Η αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με τη διεθνή κοινότητα και μεταξύ κυβερνώντων και πολιτών στο εσωτερικό, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα.
του Θ. ΒλασσόπουλουΧάσαμε πολλά στα χρόνια της κρίσης.
Το μεγαλύτερο όμως κεφάλαιο που χάσαμε δεν είναι τα εισοδήματα μας, δεν είναι η απαξίωση της περιουσίας μας, ούτε ακόμη και η απώλεια του 25% περίπου του ΑΕΠ.
Το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο κεφάλαιο που χάσαμε είναι η αξιοπιστία μας ως χώρας στο εξωτερικό και η αξιοπιστία και υπόληψη του πολιτικού προσωπικού στο εσωτερικό.
Το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο κεφάλαιο που χάσαμε είναι η αξιοπιστία μας ως χώρας στο εξωτερικό και η αξιοπιστία και υπόληψη του πολιτικού προσωπικού στο εσωτερικό.
Η ανάκτηση της αξιοπιστίας και μέσα και έξω δεν είναι εύκολη υπόθεση...
Όμως η αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με τη διεθνή κοινότητα και μεταξύ κυβερνώντων και πολιτών στο εσωτερικό, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα.
Αποτελεί δε, προϋπόθεση επιτυχίας οποιουδήποτε σχεδιασμού για έξοδο από την κρίση αλλά και για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θα πρέπει να εξαλείψουμε τις αιτίες που προκάλεσαν την κρίση. Ας δούμε όμως τι έφταιξε και φτάσαμε στη χρεοκοπία, πώς χάσαμε την αξιοπιστία μας, και τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση και να μην έχουμε υποτροπή του φαινομένου στο μέλλον.
Το πελατειακό μας σύστημα και αυτοί που το χτίσανε έχουν την κύρια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας: με την κακοδιαχείριση και κατασπατάληση του δημοσίου πλούτου, με τη διασπορά της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας κυρίως λόγω του κακού παραδείγματος που εκπέμπει η ατιμωρησία επίορκων δημόσιων λειτουργών, με τη συντήρηση δυσανάλογου μεγάλου αριθμού βουλευτών, με τη διατήρηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, με την Υπουργοποίηση του βουλευτή, με τη συγκυβέρνηση με τους συνδικαλιστές.
Αμέτρητες φορές το προεκλογικό μαχαίρι, από το μπαλκόνι των υποσχέσεων, απειλεί ότι θα φθάσει στο κόκαλο της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και αμέσως μετά τις εκλογές χαϊδεύει και τις δυο.
Όμως η αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με τη διεθνή κοινότητα και μεταξύ κυβερνώντων και πολιτών στο εσωτερικό, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα.
Αποτελεί δε, προϋπόθεση επιτυχίας οποιουδήποτε σχεδιασμού για έξοδο από την κρίση αλλά και για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θα πρέπει να εξαλείψουμε τις αιτίες που προκάλεσαν την κρίση. Ας δούμε όμως τι έφταιξε και φτάσαμε στη χρεοκοπία, πώς χάσαμε την αξιοπιστία μας, και τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση και να μην έχουμε υποτροπή του φαινομένου στο μέλλον.
Το πελατειακό μας σύστημα και αυτοί που το χτίσανε έχουν την κύρια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας: με την κακοδιαχείριση και κατασπατάληση του δημοσίου πλούτου, με τη διασπορά της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας κυρίως λόγω του κακού παραδείγματος που εκπέμπει η ατιμωρησία επίορκων δημόσιων λειτουργών, με τη συντήρηση δυσανάλογου μεγάλου αριθμού βουλευτών, με τη διατήρηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, με την Υπουργοποίηση του βουλευτή, με τη συγκυβέρνηση με τους συνδικαλιστές.
Αμέτρητες φορές το προεκλογικό μαχαίρι, από το μπαλκόνι των υποσχέσεων, απειλεί ότι θα φθάσει στο κόκαλο της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και αμέσως μετά τις εκλογές χαϊδεύει και τις δυο.
Κουράστηκε ακόμη και η απειλή.
Με την παραγραφή αδικημάτων πολιτικών με απλό κλείσιμο της βουλής. Με την επιμονή στην εκλογή των βουλευτών με το σταυρό προτίμησης και ας γνωρίζει ότι ο σταυρός αποτελεί πηγή διαπλοκής και διαφθοράς.
Ας παρακολουθήσουμε όμως μερικά ακόμη-κατορθώματα-του σταυρού.
Με την παραγραφή αδικημάτων πολιτικών με απλό κλείσιμο της βουλής. Με την επιμονή στην εκλογή των βουλευτών με το σταυρό προτίμησης και ας γνωρίζει ότι ο σταυρός αποτελεί πηγή διαπλοκής και διαφθοράς.
Ας παρακολουθήσουμε όμως μερικά ακόμη-κατορθώματα-του σταυρού.
Ο σταυρός, λοιπόν,
-μετακινεί το βουλευτή από το κόμμα του σε άλλο κόμμα, τον ιδεολογικό προσανατολισμό του οποίου, ενδεχομένως απεχθάνεται ξεπουλώντας έτσι αρχές και αξίες.
-σεργιανάει το βουλευτή σε γιορτές και πανηγύρια, στερώντας του πολύτιμο χρόνο για την άσκηση των καθηκόντων του-μπλοκάρει πρωτοβουλίες για δικαιότερο φορολογικό σύστημα απαιτώντας εξαιρέσεις Ομάδων της εκλογικής του περιφέρειας.
-Σπέρνει πανεπιστήμια σε κάθε νομό για να δουλεύουν τα καφενεία και να ενοικιάζονται τα διαμερίσματα των πελατών του βουλευτή αδιαφορώντας για το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας.
-Θέλει τον πολίτη υποταγμένο και ταπεινωμένο να συνωστίζεται στα εκλογικά γραφεία για να εισπράξει το αντίτιμο της ψήφου του, το ρουσφέτι.-προκαλεί εθισμό στη συναλλαγή, την υποτέλεια και το λαϊκισμό.
-σε πολλές περιπτώσεις στηρίζει παράλογες και άκαιρες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αναγκάζοντας τα κόμματα να λειτουργούν συντεχνιακά.
-εμποδίζει την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.Επιπλέον ο σταυρός αποτελεί τη συνιστώσα του βουλευτή.
Αυτή καθοδηγεί τις πράξεις και τις παραλήψεις του. Είναι λοιπόν ανάγκη επιτακτική να περάσουμε από το βουλευτή της συνιστώσας στον εθνικό βουλευτή. Με 300 συνιστώσες δεν μπορεί το κοινοβούλιο να λειτουργεί προοδευτικά .
Ας παραδειγματιστούμε τουλάχιστον από τις άλλες δυτικές και πολιτισμένες δημοκρατίες, αυτές κάτι θα ξέρουν.
Στην παρούσα συγκυρία, που η χώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και τους δανειστές μπροστά της με το περίστροφο στο χέρι, το κομματικό συμφέρον πρέπει να παραμερισθεί, στηρίζοντας μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με σκοπό να διαχειρισθεί την κρίση και να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος, τον επανασχεδιασμό του κράτους, και την ανασυγκρότηση της διαλυόμενης ελληνικής κοινωνίας.
Μόνο μια τέτοια Κυβέρνηση μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ομαλότητας και σταθερότητας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης, της προόδου και της προκοπής.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της, τα κόμματα, παλιά και νέα, θα έχουν όλο τον καιρό να συγκροτηθούν με βάση το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα έχει προκύψει.
Θεωρώ επίκαιρο και χρήσιμο να οργανωθεί, σύντομα, Συνέδριο με θέμα: «Προτάσεις για την Εξυγίανση και τον Εκσυγχρονισμό του Πολιτικού Συστήματος, καθώς και της κρατικής δομής και λειτουργίας του»
-μετακινεί το βουλευτή από το κόμμα του σε άλλο κόμμα, τον ιδεολογικό προσανατολισμό του οποίου, ενδεχομένως απεχθάνεται ξεπουλώντας έτσι αρχές και αξίες.
-σεργιανάει το βουλευτή σε γιορτές και πανηγύρια, στερώντας του πολύτιμο χρόνο για την άσκηση των καθηκόντων του-μπλοκάρει πρωτοβουλίες για δικαιότερο φορολογικό σύστημα απαιτώντας εξαιρέσεις Ομάδων της εκλογικής του περιφέρειας.
-Σπέρνει πανεπιστήμια σε κάθε νομό για να δουλεύουν τα καφενεία και να ενοικιάζονται τα διαμερίσματα των πελατών του βουλευτή αδιαφορώντας για το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας.
-Θέλει τον πολίτη υποταγμένο και ταπεινωμένο να συνωστίζεται στα εκλογικά γραφεία για να εισπράξει το αντίτιμο της ψήφου του, το ρουσφέτι.-προκαλεί εθισμό στη συναλλαγή, την υποτέλεια και το λαϊκισμό.
-σε πολλές περιπτώσεις στηρίζει παράλογες και άκαιρες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αναγκάζοντας τα κόμματα να λειτουργούν συντεχνιακά.
-εμποδίζει την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.Επιπλέον ο σταυρός αποτελεί τη συνιστώσα του βουλευτή.
Αυτή καθοδηγεί τις πράξεις και τις παραλήψεις του. Είναι λοιπόν ανάγκη επιτακτική να περάσουμε από το βουλευτή της συνιστώσας στον εθνικό βουλευτή. Με 300 συνιστώσες δεν μπορεί το κοινοβούλιο να λειτουργεί προοδευτικά .
Ας παραδειγματιστούμε τουλάχιστον από τις άλλες δυτικές και πολιτισμένες δημοκρατίες, αυτές κάτι θα ξέρουν.
Η κατάργηση λοιπόν του σταυρού και της δυνατότητας του Βουλευτή να γίνεται Υπουργός, θα λειτουργήσει λυτρωτικά και για τους πολιτικούς και για τους πολίτες.
Θα συμβάλλει δε σημαντικά στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος.Με τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του πελατειακού συστήματος άθικτες και αλώβητες, με τη γραφειοκρατία ζωντανή, τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά πανταχού παρούσες, ούτε αξιοπιστία ανακτάται, αλλά ούτε και προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης δημιουργούνται.
Μεγάλη απογοήτευση προκαλεί το γεγονός ότι και τα κόμματα που κυβερνούν, αλλά και τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, δεν δείχνουν διάθεση για τέτοιες λυτρωτικές αλλαγές.
Ξεχνάνε όμως ότι η συσσωρευμένη οργή αποτελεί εύφλεκτο υλικό κι αν εκραγεί τότε δεν θα υπάρξουν νικητές .Αυτοί που έχουν σήμερα στα χέρια τους τις τύχες της χώρας, στηρίζουν την προσπάθεια εξόδου από την κρίση, σε ένα και μοναδικό πυλώνα, αυτόν της οικονομίας.
Χτίζουν στην άμμο, γιατί αγνοούν τον δεύτερο και πιο βασικό πυλώνα, αυτόν των θεσμικών αλλαγών, μέρος των οποίων αναφέρθηκε πιο πάνω.
Μα αυτός ο πυλώνας αποτελεί τη βάση κάθε προσπάθειας για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Χωρίς εκσυγχρονισμένο κράτος και εκσυγχρονισμένο πολιτικό σύστημα ο τόπος θα πορεύεται από κρίση σε κρίση και από επιτήρηση σε επιτήρηση.
Αν ο πρόγονός μας ο Ηράκλειτος ζούσε σήμερα, διορθώνοντας τη ρήση του ότι «τα πάντα ρει», θα έλεγε:
Θα συμβάλλει δε σημαντικά στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος.Με τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του πελατειακού συστήματος άθικτες και αλώβητες, με τη γραφειοκρατία ζωντανή, τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά πανταχού παρούσες, ούτε αξιοπιστία ανακτάται, αλλά ούτε και προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης δημιουργούνται.
Μεγάλη απογοήτευση προκαλεί το γεγονός ότι και τα κόμματα που κυβερνούν, αλλά και τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, δεν δείχνουν διάθεση για τέτοιες λυτρωτικές αλλαγές.
Ξεχνάνε όμως ότι η συσσωρευμένη οργή αποτελεί εύφλεκτο υλικό κι αν εκραγεί τότε δεν θα υπάρξουν νικητές .Αυτοί που έχουν σήμερα στα χέρια τους τις τύχες της χώρας, στηρίζουν την προσπάθεια εξόδου από την κρίση, σε ένα και μοναδικό πυλώνα, αυτόν της οικονομίας.
Χτίζουν στην άμμο, γιατί αγνοούν τον δεύτερο και πιο βασικό πυλώνα, αυτόν των θεσμικών αλλαγών, μέρος των οποίων αναφέρθηκε πιο πάνω.
Μα αυτός ο πυλώνας αποτελεί τη βάση κάθε προσπάθειας για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Χωρίς εκσυγχρονισμένο κράτος και εκσυγχρονισμένο πολιτικό σύστημα ο τόπος θα πορεύεται από κρίση σε κρίση και από επιτήρηση σε επιτήρηση.
Αν ο πρόγονός μας ο Ηράκλειτος ζούσε σήμερα, διορθώνοντας τη ρήση του ότι «τα πάντα ρει», θα έλεγε:
«Ναι, όλα ρέουν και αλλάζουν γύρω μας, εκτός από τους πολιτικούς και την πολιτική τους».
Στην παρούσα συγκυρία, που η χώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και τους δανειστές μπροστά της με το περίστροφο στο χέρι, το κομματικό συμφέρον πρέπει να παραμερισθεί, στηρίζοντας μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με σκοπό να διαχειρισθεί την κρίση και να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος, τον επανασχεδιασμό του κράτους, και την ανασυγκρότηση της διαλυόμενης ελληνικής κοινωνίας.
Μόνο μια τέτοια Κυβέρνηση μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ομαλότητας και σταθερότητας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης, της προόδου και της προκοπής.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της, τα κόμματα, παλιά και νέα, θα έχουν όλο τον καιρό να συγκροτηθούν με βάση το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα έχει προκύψει.
Θεωρώ επίκαιρο και χρήσιμο να οργανωθεί, σύντομα, Συνέδριο με θέμα: «Προτάσεις για την Εξυγίανση και τον Εκσυγχρονισμό του Πολιτικού Συστήματος, καθώς και της κρατικής δομής και λειτουργίας του»
γιατί, το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό.
* Εισήγηση του Θόδωρου Βλασσόπουλου στο Συνέδριο που οργάνωσε το ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΏΝ ΜΕΛΕΤΩΝ στην Αθήνα στις 9-12-14 με θέμα: «ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ».
* Εισήγηση του Θόδωρου Βλασσόπουλου στο Συνέδριο που οργάνωσε το ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΏΝ ΜΕΛΕΤΩΝ στην Αθήνα στις 9-12-14 με θέμα: «ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου