Έτσι δεν λέγαμε όταν η ειδησεογραφία κατακλυζόταν από πληροφορίες και φωτογραφίες ρωσικών στρατευμάτων που είχαν συγκεντρωθεί στα ουκρανικά σύνορα;
Κι όμως ο Πούτιν μπούκαρε.
Επίσης, αν διαβάσει κανείς παλιά φύλλα εφημερίδων λίγο πριν την έκρηξη του Β' παγκοσμίου πολέμου, θα δει ότι κανένας δεν πίστευε στην πιθανότητα να ξεκινήσει ο Χίτλερ έναν ευρωπαϊκό πόλεμο.
Επιδείκνυε τα στρατεύματά του, τα άρματά του, τα θωρηκτά του, τα υποβρύχιά του, απαιτούσε την ανάκτηση... του «ζωτικού χώρου» της Γερμανίας με προσάρτηση της Αυστρίας και μέρους της Τσεχοσλοβακίας, αλλά οι Ευρωπαίοι έλεγαν ότι «δεν πιστεύουμε ότι θέλει τον πόλεμο». Όταν ο Τσάμπερλεν έφερε τη συμφωνία του Μονάχου (με τον Χίτλερ) στο Λονδίνο, από όλους τους Βρετανούς βουλευτές, μόνο ο Τσόρτσιλ διαφώνησε.
Όταν το 1939 η Ιταλία του Ντούτσε συγκέντρωνε τα στρατεύματά της στην παραμεθόριο με την Ελλάδα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην Αθήνα οι βαριεστημένοι αστοί έλεγαν «ε όχι να μας επιτεθούν και οι Ιταλοί». Ακόμα και όταν τορπιλίστηκε η Έλλη στην Τήνο και η έρευνα του ΓΕΝ διαπίστωσε ότι η τορπίλη που το χτύπησε ήταν ιταλική, το γεγονός αποκρύφτηκε «για να μην αναστατωθεί ο λαός» και για «να μην προκληθεί αναιτίως η Ιταλία».
Τα ίδια συνέβησαν και το 1974 στην Κύπρο. Τα κλιμάκια της ΚΥΠ στο νησί έστελναν στα κεντρικά στην Αθήνα κατεβατά πληροφοριών για μεγάλες συγκεντρώσεις στρατευμάτων, αρμάτων, πυροβολικού και πλοίων στην απέναντι τουρκική ακτή. Ουδέποτε εκτιμήθηκαν και αξιοποιήθηκαν, καμία προετοιμασία δεν έγινε στην κυπριακή πλευρά, καθότι κάποιοι ηλίθιοι αξιωματικοί στην Ελλάδα είπαν «σιγά μην κάνει απόβαση η Τουρκία».
Σας θυμίζω μια σκηνή από το περίφημο «κονσέρτο για πολυβόλα» που ξαναθυμηθήκαμε με τον θάνατο του Κώστα Καζάκου. Εκείνος, αξιωματικός, λέει στην Καρέζη «θα γίνει πόλεμος» και εκείνη του απαντά «μα όχι, δεν μπορεί να τρελάθηκε ξαφνικά όλος ο κόσμος». Ευσεβείς λαϊκοί πόθοι, στη θέση της ψυχρής ανάλυσης των δεδομένων που έχουμε μπροστά στα μάτια μας.
Τα ίδια ακούω και σήμερα. «Έλα μωρέ, για εσωτερική κατανάλωση τα κάνει ο Ερντογάν, επειδή είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις. Δεν θα κάνει κίνηση». Μακάρι να είμαι εγώ ο απαισιόδοξος και όλοι οι απόστρατοι και αναλυτές που βγαίνουν κάθε μέρα στα κανάλια να είναι αυτοί που έχουν δίκιο. Μακάρι.
Επιδείκνυε τα στρατεύματά του, τα άρματά του, τα θωρηκτά του, τα υποβρύχιά του, απαιτούσε την ανάκτηση... του «ζωτικού χώρου» της Γερμανίας με προσάρτηση της Αυστρίας και μέρους της Τσεχοσλοβακίας, αλλά οι Ευρωπαίοι έλεγαν ότι «δεν πιστεύουμε ότι θέλει τον πόλεμο». Όταν ο Τσάμπερλεν έφερε τη συμφωνία του Μονάχου (με τον Χίτλερ) στο Λονδίνο, από όλους τους Βρετανούς βουλευτές, μόνο ο Τσόρτσιλ διαφώνησε.
Όταν το 1939 η Ιταλία του Ντούτσε συγκέντρωνε τα στρατεύματά της στην παραμεθόριο με την Ελλάδα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην Αθήνα οι βαριεστημένοι αστοί έλεγαν «ε όχι να μας επιτεθούν και οι Ιταλοί». Ακόμα και όταν τορπιλίστηκε η Έλλη στην Τήνο και η έρευνα του ΓΕΝ διαπίστωσε ότι η τορπίλη που το χτύπησε ήταν ιταλική, το γεγονός αποκρύφτηκε «για να μην αναστατωθεί ο λαός» και για «να μην προκληθεί αναιτίως η Ιταλία».
Τα ίδια συνέβησαν και το 1974 στην Κύπρο. Τα κλιμάκια της ΚΥΠ στο νησί έστελναν στα κεντρικά στην Αθήνα κατεβατά πληροφοριών για μεγάλες συγκεντρώσεις στρατευμάτων, αρμάτων, πυροβολικού και πλοίων στην απέναντι τουρκική ακτή. Ουδέποτε εκτιμήθηκαν και αξιοποιήθηκαν, καμία προετοιμασία δεν έγινε στην κυπριακή πλευρά, καθότι κάποιοι ηλίθιοι αξιωματικοί στην Ελλάδα είπαν «σιγά μην κάνει απόβαση η Τουρκία».
Σας θυμίζω μια σκηνή από το περίφημο «κονσέρτο για πολυβόλα» που ξαναθυμηθήκαμε με τον θάνατο του Κώστα Καζάκου. Εκείνος, αξιωματικός, λέει στην Καρέζη «θα γίνει πόλεμος» και εκείνη του απαντά «μα όχι, δεν μπορεί να τρελάθηκε ξαφνικά όλος ο κόσμος». Ευσεβείς λαϊκοί πόθοι, στη θέση της ψυχρής ανάλυσης των δεδομένων που έχουμε μπροστά στα μάτια μας.
Τα ίδια ακούω και σήμερα. «Έλα μωρέ, για εσωτερική κατανάλωση τα κάνει ο Ερντογάν, επειδή είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις. Δεν θα κάνει κίνηση». Μακάρι να είμαι εγώ ο απαισιόδοξος και όλοι οι απόστρατοι και αναλυτές που βγαίνουν κάθε μέρα στα κανάλια να είναι αυτοί που έχουν δίκιο. Μακάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου