Εκτός Συστήματος

Γράφω όλο και αραιότερα πλέον. Δεν είναι έλλειψη ιδεών ούτε διάθεσης. Απλά τυχαίνει να είμαι εκτός συστήματος. Τι σημαίνει αυτό;

Μια παλιά πονεμένη ιστορία. Είναι εκείνη η ιδιαίτερη κατάσταση όπου ότι υπάρχει γύρω, το βλέπεις σαν από άλλο πλανήτη. 

Κοιτάζεις όλο το οικοδόμημα κι αναρωτιέσαι από που στο διάολο έχει προκύψει , πως ξεκίνησε όλο αυτό το χάλι και δεν νιώθεις ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να το ακολουθήσεις, να το αποδεχθείς ή να του δώσεις οποιαδήποτε άλλη σημασία εκτός αυτό που πραγματικά είναι. Κάτι που σου έχει προκύψει υποχρεωτικά, χωρίς καμιά δυνατότητα επιλογής, με μια συνεχή υπενθύμιση πως...
‘’έτσι είναι ‘’ενώ εσύ νιώθεις πως δεν υπάρχει καμιά λογική απολύτως στο να ακολουθείς ένα ολόκληρο σύστημα που δεν ρωτήθηκες ποτέ ούτε για τη παραμικρή του λεπτομέρεια αν την αποδέχεσαι ή όχι.

Στο σχολείο είχα πάντα ένα παράλογο έλεγχο. Σε μια ομάδα μαθημάτων συγκέντρωνα εικοσάρια και άριστα και σε μια άλλη δεν έπιανα ποτέ ούτε τη βάση. Η εξήγηση ήταν πολύ απλή. Υπήρχαν μαθήματα που με ενδιέφεραν και άλλα τα οποία δεν είχα καμιά απολύτως όρεξη να μελετήσω. Μου ήταν αδιάφορα. Δεν μπόρεσα ποτέ να δεχτώ πως οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε μπορούσε να με υποχρεώσει να παρακολουθήσω με συνέπεια και ενδιαφέρον κάτι που δεν με ενδιέφερε.

Σε μια τέτοια φάση είμαι τώρα.  Όλο αυτό το χάλι που συμβαίνει γύρω μας μπορεί κανείς να το δει μεμονωμένα. Πως συμβαίνει τώρα, πως είναι πρωτόγνωρο. Πως είναι πρωτοφανές και υπάρχει ανάγκη να μελετηθεί με μεγάλη προσοχή και να βρεθούν λύσεις. Αν όμως βγει κανείς από το σύστημα , κοιτάξει το σύνολο που βλέπει γύρω του και το συνδέσει με όλη τη προηγούμενη ανθρώπινη πορεία,  θα δει ένα  κύκλο.  Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο με παραλλαγές στη παρουσίαση ανά εποχή, χώρο, κλπ αλλά με την τάξη των πραγμάτων να είναι ίδια και απαράλλακτη.   

Υπάρχουν άνθρωποι που δέχονται με εντελώς φυσικό τρόπο «πως έτσι είναι τα πράγματα» κι άλλοι ,όπως κι εγώ που θεωρούν εμπαιγμό της νοημοσύνης τους να αποδεχτούν κάτι τόσο θρασύτατα επιβεβλημένο. 

Ο γιος μου κάποτε στο νηπιαγωγείο,  όταν τους είπε για πρώτη φορά η δασκάλα 1+1=2,  σήκωσε το χέρι του και τη ρώτησε «και ποιος το είπε αυτό?»

Με κάλεσαν στο σχολείο να συζητήσουμε γιατί ίσως θα έπρεπε να παρακολουθήσω το παιδί αν όλα πάνε καλά....

Κι εγώ σκέφτομαι πως αν αυτή τη στιγμή ρωτήσω γύρω ανθρώπους τυχαία να μου πουν τη γνώμη τους γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, θα μου αναλύσουν με σωρούς από λέξεις και νοήματα ποιος φταίει, ποια λύση είναι καλύτερη, ποιο κόμμα να υποστηρίξουμε, πότε να κατεβούμε σε πορεία ή πότε να προσευχηθούμε στον Κύριο, αλλά θα με κοιτάξουν σαν ούφο αν τους ρωτήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο και εντελώς απλοϊκό....

Υπάρχει οποιαδήποτε ικανοποιητική για τη νοημοσύνη μας εξήγηση,  για το γεγονός πως έστω κι ένας άνθρωπος πάνω στη γη δεν έχει τη δυνατότητα να βρει φαΐ να φάει και χώρο να μείνει αν από τη γέννησή του αν δεν ενσωματωθεί δυναμικά στο σύστημα και δεν ακολουθήσει συγκεκριμένους κανόνες, τακτικές και ανθρώπους που θα του επιτρέψουν να έχει αυτό που όλα τα άλλα πλάσματα στη φύση έχουν?  Υπάρχει οποιαδήποτε εξήγηση που να μην είναι γελοία και αισχρό ψέμμα για να δικαιολογεί την εκτός φύσης λογική,  πως ένας  άνθρωπος πρέπει να είναι έτσι, να κάνει τα τάδε πράγματα, να υπακούει στους τάδε νόμους, να πιστεύει στους τάδε θεούς, να παίρνει την άδεια από τους τάδε, να να να να για να έχει δικαίωμα να ζήσει, να υπάρξει?

Ποιος και πότε αποφάσισε σ΄αυτό το πλανήτη επάνω για το ποιος είναι εκλεκτός, ποιος είναι θεόσταλτος, ποιος είναι ικανός, ποιος ανίκανος, ποιος περισσεύει? Ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ορίζει και να κατευθύνει τις τύχες των υπόλοιπων ανθρώπων και την ικανότητα να τους πείσει πως αυτό είναι φυσιολογικό?

Ποιος το αποφάσισε αυτό και πότε? Πως είπες? Τι παλαβομάρες είναι αυτές? Ναι αλλά στην ερώτηση δεν μου απαντάς ΠΟΙΟΣ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΒΙΩΝΕΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΥΚΛΟΥΣ.

Ζούμε σε ένα κόσμο ετοιμοπαράδοτο. Φασόν ζωές φτιαγμένες από κάποια αόρατη βιοτεχνία που αποφασίζει ερήμην των καταναλωτών σε ποιους και με ποιους τρόπους θα αποδίδονται τα αγαθά που υπάρχουν απλόχερα στη φύση.  Ποιοι κανόνες θα ισχύουν για την συλλογή, επεξεργασία και κατανάλωση αυτών των αγαθών.  Είτε πρόκειται για υλικά είτε για πνευματικά αγαθά. . Δεν μας δίνεται η ευκαιρία από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι που θα αποδημήσουμε να επιλέξουμε έστω κι ένα από όσα θα υποχρεωθούμε να κάνουμε. Η θρησκεία είναι έτοιμη στο πιάτο, η νόμοι έτοιμοι στο πιάτο,  κάποιοι ισχυροί κατέχουν ήδη όλο το πλούτο και τη δύναμη, η μόρφωση είναι ήδη έτοιμη κατευθυνόμενη, οι εναλλακτικές λύσεις που παρουσιάζονται είναι κι αυτές ήδη προαποφασισμένες από άλλους, ο τρόπος που παράγεται και μοιράζεται η τροφή είναι ήδη αποφασισμένος από άλλους,  και το χρήμα, η σπουδαιότητα της απόκτησής του και οι τρόποι απόκτησης όπως επίσης και η βεβαιότητα πως χωρίς αυτό (κι αυτό είναι το σχιζοφρενικότερο από όλα) δεν μπορείς να επιζήσεις,  είναι κανόνες κι αυτοί έτοιμοι από άλλους.

Το γελοίο για εμάς εδώ τους Έλληνες είναι πως έχουμε τη τύχη αν θέλαμε κι αν μας είχε μείνει ένα ίχνος σπίθας μέσα μας, να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε θησαυρούς γνώσης που είναι απλωμένοι στα πόδια μας και που δεν τους βλέπουμε γιατί κοιτάμε συνεχώς ψηλά, εκείνους τους κυριούληδες που μας έχουν προτείνει ένα κόκκαλο και μας τραβολογάνε κοντά τους...

Σταματώ εδώ.

Έχει κανένα νόημα να συνεχίσω;

Κάνω κοπάνα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Δεν ανησυχώ μην χαθώ με τους γύρω. Δεν πάει κανείς πουθενά. Είναι όλοι εδώ και περιμένουν ποια θα είναι η επόμενη υπαγόρευση. Έτσι δεν «είναι τα πράγματα?»

Θα επανέλθω στο πλανήτη γη μόλις τελειώσω κάτι που ασχολούμαι αυτό το καιρό κι έχω και μια παράκληση.

ντάνες βιβλία μπροστά μου από μυθολογίες, ιστορία του αρχαίου κόσμου, παραδόσεις των λαών, ήθη και έθιμα, τις διάφορες κοσμογονίες. Κάνω μια συγκεκριμένη μελέτη με συγκεκριμένο σκοπό. Όποια πρόταση έχετε για βιβλία, λινκ, σελίδες ή ότι άλλο για κάτι καλό σχετικό με το θέμα είναι ευπρόσδεκτη! Η τσέπη άδειασε, σπίτι μαζευτήκαμε καιρός για μόρφωση:) 

http://vasiliskos2.blogspot.com/