Ανοιχτή Διακυβέρνηση και Management

Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες, στην εποχής της παγκοσμιοποίησης ο συντονισμός μιας κυβέρνησης είναι το ανώτατο στάδιο του management. 

Ποιες είναι οι τέσσερις βασικές αρχές του management; 

Πρώτον, ανάθεση αρμοδιοτήτων.
Δεύτερον, έλεγχος δράσεων. 
Τρίτον, διαχείριση κρίσεων.
Κατ' ανάγκην η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε ανάποδα: από το τρίτο.
.Στο τρίτο εμπεριέχονται και οι παρ ολίγον ενδοκυβερνητικές... κρίσεις.
Τρείς μήνες έκτοτε, είναι επαρκής χρόνος για έναν πρώτο απολογισμό. 
Όχι ακριβώς του κυβερνητικού έργου. Αλλά του βαθμού ενσωμάτωσης της "μανατζίριαλ" κουλτούρας στην πολιτική.
Εκ πρώτης όψεως δεν είναι και άσχημα: η κυβέρνηση προκαλεί το ενδιαφέρον, κρατάει τις ισορροπίες, δίνει και ορισμένες λύσεις. 
Σε δεύτερη ανάγνωση το πράγμα αλλάζει: όσα ερωτήματα έχει απαντήσει, άλλα τόσα έχει αναδείξει.

Το πασιφανές ιμπέριουμ Παπανδρέου κρατάει το ΠΑΣΟΚ συμπαγές ως κόμμα εξουσίας.
Στο σχήμα δεν υπάρχει δεύτερος πόλος συσπειρώσεων. Ωστόσο στο  "πολυπολιτισμικό" στράτευμα των κυβερνητικών παραγόντων η συγκολλητική ουσία της εξουσίας κάποια στιγμή θα αρχίσει να εξαερώνεται... Στην κυβέρνηση οι ισορροπίες θα γίνονται όλο και πιο επισφαλείς. Στην Ιπποκράτους το εξαιρετικής απόδοσης "σύστημα Ραγκούση" , θα πρέπει να ξαναχτιστεί σε νέα βάση.

Απέναντι στη ριζοσπαστική επιμονή Γ. Παπανδρέου στην Ανοικτή Διακυβέρνηση, η κυβέρνηση του δείχνει αιφνιδιασμένη και το κόμμα του ανασφαλές. Από το άθροισμα προκύπτει ενδεχομένως γιατί ο Πρωθυπουργός άφησε ως τώρα απέξω την τέταρτη αρχή του management: το ρίσκο!
Δεν θέλει να πάει τα πράγματα πιο πέρα, ή δεν μπορεί να το επιχειρήσει στις τρέχουσες συνθήκες; Μπορεί και τα δυο.

Εν τέλει η πολιτική ως πεδίο πρακτικής εφαρμογής του management, εμπεριέχει κίνδυνους αναστροφής. Δηλαδή το εγχείρημα της Ανοικτής Διακυβέρνησης να αρχίσει κάποια στιγμή να καταπίνει τον εαυτό του. Τότε μοιραία ο μύθος της  "άσκησης εξουσίας νέου τύπου" θα αρχίσει να ανασκευάζεται από τους δημιουργούς του.