Τι θα σημαίνει για την Ευρώπη η εκλογή του François Hollande;

Τον Μάιο του 1981, ένας σοσιαλιστής ονόματι François, που επί χρόνια θεωρούνταν ένας «λαμπρός αποτυχημένος», εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας.

Τον Μάιο του 2012, ένας άλλος François, που επίσης θεωρείται ως ένας «λαμπρός αποτυχημένος», μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας.

Ας υποθέσουμε πως οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, και πως ο Nicolas Sarkozy θα γνωρίσει την ήττα στο πρόσωπο του καθόλου χαρισματικού François Hollande.  
Τι είδους πρόεδρος θα είναι;...

Τι θα σημαίνει η εκλογή ενός κεντροαριστερού ηγέτη στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Βρετανία, για την ΕΕ, και για τον κόσμο;

Η εκλογή του François Mitterrand είχε χαιρετηθεί από την γαλλική αριστερά ως η χαραυγή μιας νέας εποχής. Η εξουσία είχε επιτέλους περάσει στον λαό.

Οι εξελίξεις όμως έδειξαν, ότι ο Mitterrand κολυμπούσε κόντρα στο παγκόσμιο ρεύμα. Οι βρετανικές εκλογές του 1979, και οι αμερικανικές του 1980 ήταν αυτές που όρισαν την πολιτική μόδα για τρεις δεκαετίες. Και έτσι, μετά από δυο χρόνια πλήρους σοσιαλισμού, ο πρόεδρος Mitterrand αναγκάστηκε να συμβαδίσει με την πολιτική των ελεύθερων αγορών που προωθούσαν οι Thatcher και Reagan.

Ο François Hollande δεν είναι κάποιος ιδεολόγος της αριστεράς. Ούτε είναι θεωρητικός, ούτε και ο δημοσιοσχεσίτης της νέας αριστεράς. Δεν αποτελεί κάποιον προάγγελο μιας νέας εποχής.

Αν κερδίσει, αυτό θα γίνει σε μια εποχή όπου η άποψη ότι η πλεονεξία θεωρείται καλή, και ότι οι αγορές κυβερνούν, έχει απαξιωθεί για τα καλά. Ακόμη και κάποιες δεξιές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν ανακαλύψει πως η προσέγγιση της απόλυτης λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο, είναι επικίνδυνη.

Το οικονομικό πρόγραμμα του Hollande είναι θολό, αλλά και πολλά υποσχόμενο, σε σχέση με την «ορθοδοξία» του νυν προέδρου. Υπόσχεται υπευθυνότητα στον προϋπολογισμό, χωρίς να διευκρινίζει που θα γίνουν οι περικοπές. Υπόσχεται υψηλή φορολόγηση στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους πλούσιους, συμπεριλαμβανομένου ενός φόρου 75% στα εισοδήματα άνω του €1 εκατομμυρίου. Επίσης υπόσχεται να βρει νέους τρόπους ανάπτυξης για την γονατισμένη ευρωπαϊκή οικονομία. Αυτό σημαίνει κεϋνσιανού τύπου, ευρωπαϊκά διαρθρωτικά προγράμματα, και αλλαγές στους περιοριστικούς κανόνες της ΕΚΤ όσον αφορά στην ποσοτική χαλάρωση.

Δεν είναι ο μόνος που πιστεύει πως αυτές οι πολιτικές είναι πλέον απαραίτητες για να αποσοβηθεί μια βαθιά ύφεση. Ο Ιταλός Mario Monti λέει τα ίδια. Ο Νομπελίστας αρθρογράφος Paul Krugman έγραψε πρόσφατα, πως αν η Ευρώπη δεν προσθέσει τέτοιες πολιτικές στην δημοσιονομική της πειθαρχία, θα αυτοκτονήσει.

Πριν από δυο μήνες, ο Hollande λοιδορήθηκε επειδή επέμενε πως το δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ πρέπει να αναθεωρηθεί, και να προστεθεί σε αυτό ένα νέο κεφάλαιο περί ανάπτυξης. Το Βερολίνο είπε ένα ξερό όχι, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι η Angela Merkel άρχισε να αναθεωρεί.

Οι σχέσεις αυτού του νέου Γαλλογερμανικού ζευγαριού (Merlande) που θα προκύψει στην ΕΕ θα είναι ενδιαφέρουσες. Και οι δυο ηγέτες είναι ήρεμοι, πεισματάρηδες, και βαρετοί. Και οι δυο έχουν τον τρόπο να πετυχαίνουν το δικό τους.

Τι θα γίνει με την Αγγλία; Ο Hollande είναι δηλωμένος ευρωπαϊστής. Δεν θα είναι ένας εύκολος εταίρος για τον David Cameron, αλλά δεν θα κάνει και τα κόλπα που έκανε ο Sarkozy.

Καταλαβαίνουμε ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει δεχτεί διασφαλίσεις πως μια Γαλλία υπό τον Hollande, θα συνεχίσει την συνεργασία της με την Βρετανία σε στρατιωτικά ζητήματα, και στη νέα γενιά πυρηνικών μονάδων ενέργειας. Σύμφωνα με το στρατόπεδο του Γάλλου υποψηφίου, δεν τίθεται θέμα ακύρωσης της πυρηνικής συμφωνίας που υπογράφτηκε τον Μάρτιο από τις δυο χώρες.

Ο Hollande επιμένει πως θα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους οι 3.600 Γάλλοι στρατιώτες που βρίσκονται στο Αφγανιστάν. Αυτό θα αποτελέσει πλήγμα εναντίον του προέδρου Ομπάμα, αλλά δεν είναι κάτι το επικίνδυνο. Ο Hollande δεν θα ενδώσει στον αντιαμερικανισμό της γαλλικής αριστεράς. Όπως είπε, θα έστελνε στρατό και στη Συρία, αν ο  ΟΗΕ αποφάσιζε επέμβαση.

Ο François Mitterrand δεν προέβλεψε σωστά το πνεύμα των 1980`ς. Μήπως ο «στεγνός» Hollande, αντιπροσωπεύει το πνεύμα του 2012, και τα δύσκολα χρόνια που έρχονται;

Ο «Ολαντισμός» μπορεί να αποτελέσει μια συμπαγή, συνεκτική, πραγματιστική, διευθυντικού τύπου λύση διαφυγής από τους μπελάδες στους οποίους βρισκόμαστε όλοι σήμερα. Από την άλλη, μπορεί και να αποτελέσει μια καλοπροαίρετη μεσαία λύση.

Αν ο Hollande αποτύχει, τα επόμενα χρόνια θα είναι άσχημα για την Ευρώπη. Με λύσεις όπως ο λαϊκισμός και η αγοραφοβία του νέου ήρωα της γαλλικής αριστεράς Jean-Luc Mélenchon, ή την ξενοφοβία της Marine Le Pen.

Ο Sarkozy είναι ένας πειστικός υποψήφιος, αλλά ένας άστατος και διαιρετικός πρόεδρος. Από την άλλη, ο Hollande, ως υποψήφιος είναι βαρετός. Υπάρχουν όμως πολλοί λόγοι που πείθουν ότι αν εκλεγεί, θα αποδειχτεί ένας αποτελεσματικός και συναινετικός ηγέτης.

Independent

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com