τοποθετείτο στην χορεία του ξεπερασμένου, του παλαιολιθικού, του ανθρώπου περιορισμένης δημοκρατικής κουλτούρας, του κομματικού στελέχους στενών οριζόντων – ή , ακόμα χειρότερα, του πρασινοφρουρού που ήθελε να διατηρηθεί αλώβητη η κομματική καμαρίλα, προκειμένου να αναπαράγεται η νομή θέσεων μεταξύ των μελών της, να άρχει ανεξέλεγκτη στο κόμμα, και δι’ αυτού στο κράτος, οικειοποιούμενη τις πλείστες όσες παροχές του.

Ξαφνικά, δια του ΓΑΠ, είχαν ανακαλύψει τη δημοκρατία στην ολοκλήρωσή της, και είχαν μείνει κάποιοι μίζεροι να γκρινιάζουν ότι το δημοψήφισμα εκλογής του κ. Παπανδρέου, ήταν η αποθέωση της ελαφράς εκδοχής της Δημοκρατίας.

Υποτίθεται ότι ένα κόμμα είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν την ίδια φιλοσοφία, διαπνέονται από ίδιες ή παρόμοιες ιδέες για την οργάνωση της κοινωνίας, για την διάρθρωση της οικονομίας, για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας: Απαντούν στο ερώτημα πως με ποιους και για ποιους. Το σύνολο αυτό των πολιτών, μέσα από καταστατικά οργανωμένες διαδικασίες, διαμορφώνει συγκεκριμένο πρόγραμμα για τη διακυβέρνηση της χώρας, επιλέγει αρχηγό, ο οποίος παρουσιάζει το πρόγραμμα διακυβέρνησης στην λαό, διεκδικώντας την ψήφο του. Ο αρχηγός δηλαδή είναι η συνισταμένη της φιλοσοφίας και της κυβερνητικής πρότασης του οργανωμένου κόμματος.

Τι από αυτά έγινε επί ΓΑΠ; Τίποτα! Οι πολίτες επείσθησαν ότι επρόκειτο για μια γιορτή δημοκρατίας, προσέτρεξαν μαζικά, χαρούμενα και ελπιδοφόρα πως σε κάτι σημαντικό συμμετείχαν, και τον ψήφισαν για αρχηγό, δηλαδή αυτοί επέβαλαν στο οργανωμένο σύνολο του ΠΑΣΟΚ, τον αρχηγό του!

Επιγραμματικά, το κοινωνικό φαν κλαμπ του Γιώργου είχε υποκαταστήσει το οργανωμένο κόμμα! Όμως τα αποτελέσματα ήταν εξόχως πολιτικά και διαστρεβλωτικά της δημοκρατικότητας:

Τον εξέλεξε ο πολύς λαός, άρα σε αυτόν θεωρητικά απολογείτο, οπότε δεν ήταν υποχρεωμένος να λογοδοτήσει στα κομματικά όργανα για καμία πράξη του, για καμία πολιτική του θέση, για καμία παρέκβαση του προγράμματος (έτσι μπήκαμε και στο μνημόνιο, με απόφαση δική του και λίγων φίλων του!). Το κόμμα, από παραγωγός πολιτικής, μετατράπηκε αυτομάτως σε μια τεράστια ομάδα δουλειάς για την υπηρέτηση του αρχηγού!

Ήταν τόση η λάμψη της πρότασης Παπανδρέου, που αναγκάστηκε να την υιοθετήσει και η συντηρητική ΝΔ, για να μην φανεί ότι υπολείπεται σε δημοκρατικότητα! 

Ενα κόμμα που οργανώθηκε κατ΄ εικόνα και ομοίωση του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 70, και του οποίου η οργάνωση, περισσότερο από του ΠΑΣΟΚ, παρέμεινε εντελώς προσχηματική, αφού οι οργανώσεις βάσης ποτέ δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν την ηγεμονία των βαρόνων του κόμματος, προσήλθε σε μια διαδικασία εκλογής αρχηγού από το λαό, ξένη προς την πολιτική του κουλτούρα.
Αυτό φάνηκε και στα διαλυτικά φαινόμενα που ακολούθησαν την τεχνική αποτυχία της Κυριακής. 

Εκεί που το ΠΑΣΟΚ θα το αντιμετώπιζε λέγοντας ότι σε εύλογο χρόνο η διαδικασία θα επαναληφθεί, και θα παρέκαμπτε τις εντυπώσεις - εξυμνώντας, με ανακοινώσεις και δηλώσεις, τη διάθεση λαϊκής συμμετοχής - στη ΝΔ άρχισε ο πολιτικός κανιβαλισμός.
Δεν τους πάει αυτή η διαδικασία, όχι γιατί υπήρξε το τεχνικό πρόβλημα, αλλά γιατί πολιτικά δεν την αντέχουν - είναι ξένη προς αυτούς
Ίσως είναι καιρός να ξανασκεφθούν να γυρίσουν στα συνέδριά τους...

Του Γιάννη Σιδέρη