 |
| Η αέρινη επινόηση του τραπεζίτη... |
1. Τέσσερις καουμπόηδες σε ένα δωμάτιο θέλουν να παίξουν πόκερ.
(εκπροσωπούν την οικονομία μας) Δεν έχουν όμως μάρκες.
2. Υπάρχει ακόμη άλλο ένα πρόσωπο στο δωμάτιο. Το πρόσωπο αυτό θέτει όλους τους κανόνες σχετικά με τις μάρκες. Θα τον αποκαλέσουμε τον «τραπεζίτη». Ο τραπεζίτης φοράει κοστούμι και αποπνέει την ψευδαίσθηση κύρους και νομιμότητας. Ο τραπεζίτης έχει ιδιαίτερες "ιδιότητες" – αποφάσισε ότι μπορεί να δημιουργήσει μάρκες πόκερ από το τίποτα, με την αποδοχή από τους καουμπόηδες και με προσφορά εγγύησης ή κάποιας υποθήκης. Μόνο ο τραπεζίτης μπορεί να δημιουργήσει μάρκες και μπορεί να τις δημιουργήσει σε απεριόριστο ποσό. Ο τραπεζίτης επιπλέον χρεώνει 10% τόκο πάνω σε όλες τις μάρκες που δημιούργησε. Υπάρχει μια ώρα όριο για...
κάθε παιχνίδι.
3. Οι καουμπόηδες θέλουν να παίξουν πόκερ και καταθέτουν ως υποθήκη /ενέχυρο για μάρκες, αντικείμενα αξίας που κατέχουν ( π.χ. δερμάτινες μπότες, το εξάσφαιρο τους, το άλογο ή τη σέλα τους)
4. Ο τραπεζίτης δέχεται την "υπόσχεση πληρωμής" τους και δημιουργεί 10 μάρκες για κάθε καουμπόη.
5. Τέσσερις καουμπόηδες = 40 μάρκες δημιουργήθηκαν. Υπάρχουν έτσι μόνο 40 μάρκες. Ωστόσο, 44 είναι απαιτητές.
(αφού +10% είναι ο τόκος)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πριν ακόμη μοιραστεί το πρώτο χαρτί, 44 μάρκες οφείλονται, αλλά ΜΟΝΟ 40 για να πληρώσουν οι παίκτες. Σκεφτείτε αυτό το σημείο με λεπτομέρεια. Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό.
Σκεφτείτε για το τι πρόκειται να συμβεί. Τι φαντάζεστε ότι θα συμβεί.
Μόνο 40 μάρκες δημιουργήθηκαν και 44 είναι απαιτητές.
6. Το παιχνίδι ξεκινά. Μια ώρα αργότερα, τουλάχιστον ένα καουμπόης χάνει και ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο τραπεζίτης.
7. Οι τρεις καουμπόηδες με κέρδη, πληρώνουν πίσω τις μάρκες που «δανείστηκαν». Καθένας από τους τρεις, μπορεί να πληρώσει, χρησιμοποιώντας τα κέρδη από το "χαμένο" για να πληρώσουν τους οφειλόμενους τόκους. Ένας καουμπόι έχει μόνο 11 μάρκες, αλλά τουλάχιστον μπορεί να εξοφλήσει το χρέος του. Ένας άλλος καουμπόι έχει 12 μάρκες και μπορεί να πληρώσει τα 11 που οφείλονται και να κρατήσει ένα τσιπ για τον εαυτό του. Ο μεγάλος νικητής έχει 17 μάρκες και μπορεί να κρατήσει 6 μάρκες, μετά την καταβολή στον τραπεζίτη.
8. Οι καουμπόηδες με κέρδη, αποκαλούν αυτόν που έχασε ως κακό παίκτη στο πόκερ, ή άτυχο, ή ακόμη χειρότερα τον στιγματίζουν ως κακό διαχειριστή χρημάτων.
9. Ο "χαμένος" δεν έχει πλέον μάρκες. Έχασε τα πάντα και ο τραπεζίτης του λέει ότι αισθάνεται άσχημα για την κακή του τύχη, αλλά θα πρέπει να πάρει στην κατοχή του, τις μπότες ( οι οποίες είχαν καταβληθεί για την παροχή της εγγύησης). Επιπλέον, τον ενημερώνει ότι δεν θα είναι σε θέση να τον δανείζει με μάρκες, γιατί είναι επισφαλής και αποτελεί μια πηγή κινδύνου και ρίσκου και πλέον δεν έχει καμία εγγύηση/ ενέχυρο.
10. Οι άλλοι τρεις καουμπόηδες θέλουν να παίξουν ξανά. Είναι τόσο άπληστοι, που δεν βλέπουν τι έχει συμβεί στο φίλο τους, και με την ελπίδα του κέρδους, αγνοούν το γεγονός ότι θα καταλήξουν ακριβώς όπως και αυτός, και το παιχνίδι συνεχίζεται. Έτσι, η τράπεζα δανείζει περισσότερες μάρκες και οι «χαμένοι» προσκομίζουν το τόκο που οφείλεται για τους νικητές. Αυτό συνεχίζεται έως ότου η τράπεζα κατέχει τα πάντα, θα κλείσει το παιχνίδι και θα αποθηκεύσει όλα τα κέρδη της.
ΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΣΚΕΨΗ
Ο τραπεζίτης ΔΕΝ εργάστηκε ποτέ, ούτε με τα κοπάδια, ούτε με την επιμέλεια των αλόγων ή την συντήρηση του ράντσο και ούτε ήταν μακριά από την οικογένειά του. ΔΕΝ έκανε καμία εργασία. Το μόνο που έκανε ήταν η επινόηση της διαδικασίας και ξεγέλασε τους καουμπόηδες να εγκαταλείψουν τον πλούτο που κατέχον στο εν λόγω στημένο παιχνίδι. Εάν η καουμπόηδες το είχαν καταλάβει, θα ήταν εξαιρετικά θυμωμένοι. Είναι αυτό το είδος της απάτης, ένα δίκαιο μέσο συναλλαγής για την καουμπόηδες και τις οικογένειές τους; Το παραπάνω παράδειγμα έχει πολύ λίγο να κάνει με το πόκερ και τα πάντα με την «αέρινη» επινόηση του τραπεζίτη.
ΕΣΥ είσαι ο καουμπόη. Δες την απάτη. Κοίταξε τα πρωτοσέλιδα.
Ολόκληρος ο πλανήτης είναι «δεμένος» από αυτούς – που ΔΕΝ δημιουργούν κανένα πλούτο – και όμως κατέχουν τα πάντα! Γιατί;
Δεν είναι επειδή έχουν τα χρήματα να σας δανείσουν – ΔΕΝ τα έχουν. Απλά τα δημιουργούν, κάθε φορά που παίρνεις ένα δάνειο.
Τους ανήκουν τα πάντα, γιατί δεν δίνεις προσοχή στη διαδικασία της επινόησης τους και είσαι διατεθειμένοι να μην σταματήσεις να ακούς τους "επαγγελματίες" γυρολόγους της παραπληροφόρησης.
Για όνομα του Θεού, για σκεφτείτε το:
όταν μια τράπεζα κάνει ένα δάνειο 10Ε, δημιουργεί τα 10Ε, αλλά από που προέρχεται το 1Ε για την καταβολή των τόκων; Ποτέ δεν το δημιουργούν.
Η απάντηση είναι ότι προέρχεται από τις πτωχεύσεις ρεκόρ γύρω μας. Άνθρωποι χάνουν τα πάντα έτσι ώστε αυτή η απάτη να μπορεί να συνεχιστεί.
Επιπλέον, η παραοικονομία και το ξέπλυμα χρήματος στηρίζουν την οικονομία με την εισροή χρημάτων στο σύστημα, γιατί ΔΕΝ μπαίνουν ως άλλο ένα ΔΑΝΕΙΟ. Καθίσταται ως εκ τούτου διαθέσιμα για κάποιον να τα κερδίσει με την εργασία του ή την εμπορική του δραστηριότητα ώστε να αποπληρώσει σιγά σιγά τους τόκους που οφείλει.
Τα μαθηματικά είναι απλά.
Πριν ακόμη μοιραστεί το πρώτο φύλλο, στο παραπάνω παράδειγμα, το χρέος είναι περισσότερο από τις διαθέσιμες μάρκες που χρειάζονται για να αποπληρωθεί.
Ομοίως, χρησιμοποιούμε σήμερα το χρήμα ως χρέος, επιτρέποντας στις τράπεζες να δημιουργούν απεριόριστα κεφάλαια ως δάνεια, αλλά ποτέ να δεν δημιουργούν τα χρήματα που απαιτούνται για την αποπληρωμή των τόκων.
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ.
Αυτό μας αναγκάζει να δανειζόμαστε συνεχώς για να πληρώσουμε τόκους....
Το μοντέλο δεν λειτουργεί.. το παιχνίδι όμως συνεχίζεται
John Doe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου