Δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν…είναι τουρίστες!

ΕΙΝΑΙ πλέον κοινή πεποίθηση των πολιτών ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης πελαγοδρομεί. Δεν έχει συγκεκριμένη στρατηγική, δεν έχει καθορισμένους στόχους, δεν έχει μέθοδο προσέγγισης των προβλημάτων, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. 

Δεν είμαστε υπερβολικοί.

 ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ υπήρχε ένας μπούσουλας που έλεγε πάνω κάτω τα εξής:

1. Με διοικητικά μέτρα και με διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά από τους υπάρχοντες πόρους, αλλάζουμε το ψυχολογικό κλίμα σε 100 ημέρες και τροφοδοτούμε θετικές προσδοκίες για την οικονομία.

2. Με κινητοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών τερματίζουμε το καθεστώς του «πληρώνει όποιος θέλει», εισπράττουμε σε πρώτη φάση όλον τον ΦΠΑ που αναλογεί στην ...
πραγματική οικονομία και καταβάλλουμε προσπάθειες να συλλάβουμε έστω κι ένα μικρό κομμάτι από τη φοροδιαφυγή.

3. Με συντονισμένες κινήσεις μειώνουμε τις σπατάλες στο φαυλοκρατικό κομματικό κράτος, καταργούνται οι συμβασιούχοι, καταργούνται οι επιτροπές, οι διπλοί μισθοί και τα προνόμια με πλασματικές υπερωρίες στους ημέτερους, τα χρυσά συμβόλαια στα κομματικά στελέχη και αναδιαρθρώνουμε το προσωπικό για να αποδίδει καλύτερα. Όλες οι προσλήψεις μόνον μέσω ΑΣΕΠ.

4. Προσανατολίζονται μέσα στο 2010 τα χρήματα του ΕΣΠΑ και άλλοι δανειακοί πόροι, που ίσως μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε, στην πράσινη ανάπτυξη, ώστε να πιάσουν τόπο και να αποτελέσουν την «ατμομηχανή» που θα κινητοποιήσει και ιδιωτικούς πόρους, ώστε να επιστρέψει η οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 2,5% το χρόνο.

 ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν έγινε τις πρώτες 90 ημέρες.

Οι αδυναμίες εντοπίζονται όχι στην προσωπική ανικανότητα ενός εκάστου των κυβερνητικών στελεχών, αλλά στην έλλειψη συντονισμού, στην απουσία σχεδίου αποδεκτού από όλα τα στελέχη και στην έλλειψη πολιτικής συμφωνίας των στελεχών, που απαρτίζουν την κυβέρνηση, πάνω σε ένα συνεκτικό πρόγραμμα που πρέπει να εφαρμόσουν.

Οι πρωτοβουλίες του Γιώργου Παπανδρέου για αναδιάρθρωση του Υπουργικού Συμβουλίου και των υπηρεσιών του κράτους δεν είχε συζητηθεί καθόλου με κανένα σημερινό υπουργό ή έστω με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και με τα στελέχη που υποστηρίζουν το Υπουργικό Συμβούλιο και το Μέγαρο Μαξίμου, ούτε είχε εγκριθεί από κανένα κομματικό ή κυβερνητικό όργανο.

Έτσι, αντί να αποτελέσει μεταρρύθμιση απαραίτητη για την αναδιάρθρωση της διοίκησης και τον αναπροσανατολισμό της, έγινε τροχοπέδη ακόμα και για τη διεκπεραίωση στοιχειωδών καθηκόντων, όπως η στελέχωση των υπουργικών γραφείων, η πλήρωση των πολιτικών θέσεων με πολιτικά στελέχη και η άμεση ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών.

ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ των προεκλογικών διακηρύξεων θα περίμενε κανείς ότι θα γίνονταν οι εξής κινήσεις:

1. Η κυβέρνηση θα φρόντιζε άμεσα να διοχετεύσει μέσω μίας ή δύο ή περισσότερων τραπεζών ρευστότητα στην αγορά, από τα περίπου 15 δισεκατομμύρια ευρώ (από το πακέτο των 28 δισ.) που έχουν μείνει αχρησιμοποίητα από τις τράπεζες και, αντί να χρηματοδοτήσουν κυρίως στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια, έγιναν εγγυήσεις για την άντληση φτηνού χρήματος από τις τράπεζες (κόστος 1%) ώστε να δανείζουν με το αζημίωτο (περίπου 5%) το Δημόσιο και να γράφουν κέρδη. Εδώ και ένα χρόνο οι τράπεζες δίνουν μόνον πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια (ελάχιστα στεγαστικά, με το σταγονόμετρο) επιδεινώνοντας το πρόβλημα της ύφεσης και της υπερχρέωσης της ιδιωτικής οικονομίας επιχειρήσεων και πολιτών.

2. Το οικονομικό επιτελείο θα έπεφτε με τα μούτρα στη δουλειά ώστε να βγάλει στο δρόμο όλους τους εφοριακούς να ελέγχουν την έκδοση αποδείξεων από όλες τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες ώστε να εισπράττει αμέσως τον ΦΠΑ και στο τέλος της χρονιάς αυξημένο φόρο εισοδήματος. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αν εδώ αποτύχει (που ήδη απέτυχε), πουθενά δεν πρόκειται να πετύχει.

3. Η περιστολή στις κρατικές σπατάλες και η εφαρμογή δωρικής λιτότητας από όλο το κράτος, ξεκινώντας από την κορυφή, θα γινόταν συντονισμένα και αφοριστικά. Με συγκεκριμένους στόχους π.χ. το σύνολο και ο κάθε τομέας ή υπουργείο πρέπει να τα βγάλουν πέρα με προϋπολογισμό 25% μικρότερο. Οι οδηγίες που θα δίνονταν θα ήταν για παράδειγμα:

Όλες οι επιτροπές στις οποίες συμμετέχουν δημόσιοι υπάλληλοι με πρόσθετες αμοιβές καταργούνται. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι οφείλουν να μετέχουν όπου τους ζητείται χωρίς πρόσθετες αμοιβές. Οι εξωδιοικητικοί σύμβουλοι κ.λπ. καταργούνται και οι υπηρεσίες καλύπτουν τις υπηρεσίες τους με το υπάρχον προσωπικό τους το οποίο είναι και αρκετό και πλήρως εκπαιδευμένο.

Το κάθε υπουργικό γραφείο θα έχει π.χ. δέκα άτομα από μετακλητούς υπαλλήλους (κατανεμημένα και στους υφυπουργούς όπου υπάρχουν) και το σχεδιασμό και εκτέλεση των αποφάσεων θα αναλάβουν οι γενικοί διευθυντές οι οποίοι μένουν ίδιοι ή αλλάζουν με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία και με αυστηρώς αξιοκρατικά κριτήρια. Αν κάποιος κάνει λευκή απεργία επειδή έτσι του κάπνισε, αντικαθίσταται σε 24 ώρες, αν ξενυχτάει για να κάνει τη δουλειά, διατηρείται ασχέτως αν είναι στέλεχος της ΔΑΚΕ.

4. Η «πράσινη ανάπτυξη» ξεκινάει αμέσως. Αντί να αναβληθεί το πρόγραμμα που είχε προεκλογικά εξαγγείλει ο Κωστής Χατζhδάκης για τη μόνωση των υπαρχόντων κτιρίων (αλλά ξέχασε ο Παπαθανασίου να βάλει χρήματα στον κωδικό), χρηματοδοτείται κατά προτεραιότητα. Επειδή είναι ώριμο και στη σωστή κατεύθυνση.

Επιδοτείται π.χ. με 1% το επιτόκιο στεγαστικών δανείων που τα κτίρια έχουν μελετηθεί να έχουν μειωμένη κατανάλωση ενέργειας και να αξιοποιούν τις βιοκλιματικές συνθήκες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ξεμπλοκάρουν οι επενδύσεις για ανανεώσιμες πηγές (π.χ. φωτοβολταϊκά μέχρι 100ΚW) και ωθείται η ΔΕΗ να ολοκληρώσει τα δίκτυα ώστε να ενταχθούν στο σύστημα οι μονάδες που είναι μάλλον έτοιμες, κ.λπ., κ.λπ.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ δηλαδή που είχαν αναλυθεί προεκλογικά. Υπήρχε συναίνεση και εμπιστοσύνη ότι αυτά τουλάχιστον θα γίνουν με το «καλημέρα σας».

 Συμβολίζει

την έλλειψη σχεδιασμού

ΑΝΤΙ να βλέπουμε κάθε μέρα στις ειδήσεις τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή να αναγγέλλει ότι κλιμάκια εφοριακών ελέγχουν και τιμωρούν παραβάτες που δεν έκοβαν αποδείξεις, δεν απέδιδαν ΦΠΑ και δεν διοχέτευαν προϊόντα στην αγορά με τιμολόγια, αντί να βλέπουμε παντού ελέγχους για τη διακίνηση προϊόντων με τα νόμιμα παραστατικά, βλέπουμε κάθε μέρα τον υπουργό Οικονομικών να σχεδιάζει επί χάρτου την επιβολή νέων φόρων που δεν θα εισπράξει ποτέ, να υπόσχεται στους Ευρωπαίους την αύξηση των φόρων και των συντελεστών, να οραματίζεται την αύξηση των φόρων στα καύσιμα, την αύξηση του ΦΠΑ, να αποφασίζει την αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας με τη δικαιολογία ότι η προηγούμενη κυβέρνηση τα είχε αποφασίσει και να στέλνει ραβασάκια στα σπίτια μας για να πληρώσουμε φόρους ακινήτων και άλλους λογαριασμούς.

Είναι άδικη κριτική για τον άπειρο στα επικοινωνιακά Γιώργο Πεταλωτή να περιμένουμε να επιβάλει την πολιτική ατζέντα του πρωθυπουργού, γιατί το κύρος του δεν υπερβαίνει το κύρος του πρώην κομματικού εκπροσώπου, ούτε του έδωσε τέτοια εντολή ο πρωθυπουργός.

Είναι όμως το πρόσωπο που συμβολίζει τις αδυναμίες, τις ανεπάρκειες και την έλλειψη σχεδιασμού. Όχι ατομικά, αλλά σε πολιτικό επίπεδο.

Παρασκευή +13