Ανοικτή Επιστολή στην Άννα Διαμαντοπούλου: "Παιδεία Δίχως Κρίση"

Κυρία Υπουργέ,
Πρόσφατα βίωσα την εμπειρία των πανελλαδικών εξετάσεων,καθώς διαγωνίστηκα με τους συνομηλίκους μου για την είσοδο στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Μάλιστα επειδή ο στόχος μου ήταν πολύ υψηλός,αντιμετώπισα τις πανελλήνιες στην χειρότερη και οξύτερη μορφή τους.
Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι η στενομυαλιά του εκπαιδευτικού μας συστήματος και η απολύτως αναχρονιστική και μηχανιστική λογική του.Δηλαδή εγώ ώς μαθητής,δέν κλήθηκα πουθενά να εφαρμόσω την κρίση μου,τη λογική μου,να αποδείξω τί αξίζει το μυαλό μου.Δέν κλήθηκα ποτέ να αναπτύξω τις σκέψεις μου,δέ μου ζητήθηκε πότε να πώ την άποψή μου πάνω σε οποιοδήποτε θέμα.
Αντίθετα όμως άπειρες ήταν οι φορές που μου ζητήθηκε...
να αποστηθίσω,να συγκεντρώσω πληροφορίες και να τις αναπαράγω, η ακόμη χειρότερα,μου ζητήθηκε απο το εκπαιδευτικό σύστημα,να βάλω τη σκέψη μου σε "καλούπι".
Με το παράδειγμα της ιστορίας κατεύθυνσης να είναι το χαρακτηριστικότερο,η μόνη συνταγή επιτυχίας ήταν η λέξη-λέξη αποστήθιση 100 σελίδων,και μιλώ και για κομμάτια όπως και αυτα" .... με την πλούσια βλάστηση,τις απέραντες δασικές εκτάσεις με έλατα,πλατάνια,πεύκα και άλλα δέντρα που κάλυπταν τις περιοχές της Σινώπης,της Κερασούντας,της Τραπεζούντας και των Σουρμένων"(σελ 246 Ιστοριας Κατευθυνσης Γ' Λυκειου) ή "λειτουργούσαν 1890 εκκλησίες,22 μοναστήρια,1647 παρεκκλήσια και 1401 σχολεία με 85890 μαθητές"(σελ 248).
Και σας ρωτώ,κυρία Υπουργέ,θεωρείτε οτι γίναμε καλύτεροι άνθρωποι,καλύτεροι επιστήμονες,με αυτή τη συσσώρευση πληροφοριών;Γιατι προσωπικά θεωρώ γελοίο να ξέρω τους απουσιολόγους των σχολείων του Πόντου, και να μήν γνωρίζω τους πολιτικούς λόγους που οδήγησαν εκεί, και να μη μου ζητάτε πουθενά να αναπτύξω τις απόψεις μου.
Ως πότε θα επιβραβεύουμε τον εργατικό μέρμηγκα ως σύστημα και θα πετάμε στα σκουπίδια τον παράγοντα σκέψη;
Δε μπορούμε να βάζουμε τα παιδιά σε ρόλο Wikipedia,αφού η εποχή που η συλλογή και απομνημόνευση πληροφοριών ήταν αυτοσκοπός,έχει πλέον περάσει.
Αφού η απεριόριστη γνώση και η εύκολη πρόσβαση σε αυτή είναι πλέον δεδομένη,αυτό που είναι ζητούμενο,είναι η διαχείρηση αυτής της γνώσης,είναι η ανάπτυξη της κρίσης των μαθητών.
Αλλά πώς να εξετάσεις την κρίση των μαθητών,με εξεταστές που δέν έχουν κρίση;
Αυτό το ερώτημα καλείστε να το απαντήσετε έσεις κυρία Υπουργέ,όπως επίσης και την αλλαγή κατεύθυνσης στην Παιδεία, αλλά και την πάταξη της λεγόμενης "παραπαιδείας".
Είναι ανεπίτρεπτο να έχουμε μια δωρεάν παιδεία "στα χαρτιά",όταν μιά οικογένεια ξοδεύει 8-15000 για να πετύχει το παιδί της στο πανεπιστήμιο.Πρέπει να αποφασίσουμε άν η Παιδεία μας θα είναι ιδιωτική,ή αν θα πάψει να θεωρείται και τυπικά δωρεάν.
Γιατι το παρόν καθεστώς εξοντώνει καί οικονομικά τους γονείς,και εμάς τους μαθητές,γιατί πέρα απ'τις 8 ώρες του σχολείου έχουμε άλλες τόσες φροντιστήριο και άλλες τόσες διάβασμα..Οι υποψήφιοι των πανελληνίων είναι οι μόνοι εργαζόμενοι της χώρας που εργάζονται 16 ωρες τη μέρα,ίσως και περισσότερο.
Σας απήυθυνα αυτήν την επιστολή αφενός γιατι γνώρισα το πρόβλημα στη ρίζα του,κι αφετέρου γιατι πιστεύω στη θέλησή σας να αλλάξετε τα πράγματα στον πονεμένο χώρο της παιδείας..
Με εκτίμηση,
Σπυρος Παπαδάς,
Β'Ετος Νομικής Δ.Π.Θ
Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του ιδίου (ΕΔΩ)