Σε ένα κόμμα του οποίου ο ιδρυτής μισούσε να αγαπά και αγαπά να μισεί. Γελούσαν και τα μουστάκια του Τσίπρα όταν παρέδιδε τα κλειδιά στον Κασσελάκη - και επομένως στον Πολάκη και στον Παππά.
Φαίνεται πως οι απανωτές ήττες του έπεσαν τόσο πολύ βαριές που αποφάσισε να αναφωνήσει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»!
«Η πολιτική είναι events my dear», θυμήθηκε να σχολιάσει ο κ. Τσίπρας... αποδίδοντας λανθασμένα την φράση στον Ουίνστον Τσόρτσιλ, οπότε και κάποιοι θυμήθηκαν πως ειπώθηκε από τον Χάρολντ Μακμίλαν. Στην πραγματικότητα ούτε ο Μακμίλαν είχε πει κάτι τέτοιο. Ερωτηθείς ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας ηγέτης, είχε απαντήσει «η αντιπολίτευση των γεγονότων».
Είπε δηλαδή πως τα γεγονότα - βλέπε πανδημία, πόλεμος, θεομηνίες - είναι αυτά που αντιπολιτεύονται μια κυβέρνηση, περισσότερο από οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Πιθανόν και να εννοούσε «τα γεγονότα και η διαστρέβλωσή τους από την αντιπολίτευση».
Αντίθετα, ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε την (παραποιημένη) φράση, λέγοντας ότι «η πολιτική είναι γεγονότα» - εννοώντας ίσως πως ένα από αυτά είναι και η εκλογή Κασσελάκη.
Και πράγματι είναι! Και μάλιστα ένα γεγονός που μάλλον θα οδηγήσει σε νέα γεγονότα με κορυφαίο την διάσπαση ή την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, πολλά κορυφαία στελέχη του οποίου είτε έχουν μείνει άφωνα με αυτήν την διαλυτική κατάσταση, είτε δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τα μελλούμενα.
Φταίνε και οι «παγωμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Αλέξης Τσίπρας υπεύθυνος γι’ αυτόν τον επερχόμενο κίνδυνο. Είναι υπεύθυνοι και οι σημερινοί «παγωμένοι» του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί που υπερασπίζονταν τον Πολάκη με τις τοξικότητές του και τον καταδικασμένο αμετάκλητα Παππά του 13-0.
Αυτοί που απέφευγαν μεν να τους υπερασπιστούν δημόσια, αλλά και δεν έπαιρναν θέση για να μπει ένα φρένο στις ύβρεις και το δηλητήριο.
Αυτοί που μιλούσαν για «δολοφόνους παιδιών», για «εγκλήματα», για «πλιάτσικο», για «πλασιέ» και για «μαυραγορίτες».
Αυτοί που μιλούσαν για αυλοκόλακες και πρωθυπουργούς της νέας Φρειδερίκης, εφιάλτες και τσιράκια των δανειστών, δοσίλογους και μερκελιστές, μνημονιακούς εγκληματίες και υπαλλήλους του Βερολίνου, κολαούζους και φερέφωνα, γερμανοτσολιάδες και τσολάκογλου, προδότες και γιουσουφάκια.
Μια φορά έπιασαν αυτά - το 2015. Από τότε δεν σταμάτησαν να χάνουν. Μέχρι που έχασαν και… από τον εαυτό τους! Και τώρα λούζονται αυτούς που… έβριζαν καλύτερα!
Αυτήν την «παρακαταθήκη» άφησε ο Τσίπρας στον Κασσελάκη. Μαζί με τις επιθέσεις στον Τύπο και στην δημοσιογραφία.
Επιθέσεις Τσίπρα - Κασσελάκη στον Τύπο
Τον Ιανουάριο του 2017, στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Τσίπρας είχε παροτρύνει ομάδα συμβασιούχων να… μην διαβάζουν εφημερίδες για να έχουν την υγειά τους!
Νωρίτερα, τον Μάιο του 2013, κατά την παρουσίαση των «προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για ένα πλαίσιο ριζοσπαστικών ανατροπών στην ενημέρωση», ο κ. Τσίπρας είχε πει:
«Στον καιρό του Μνημονίου τα MEDIA, ως επί τω πλείστον, δεν παράγουν ενημέρωση, παράγουν προπαγάνδα. Και, όπως σε όλους τους κανόνες, υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις που τους επιβεβαιώνουν. Αλλά στα περισσότερα MEDIA το «προϊόν» είναι ομοιόμορφο. Έχουμε υπερπροσφορά εμπορεύματος, το ίδιο προϊόν σε διαφορετική συσκευασία. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε τελικά με ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται δημόσιο χρήμα για να παράγει ενημέρωση, παράγει ενημέρωση για να καθορίσει την πολιτική και με τη σειρά της, η πολιτική δουλεύει για να παράγεται περισσότερο χρήμα. Αυτή είναι η περιβόητη διαπλοκή», είχε πει ο Τσίπρας στις 27 Μαΐου 2013,
Έτσι, μέσα στην απόλυτη σιωπή από πλευράς δημοσιογραφικών ενώσεων, ακούσαμε και τον κ. Κασσελάκη να λέει στους δημοσιογράφους: «Εκτιμώ πολύ το λειτούργημά σας. Και μια μέρα θα το κάνετε χωρίς επιρροές από κυβερνήσεις»!Εκτιμά δηλαδή ένα λειτούργημα που οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν υπηρετούν, διότι επηρεάζονται από τις πολιτικές εξουσίες! Πιθανόν να θελήσει να τους βάλει κι’ αυτός έξι μέτρα κάτω από την γη, όπως ο μέγας υποστηρικτής του Πολάκης.
Πού είσαι, ρε Νίκο;
Έχουμε και τον Νίκο Παππά που καταδικάστηκε ομόφωνα και αμετάκλητα από το Ειδικό Δικαστήριο διότι επιχείρησε «με αδιαφανείς διαδικασίες να υλοποιήσει τον σχεδιασμό που είχε καταστρωθεί από τον ίδιο, αλλά και από άλλα ηγετικά στελέχη του τότε κυβερνώντος κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ)».
Διότι οι ενέργειές του απέβλεπαν «στην ίδρυση τηλεοπτικού σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας, που θα ελεγχόταν από τον πρώτο κατηγορούμενο και τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ και θα προωθούσε τις πολιτικές θέσεις και δράσεις του κόμματος και της τότε κυβέρνησης αλλά και του ίδιου ως Υπουργού αυτής με σκοπό την υπέρ αυτών άσκηση επιρροής στον πολιτικό προσανατολισμό της κοινής γνώμης».
Σύμφωνα με την ίδια απόφαση, ο κ. Παππάς «διακατεχόταν από αίσθημα υπεροχής και κυριαρχίας χωρίς επίγνωση των σοβαρών επιπτώσεων των ενεργειών του στο δημόσιο συμφέρον, το οποίο υποτίθεται ότι εξυπηρετούσε ως κρατικός λειτουργός κατέχοντας το ύψιστο αξίωμα του Υπουργού υπό την επίφαση της τήρησης του νόμου και της δι’ αυτού επιβολής νομιμότητας στον τηλεοπτικό χώρο, ενεργούσε με μοναδικό σκοπό την απόκτηση μέσω του δεύτερου κατηγορουμένου τον οποίο αυτός καθοδηγούσε, σε κάθε ενέργεια του τηλεοπτικού σταθμού φερέφωνου των πολιτικών ιδεών και δράσεων της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου».
Οπότε, ορθώς ο Κασσελάκης επέλεξε για σύμμαχό του τον κ. Παππά και αποδέχθηκε την στήριξή του και τον έψαχνε το βράδυ της νίκης φωνάζοντας «πού είσαι ρε Νίκο;». Και όπως αγκαλιάστηκαν, η εικόνα θύμισε τις αγκαλιές Τσίπρα – Καμμένου.
Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο σε όλα αυτά. Αν εξαιρέσουμε το life style, το αστραφτερό χαμόγελο και τις συνεντεύξεις του μπαμπά Κασσελάκη – άλλο και τούτο πάλι - βρισκόμαστε μπροστά στο πιο παλιό από τα παλιά.
Ούτε έχει καμία σχέση το «Στέφανε προχώρα, άλλαξέ τα όλα» με τον όρκο για τήρηση της «παρακαταθήκης» του πιο αποτυχημένου μοντέλου διακυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Στη γωνία περιμένει η μοίρα του Ιγκλέσιας
Όσο για την επιθετικότητα Κασσελάκη απέναντι στους δημοσιογράφους, θυμίζει τον Πάμπλο Ιγκλέσιας που δεν είχε διστάσει μάλιστα να απαντήσει στην κριτική του Τύπου τα εξής:
«Αγαπητοί φίλοι των υπονόμων είμαστε στην κυβέρνηση, ενώ εσείς γλείφετε τις αιμορροΐδες των ισχυρών. Η Δημοκρατία μας θα γίνει καλύτερη όταν πολιτικοί, αστυνομικοί και επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης θα βρεθούν εκεί που πρέπει:
Στη φυλακή»!
Διότι, ως γνωστόν, ήθελε να βρεθεί στην εξουσία ώστε «αυτό το ακραίο μέσο που απειλεί τη Δημοκρατία μας να μην αποτελεί μέρος του μέλλοντος της κοινωνίας μας».
Μετά από όλα αυτά, ο Ιγκλέσιας κατατροπώθηκε στις εκλογές της Μαδρίτης, παραιτήθηκε και είδε τους Podemos να διαλύονται.
Μια μοίρα που για τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει προδιαγεγραμμένη…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου