Ο μικρός ταξιδιώτης στη Γερμανία

Άρθρο αναγνώστη του blog

Πρόσφατα ταξίδεψα για μία εβδομάδα στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στο Essen. 

Ενδιάμεσα έκανα μία διήμερη επίσκεψη στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. 

Θα αναφέρω επιγραμματικά και συνοπτικά ό,τι μου έκανε εντύπωση. 

Θα ξεκινήσω από τα προϊόντα στα πολυκαταστήματα. 

Διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι οι τιμές των προϊόντων είναι φτηνότερες στην Γερμανία σε σχέση με την Ελλάδα. 

Πράγματι ισχύει, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις η διαφορά τιμής είναι σημαντική.  Πιο συγκεκριμένα :

• Το ίδιο αποσμητικό, στην Ελλάδα κάνει 3.5 € ενώ στη Γερμανία 1.75 €.
• Η βούρτσα για την ηλεκτρική οδοντόβουρτσα της ORAL B, στην Ελλάδα κάνει 6 € ενώ στη Γερμανία από 3 έως 3.5 €.
• Η βραδινή τιμή στο σούπερ μάρκετ για το το ψωμί είναι μειωμένη κατά 30%. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι ανάλογο.
• Η κάσα με 20 μπύρες Warsteiner κάνει 11 €, όπως και πολλές άλλες μάρκες. Στην Ελλάδα μόνο η Βεργίνα έχει περίπου τόσο, και αυτό  επειδή θεωρείται κατώτερης ποιότητας (παρόλο που ακόμα και οι New York Times έχουν αναφερθεί σε αυτή την επιχείρηση).

Συνεχίζοντας θα ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μου από την επίσκεψη σε μία τράπεζα. 

Ένας Γερμανός πολίτης ή ένας εργαζόμενος στη Γερμανία για να ανοίξει λογαριασμό σε μία τράπεζα, πρέπει να κλείσει πρώτα ραντεβού. Φτάνοντας στη τράπεζα, αυτό που σου κάνει εντύπωση είναι ότι είναι άδεια από κόσμο. Μόνο κάτι ηλικιωμένοι μπαινοβγαίνουν, λογικά επειδή δεν χρησιμοποιούν το Web Banking. Το ραντεβού σου θα γίνει σε ένα μικρό δωματιάκι  όπου μπορείς να συζητήσεις άνετα με τον υπάλληλο της τράπεζας.

Μία άλλη εντύπωση η οποία μου δημιουργήθηκε είναι ότι όπου και αν μένεις, όσες φορές και αν έχεις μετακομίσει και ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο πρόκειται να μείνεις, πρέπει να  εγγράφεσαι στα δημοτολόγια της εκάστοτε περιοχής. 

Απόλυτα λογικό για να ξέρει ο Δήμος τον ακριβή αριθμό σε πληθυσμό.

Κάτι άλλο σχετικά με την καθαριότητα και τα σκουπίδια. 

Κάθε πολυκατοικία έχει απέξω από την είσοδο της, τους δικούς της κάδους ανακύκλωσης και βιολογικών αποβλήτων. Αν πετάς τα απορρίμματα σε λάθος κάδο  τότε επιβάλλεται πρόστιμο στους ένοικους της πολυκατοικίας 

Πολύ μεγάλη εντύπωση μου έκανε που οι πόλεις είναι αραιοκατοικημένες και γεμάτες πράσινο.

Σε κάθε διάβαση όπου δεν υπάρχει φωτεινός σηματοδότης όλα τα αυτοκίνητα σταματάνε για να περάσει ο πεζός. Υπάρχει σε πολλά σημεία η δυνατότητα να κάνεις αναστροφή. Η ποιότητα της ασφάλτου είναι ασύγκριτα καλύτερη από αυτή που έχουμε στους αυτοκινητόδρομους της χώρας μας. Κάτι που δεν μου άρεσε είναι ότι τα αυτοκίνητα τα οποία μπαίνουν στους αυτοκινητόδρομους από τις λωρίδες επιταχύνσεως τρέχουν σαν τρελά. Κανένα αυτοκίνητο δεν κάθεται στην αριστερή λωρίδα του αυτοκινητόδρομου, όμως όταν σε προσπερνάει και ξαναμπαίνει στη λωρίδα σου σε «κλείνει» πολύ επικίνδυνα.

Όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκαναν δύο στιγμιότυπα στο μουσείο Rijks στο Άμστερνταμ. 

Αν και είναι κατά βάση μουσείο με πίνακες ζωγραφικής, σε μία στιγμή πρόσεξα ότι μπροστά από ένα πίνακα είχε κάτσει η παιδαγωγός στο πάτωμα με τα παιδιά, τα οποία ήταν 3 ή 4 ετών,  και λογικά προσπαθούσε να τους εξηγήσει τι έβλεπαν. 

Το άλλο στιγμιότυπο ήταν όταν είδα δύο παιδιά 7 ή 8 ετών να κάθονται μπροστά από ένα πίνακα με ένα χαρτί που έμοιαζε με εργασία και ένα μολύβι και έγραφαν πάνω στο χαρτί. 

Δεν θυμάμαι να έκανα και εγώ το ίδιο στην ηλικία τους.

Αυτά από το μικρό μου ταξίδι στη Γερμανία. 

Σε λίγες μέρες φεύγω για Κωνσταντινούπολη. 

Ελπίζω να συλλέξω αρκετές εμπειρίες για να μπορέσω να τις μοιραστώ μαζί σας.

Θ.Π.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com