Με εξώδικα μέσω δικηγόρων, με διαρροές προς έντυπα και ιστοσελίδες, με σπονδυλωτές δηλώσεις των ίδιων ή των δικηγόρων τους σε τηλεοπτικές εκπομπές που απαντούσαν στους ισχυρισμούς των «αντιπάλων».
Ποιοι ήταν οι αντίπαλοι; Αυτοί που ήθελαν να βάλουν χέρι στην περιουσία του αποθανόντος ανδρός, το μέγεθος της οποίας μόλις είχε δημοσιοποιηθεί. Εμβρόντητοι εμείς οι ακροατές με τα... νούμερα και τις τοποθεσίες που ακούγαμε, πιθανόν εμβρόντητοι και οι ίδιοι οι επίδοξοι κληρονόμοι με το κέρας της Αμάλθειας που έπεσε ξάφνου μπροστά στα πόδια τους.
Εκείνη την πρώτη μεταθανάτια περίοδο που επικρατούσε ακόμα το «ο νεκρός δεδικαίωται» ή το «δεν τα βάζουμε με πεθαμένο άνθρωπο», οι λογής-λογής κληρονόμοι ήταν περισσότεροι και από σαλιγκάρια μετά από φθινοπωρινή βροχή. Κληρονόμοι φυσικοί ή εξ υποσχέσεως, συνεχιστές του Γιώργου εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, νυν και πρώην κάθε είδους, όλοι και όλες διεκδίκησαν το μέγιστο μερίδιο του κρυμμένου θησαυρού.
Τους το είχε γράψει, τους το είχε πει, τους το είχε υποσχεθεί, το είχε εκφράσει μπροστά σε τρίτους μάρτυρες, το είχε αφήσει σε κρυφές ή φανερές διαθήκες, σε πρωθύστερες και σε κατοπινές, το δικαιούνταν μέσω γραπτών ή άγραφων νόμων, πάντως το χρήμα έπρεπε να πάει στη δική τους τσέπη και όχι στην τσέπη των «άλλων».
Αλλά τώρα που ήρθε το πολυσέλιδο πόρισμα που δεσμεύει μετρητά, σπιταρόνες και μέγαρα στα πέρατα του κόσμου, ράβδους και τούβλα που ο μέσος άνθρωπος μόνο στο σινεμά έχει δει, το γύρισαν όλοι μαζί το παραμύθι. Δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν είχαν αντιληφθεί. Εξεπλάγησαν, έμειναν ενεοί, απόμειναν εμβρόντητοι.
Τώρα οι «άλλοι» και οι «αντίπαλοι» ήξεραν τι έκανε ο Γιώργος, οι στρέφοντες την πλάτη είχαν μαύρα μεσάνυκτα. Εξαπατήθηκαν, ενεπλάκησαν ερήμην τους, ανακατώθηκαν δίχως να το γνωρίζουν. Αθώοι του αίματος όλοι τους, δεν θέλουν πια ούτε σέντσι τη μαύρη περιουσία του εκλιπόντος, λες και θα μπορούσαν να πάρουν έτσι που κατέληξε το πράγμα. Αλλά να εξηγούμαστε, δεν θα πάρουν «αυτοί», αλλά να μην πάρουν ούτε οι «άλλοι».
Ε ρε λαμογιά και αναισχυντία που υπάρχει γύρω μας! Αναισχυντία με υψωμένο μάλιστα το δάκτυλο. Με έτοιμα τα εξώδικα και τις αγωγές, καθότι αδικήθηκαν από τον «κιτρινισμό». Για φαντάσου. Οι διαμοιραστές των μεταξωτών ιματίων του Γιώργου, τώρα καταγγέλλουν και τον κιτρινισμό…
Δημήτρης Καμπουράκης
Εκείνη την πρώτη μεταθανάτια περίοδο που επικρατούσε ακόμα το «ο νεκρός δεδικαίωται» ή το «δεν τα βάζουμε με πεθαμένο άνθρωπο», οι λογής-λογής κληρονόμοι ήταν περισσότεροι και από σαλιγκάρια μετά από φθινοπωρινή βροχή. Κληρονόμοι φυσικοί ή εξ υποσχέσεως, συνεχιστές του Γιώργου εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, νυν και πρώην κάθε είδους, όλοι και όλες διεκδίκησαν το μέγιστο μερίδιο του κρυμμένου θησαυρού.
Τους το είχε γράψει, τους το είχε πει, τους το είχε υποσχεθεί, το είχε εκφράσει μπροστά σε τρίτους μάρτυρες, το είχε αφήσει σε κρυφές ή φανερές διαθήκες, σε πρωθύστερες και σε κατοπινές, το δικαιούνταν μέσω γραπτών ή άγραφων νόμων, πάντως το χρήμα έπρεπε να πάει στη δική τους τσέπη και όχι στην τσέπη των «άλλων».
Αλλά τώρα που ήρθε το πολυσέλιδο πόρισμα που δεσμεύει μετρητά, σπιταρόνες και μέγαρα στα πέρατα του κόσμου, ράβδους και τούβλα που ο μέσος άνθρωπος μόνο στο σινεμά έχει δει, το γύρισαν όλοι μαζί το παραμύθι. Δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν είχαν αντιληφθεί. Εξεπλάγησαν, έμειναν ενεοί, απόμειναν εμβρόντητοι.
Τώρα οι «άλλοι» και οι «αντίπαλοι» ήξεραν τι έκανε ο Γιώργος, οι στρέφοντες την πλάτη είχαν μαύρα μεσάνυκτα. Εξαπατήθηκαν, ενεπλάκησαν ερήμην τους, ανακατώθηκαν δίχως να το γνωρίζουν. Αθώοι του αίματος όλοι τους, δεν θέλουν πια ούτε σέντσι τη μαύρη περιουσία του εκλιπόντος, λες και θα μπορούσαν να πάρουν έτσι που κατέληξε το πράγμα. Αλλά να εξηγούμαστε, δεν θα πάρουν «αυτοί», αλλά να μην πάρουν ούτε οι «άλλοι».
Ε ρε λαμογιά και αναισχυντία που υπάρχει γύρω μας! Αναισχυντία με υψωμένο μάλιστα το δάκτυλο. Με έτοιμα τα εξώδικα και τις αγωγές, καθότι αδικήθηκαν από τον «κιτρινισμό». Για φαντάσου. Οι διαμοιραστές των μεταξωτών ιματίων του Γιώργου, τώρα καταγγέλλουν και τον κιτρινισμό…
Δημήτρης Καμπουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου