Ε Μ ΠΡΟ Σ... για Ανάπτυξη !: Η Ωρα ενός Γίγαντα - ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Η Ωρα ενός Γίγαντα - ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ

Αύριο δεν είναι η ώρα του λαού.

Ένας λαός που δοξάστηκε κρυβόμενος (και επί Χούντας) δεν αξίζει ούτε μία ώρα δική του.

Αύριο είναι η ΩΡΑ ΕΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑ.

Του Μίκη Θεοδωράκη.

Όλοι οι υπόλοιποι ας σωπάσουμε!

Όσο για τους κυβερνώντες έφτασε η ώρα να αποχαιρετίσουν τις πολυθρόνες της εξουσίας και τα δερμάτινα καθίσματα των υπουργικών αυτοκινήτων που μεταφέρουν την επιδέξια ανυπαρξία τους...

Άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στα Χανιώτικα Νέα 23/10/2017

Η φωτογραφία δείχνει τις πλάτες του Τραμπ και του Τσίπρα, καθώς προχωρούν. Ο δικός μας, αριστερά του Τραμπ, με το δεξί του χέρι έχει αγκαλιάσει τον Πρόεδρο της Αμερικής. Τον παγκόσμιο ηγέτη των μεγαλοθηρευτών. Τον δεινόσαυρο! Τι να του λέει άραγε μετά το δημόσιο λιβάνισμα μπροστά στις κάμερες, με κείνα τα περί «διαβολικής» επιδεξιότητας που τελικά καταλήγει στο …. καλό; alt

« – Βασίσου σε μένα. Είδες με τι ευκολία αρνήθηκα τον παλιό εαυτό μου με τις παιδικές ασθένειες της ναυαγισμένης Αριστεράς; Τις εθνικές μας αυταπάτες που τώρα κατάλαβα πόσο νυχτωμένος ήμουνα όταν σας χαρακτήριζα «φονιάδες των Λαών». Τη στιγμή που σας είδα να με υποδέχεστε στην πόρτα του Λευκού Οίκου, είδα φως, λες και έβγαινα από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ξαναγεννήθηκα και γι’ αυτό σας χαϊδεύω την πλάτη! Χαϊδεύω την υπερδύναμη, την μεγάλη και πλούσια Αμερική και υπόσχομαι να μετατρέψω την χώρα μου σε ένα ανάχωμα εναντίον των βαρβάρων εχθρών του ελεύθερου κόσμου, όπως έκανε ο Λεωνίδας με τους Πέρσες! Γι’ αυτό βοηθήστε με να στερεωθώ, να βγω από την κρίση και να μοιράσω λίγα χρήματα ώστε να αποκτήσω λαϊκή βάση κι από κει και πέρα, μαζί με την άνθρωπό σας τον Πάνο θα φροντίσουμε να αποκτήσουμε τη δύναμη που ταιριάζει σε εκπροσώπους σας σ’ αυτό το κρίσιμο πόστο το τόσο πολύτιμο για τα στρατηγικά σας συμφέροντα.

Ποιος άλλος εκτός από μένα μπορεί να συνδυάσει την λαϊκή πλειοψηφία του ελληνικού λαού που εξακολουθεί να πιστεύει στα ιδανικά της Αριστεράς, με την εξυπηρέτηση των αμερικάνικών συμφερόντων; Μόνο εγώ μπορώ να τον πείσω ότι μπορεί να υπάρξει μια Αριστερά θεματοφύλακας του ελεύθερου κόσμου! Πρέπει να υπάρξει μια δυνατή εξουσία, ικανή να προστατεύει τις στρατιωτικές βάσεις και γενικά ό,τι χρειάζεται, ώστε η ανανεωμένη Ελλάδα να γίνει φρούριο μιας τόσο φιλικής χώρας σαν αυτή που με υποδέχθηκε με τόση θερμότητα και ειλικρινή αισθήματα αγάπης όπως αυτά που δείξατε προς το πρόσωπό μου εσείς ο εκπρόσωπος της χώρας της Ελευθερίας.

Έζησα κοντά σας μεγάλες στιγμές, που μπορώ να πω ότι με έδεσαν μαζί σας, κύριε Πρόεδρε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Όλα τα άλλα κόμματα και οι ηγέτες τους είναι άνευ σημασίας, έχουν μείνει πίσω από την εποχή μας. Εγώ απέδειξα ότι το ελάττωμά μου να υπάρξω κάποτε αριστερός, το ξεπέρασα μέσα σε μια νύχτα για να γίνω όχι μόνο ο δεξιός (αυτό είναι ξεπερασμένο) αλλά ένα στέλεχος του ελεύθερου κόσμου! Του κόσμου των θηρευτών, όπως είστε εσείς, όπως είναι το ΝΑΤΟ και όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες της Ευρώπης των θηρευτών. Χάρη σε μένα η Ελλάδα από χώρα-θύμα θα μετατραπεί σε χώρα στην υπηρεσία των θηρευτών κι εγώ προσωπικά με το επιτελείο μου θα προσπαθήσουμε να γίνουμε άξιοι θηρευτές ξεκινώντας από την εκκαθάριση της ίδιας μας της χώρας…

Για τον λόγο αυτό μας χρειάζεται χρόνος και χρήμα. Γνωρίζω την μεγάλη σας επίδραση στις εξουσιαστικές δυνάμεις της χώρας μου. Πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και φυσικά προ παντός στους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες. Γνωρίζετε ασφαλώς ότι αν γίνουν σύντομα εκλογές, είναι βέβαιο ότι θα εκλεγεί μια κυβέρνηση αδύναμη να κάνει μια τέτοια στροφή προς μια 100% φιλοαμερικανική πολιτική όπως αυτή που μπόρεσα να κάνω εγώ επειδή έχω ως βάση ένα μέρος της Αριστεράς. Στην περίπτωση αυτή, οι Έλληνες που σήμερα κοιμούνται λόγω του ότι η κυβέρνησή μου έχει την σφραγίδα της Αριστεράς, θα ξυπνήσουν και θα βγούνε στους δρόμους με αντιαμερικανικά συνθήματα!

Προς Θεού αγαπητέ μου Τραμπ, μην επιτρέψετε να χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία που σας προσφέρω. Εγώ ως Αριστερός, αποτελώ την μοναδική σας ευκαιρία να μεταβάλετε την Ελλάδα σε στρατιωτική βάση χωρίς να υπάρξει ίχνος λαϊκής αντίδρασης. Όταν και αν ξυπνήσει ο ελληνικός λαός, θα είναι πια αργά γι’ αυτόν, γιατί όπως σας είπα, εγώ μαζί με τον Πάνο θα έχουμε στερεώσει την εξουσία των μικρών θηρευτών στην υπηρεσία του μέγιστου θηρευτή, τη δική σας, αγαπημένε μου κ. Τραμπ. Και τώρα ας μου επιτρέψετε να αποσύρω το χέρι μου. Θέλω να ελπίζω ότι με αυτό μου το χάδι με κατανοήσατε πλήρως.

Δικός σας στη νέα εποχή των σχέσεων Αμερικής-Ελλάδας εναντίον των βαρβάρων…».

Χανιά, 21.10.2017

Μίκης Θεοδωράκης

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη.

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και στον αγώνα για τον “Ανθρωπο”.

Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται.

Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο εμφύλιος.

Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.

Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει μουσική ανάλυση με τον Olivier Messiaen και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot.

Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Covent Garden, Stuttgart Ballet και επίσης για τον κινηματογράφο.

Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Schostakovitch για το έργο του, Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα.

Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.

Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την “στροφή” του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό.

Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής.

Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η “Νεολαία Λαμπράκη”, της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται Βουλευτής της ΕΔΑ.

Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για Αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.

Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Μπουμπουλίνας, απομόνωση, φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, νοσοκομείο, αποφυλάκιση και κατ΄ οίκον περιορισμός, εκτόπιση με την οικογένεια στη Ζάτουνα Αρκαδίας, στρατόπεδο Ωρωπού. ΄Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλές από τα καινούρια έργα κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.

Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Σοστάκοβιτς, Arthur Miller, Laurence Olivier, Yves Montand κ.λ.π. δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.

Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σ’ όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.

Γιατί πεποίθησή του ήταν πάντα, ότι η δημοκρατία και η ελευθερία είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εδραίωση της ειρήνης. Γιατί ο πόλεμος αποφεύγεται μόνο από ανθρώπους ελεύθερους, που μπορούν να ρυθμίσουν οι ίδιοι τις τύχες τους.

Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της Ισραηλινής Κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάσθηκε πανηγυρικά στο ΄Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν που στο μεταξύ έχει γίνει “εθνικό τραγούδι” του Ισραήλ και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή.

Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τύνιδα, Λίβανο και Συρία προσπαθώντας να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.

Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής [1981-86 (παραίτηση) και 1989-92 (παραίτηση)] είτε ως Υπουργός Επικρατείας [1990-92 (παραίτηση)].

Το 1976 ιδρύει το Κίνημα ¨Πολιτισμός της Ειρήνης¨ και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα.

Το 1983 του απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.

Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασέρ Κεμάλ και ο Ζουλφύ Λιβανελί.

Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών.

Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των ελλήνων πρωθυπουργών, του Α. Παπανδρέου και του Κ. Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση.

Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ΄ όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.

Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Tübingen και στην Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφονταιν και ο Johannes Rau, φιλόσοφοι όπως ο Dürrenmatt, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες.

Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.

Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ΄ολη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λ.π.

Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν που τελικά επιτυγχάνουν.

Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια “Ολυμπιάδα του Πνεύματος”.

Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον Κουρδικό λαό.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.

Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού κέντρου των ομογενών, η Σύγκλητος του Québec υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Ανθρωπο.

Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του “Ηλέκτρα” (1995) και “Αντιγόνη” (1999) ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.).

Το 2000 είναι υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης. Σύσσωμη η πολιτική και η πνευματική ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου στηρίζει την υποψηφιότητα, ενώ στη Νορβηγία, στα γραφεία της Επιτροπής για το Νόμπελ φθάνουν συνεχώς επιστολές από όλα τα μέρη του κόσμου από προσωπικότητες, φορείς και απλούς ανθρώπους.

Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του “Λυσιστράτη”, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, μετασυμφωνικά έργα.

Επίσης έχει γράψει πολλά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.

Κυριότερα έργα του Μίκη Θεοδωράκη

Κύκλοι τραγουδιών: Τα Παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία Α΄,Β΄,Γ΄και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Μαουτχάουζεν, Romancero Gitano, Θαλασσινά Φεγγάρια, Ο Ήλιος και ο Χρόνος, 12 Λαϊκά, Νύχτα Θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, 18 Λιανοτράγουδα, Μπαλλάντες, Στην Ανατολή, Τα Λυρικά, Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ΄άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες.
Μουσική για θέατρο: Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Ένας Όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.
Μουσική για Αρχαίο Δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππείς, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας.
Μουσική για κινηματογράφο: Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση Πολιορκίας, Actas de Marusia.
Ορατόρια: ‘Αξιον Εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνια Αβέρωφ, Κατάσταση Πολιορκίας, Πνευματικό Εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.
Συμφωνικά και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio.
Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς.
Όπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.

Ο Μίκης (Μιχάλης) Θεοδωράκης είναι γιος του Γιώργη και της Ασπασίας (Πουλάκη) Θεοδωράκη. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από το Γαλατά στα Χανιά της Κρήτης και της μητέρας του από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Το ζεύγος Θεοδωράκη απέκτησε δύο παιδιά το Μίκη και τον μικρότερό του Γιάννη.

Ο πατέρας τους ανέθρεψε τα παιδιά του μεταφέροντας τους την αγάπη και το πάθος για την Κρήτη, την πίστη στις υψηλές αξίες για τις οποίες αγωνίστηκαν οι Κρητικοί και η γενιά του.

Ο Γιώργης Θεοδωράκης δικηγόρος στο επάγγελμα, υπηρέτησε ως ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Εσωτερικών σε πολλές Νομαρχίες της χώρας. Βενιζελικός στα φρονήματα, ανάλογα με το ποιος κυβερνούσε κάθε περίοδο μετατίθεται από τόπο σε τόπο, μ΄ αποτέλεσμα σε πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα ο Μίκης μικρός να περάσει από πολλές πόλεις της Ελλάδας.

1925

Στις 29 Ιουλίου γεννιέται ο Μίκης στη Χίο όπου βρίσκεται εγκατεστημένη η οικογένεια.
Την ίδια χρονιά, μετακομίζουν στη Μυτιλήνη.

1928

19/8: Εκλογές, νίκη των Φιλελευθέρων και Κυβέρνηση Βενιζέλου
Η οικογένεια Θεοδωράκη μετακομίζει και ζει για μερικούς μήνες στη Σύρο.

1929

Η οικογένεια Θεοδωράκη μετακομίζει πάλι για μερικούς μήνες στην Αθήνα.

1930

Ο Γιώργος Θεοδωράκης διορίζεται Αναπληρωτής Γενικός Διοικητής Ηπείρου. Η οικογένεια εγκαθίσταται στα Γιάννενα.

1931

Ο Μίκης πηγαίνει σχολείο στα Γιάννενα.

1932

Γεννιέται ο Γιάννης, αδελφός του Μίκη.
25/9: Εκλογές, και Κυβέρνηση Τσαλδάρη

1933

5/3: Ξανά εκλογές και νίκη των Λαϊκών.
Ιούνιος: O πατέρας μετατίθεται, στο Αργοστόλι. Ο Μίκης πηγαίνει σχολείο, τραγουδά στη χορωδία και εξοικειώνεται με τη βυζαντινή λειτουργία.

1935

10/10: Ανατροπή της κυβέρνησης Τσαλδάρη από τον στρατηγό Κονδύλη
3/11: Δημοψήφισμα και παλινόρθωση της μοναρχίας

1936

Νέα μετάθεση του πατέρα του Μίκη για μερικούς μήνες στα Γιάννενα.
9/5: Εργατική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη βάφεται στο αίμα (30 νεκροί). Ο Γιάννης Ρίτσος γράφει τον Επιτάφιο που έμελλε να γίνει 25 χρόνια αργότερα έργο σταθμός του Μίκη.
4/8: Δικτατορία Μεταξά. Ο Γιώργος Θεοδωράκης υποχρεώνεται να επιστρέψει στο Αργοστόλι.

1937

Ιούνιος: Νέα μετάθεση του πατέρα του Μίκη και εγκατάσταση της οικογένειας στην Πάτρα. Ο Μίκης 12 χρονών πηγαίνει στο γυμνάσιο, συμμετέχει στη χορωδία και μαθαίνει βιολί. Φοιτά στο Ωδείο της Πάτρας, όπου παίρνει θεωρητικά μαθήματα στην τάξη του καθηγητή Σινούρη και μαθαίνει βιολί. Γράφει τα πρώτα τραγούδια του.

1939

Καλοκαίρι: Νέα μετάθεση του πατέρα του Μίκη και εγκατάσταση της οικογένειας στον Πύργο. Ο Μίκης πηγαίνει κι εδώ στο Ωδείο. Ιδρύει μια ορχήστρα με φυσαρμόνικες και ασχολείται όλο και πιο εντατικά με τη μουσική. Ανακαλύπτει τον Σολωμό και τον Παλαμά και τους μελοποιεί.

1940

Καλοκαίρι: Νέα μετάθεση του πατέρα του Μίκη και εγκατάσταση της οικογένειας στην Τρίπολη.
Με τους φίλους του στην Τρίπολη (Γιώργος Κουλούκης, Βασίλης Κουτσούγερας, Γρηγόρης Κωνσταντινόπουλος, Μάκης Καρλής) ασχολούνται ιδιαίτερα με την ποίηση -ανακαλύπτουν τον Γιάννη Ρίτσο και τον Νικηφόρο Βρεττάκο – αλλά και με τη φιλοσοφία – Πλάτωνα, Νίτσε, Σοπενχάουερ -. Στην Τρίπολη διδάσκει ο Ευάγγελος Παπανούτσος, από τον οποίο επηρεάζεται πάρα πολύ (Περί Τέχνης).
28/10: Ο ιταλικός στρατός επιτίθεται στην Ελλάδα.

1941

6/4: Κήρυξη του πολέμου από τους Γερμανούς και επίθεση στο Ρούπελ. Η γερμανική Βέρμαχτ εισβάλλει στη χώρα. Η Ελλάδα περνά υπό γερμανική κατοχή.
27/4: Οι Γερμανοί φθάνουν στην Αθήνα.
20/5: Μάχη της Κρήτης
Η Τρίπολη που βρίσκεται η οικογένεια Θεοδωράκη υπάγεται στην ιταλική ζώνη κατοχής.
27/9: Ίδρυση του ΕΑΜ
Ο Μίκης παίρνει μαθήματα πιάνου και θεωρίας με τον καθηγητή μουσικής του Γυμνασίου, Παπασταθόπουλο. Διευθύνει την εκκλησιαστική χορωδία και αρχίζει να γράφει μουσική επηρεασμένη από τη βυζαντινή μουσική (Χερουβικά, Σε Υμνούμεν).

1942

16/2: Ίδρυση του ΕΛΑΣ
25/3: Κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης γύρω από το μνήμα του ήρωα της Επανάστασης Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Μίκης χτύπησε έναν Ιταλό αξιωματικό συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Διδάσκεται από τους συγκρατούμενούς του τις βάσεις του μαρξισμού και προσχωρεί στο ΕΑΜ.
Εκδίδει την ποιητική συλλογή του Σιάο.
Αρχίζει να γράφει μουσική για πιάνο. Συνθέτει το σπουδαιότερο έργο του αυτής της εποχής, την Κασσιανή, που παρουσιάζεται τον επόμενο χρόνο.
Γράφει τραγούδια πάνω σε γνωστά ποιητικά κείμενα. Ακούει για πρώτη φορά συμφωνική μουσική, την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, σε μια γερμανική ταινία. Αυτό αλλάζει όλη τη ζωή του. Αποφασίζει ότι θα γίνει συνθέτης.

1943

Ο Μίκης συλλαμβάνεται και πάλι από τον αρχηγό της ιταλικής αστυνομίας Φεστούτσιο. Αφήνεται ελεύθερος χάρη στη μεσολάβηση του πατέρα του. Τα ιταλικά στρατεύματα αντικαθίστανται από γερμανικά. Ο Μίκης καταζητείται. Αναγκάζεται να διαφύγει στην Αθήνα.
Μέσω του θείου του, Αντώνη Πουλάκη, γνωρίζει τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη, διευθυντή του Ωδείου Αθηνών. Δίνει εξετάσεις στο Ωδείο και περνάει κατευθείαν στην πέμπτη τάξη. Συμμετέχει στη Χορωδία Αθηνών. Επίσης δίνει εξετάσεις και περνά στην Νομική.
23/2: Μέρα ίδρυσης της ΕΠΟΝ
28/2: Θάνατος του Παλαμά
Ο Μίκης γνωρίζεται με τη Μυρτώ Αλτίνογλου, ενεργό μέλος της ΕΠΟΝ. Δέκα χρόνια αργότερα θα γίνει σύζυγος του.
22/12: Θάνατος του Δ. Γληνού.

1944

Με τους συμφοιτητές του στο Ωδείο Αργύρη Κουνάδη, Γιώργο Σισιλιάνο, Αλίκη Βατικιώτη, Τάτση Αποστολίδη, Γιάννη Χρονόπουλο, Σωτήρη Ταχιάτη, Γιάννη Βατικιώτη κ.ά., οργανώνουν τακτικά συναυλίες με έργα τους. Αρχίζει πλέον να ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική και τη σύνθεση.
Καλοκαίρι: Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ελέγχουν τα 3/4 της χώρας. Από τις μεγάλες δυνάμεις, η Ελλάδα μπαίνει κάτω από τη σφαίρα της βρετανικής επιρροής. Ο Τσόρτσιλ εισηγείται το σχηματισμό μιας εξόριστης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στο Συνέδριο του Λιβάνου, οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ αποδέχονται το πρόγραμμα κυβέρνησης Παπανδρέου.
Οι γονείς του Μίκη και ο αδελφός του έρχονται στην Αθήνα.
4/9: Αρχίζει η αποχώρηση Γερμανών από την Ελλάδα
12/10: Απελευθέρωση Αθήνας.
14/10 Ο Βρετανικός Στρατός αποβιβάζεται στον Πειραιά και εισέρχεται στην Αθήνα.
4/12: Μεγάλο συλλαλητήριο του ΕΑΜ. Βρετανοί στρατιώτες πυροβολούν κατά του άοπλου πλήθους. Σκοτώνονται 30 διαδηλωτές. Ακολουθούν έξι εβδομάδες ένοπλων συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του ΕΑΜ και τις βρετανικές μονάδες. Το ΕΑΜ διστάζει να ρίξει στη μάχη της Αθήνας τον τακτικό στρατό του ΕΛΑΣ. Ο Μίκης συμμετέχει ενεργά σ’ όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία τον σημάδεψαν εντονότατα.

1945

11/1: Ανακωχή. Καθορίζονται οι ζώνες από τις οποίες πρέπει να αποχωρήσουν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ εγκαταλείπει την Αττική και αναδιπλώνεται στη κεντρική Ελλάδα.
12/2: Η κυβέρνηση και το ΕΑΜ καταλήγουν στη Συμφωνία της Βάρκιζας
8/5: Παράδοση Γερμανίας
16/6: Θάνατος Αρη Βελουχιώτη
Ο Μίκης ιδρύει τη χορωδία της ΕΠΟΝ. Γνωρίζει την παγκόσμια κλασική μουσική αλλά και τη σύγχρονη τότε μουσική από τις παρτιτούρες της Βιβλιοθήκης του Ωδείου. Ακούει για πρώτη φορά από δίσκους Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Σοστακόβιτς, Ραβέλ, Προκόφιεφ, Μπάρτοκ, Χίντεμιτ και Σόνμπεργκ.
Γνωρίζει τον Μάνο Χατζηδάκη και τον Βασίλη Ζάννο, ο οποίος επηρέασε βαθιά τόσο το χαρακτήρα του, όσο και τις καλλιτεχνικές του απόψεις.
Ιδρύεται ομάδα εργασίας από νέους και μεγαλύτερους ποιητές (Βάρναλης, Βρεττάκος, Ρίτσος, Ρώτας, Περγιάλης, Λειβαδίτης, Καμπανέλλης), που συγκεντρώνονται τακτικά και συζητούν θέματα ποίησης και τέχνης.
Σε διάστημα δεκαπέντε μηνών, πέντε κυβερνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη και πραγματοποιούνται δέκα ανασχηματισμοί κυβέρνησης, χωρίς τη συμμετοχή του ΕΑΜ. Η κυβέρνηση σχηματίζει τον Εθνικό Στρατό, στα ανώτερα κλιμάκια του οποίου δεν συμμετέχουν, όπως είχε καθοριστεί στη Συμφωνία της Βάρκιζας, δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αλλά αποκλειστικά βασιλόφρονες που μερικοί απ’ αυτούς είχαν συνεργαστεί με τον Γερμανό κατακτητή.

1946

Στην Αθήνα βασιλεύει η «Λευκή Τρομοκρατία». Oι αριστερές παρατάξεις καλούν σε μποϊκοτάζ των προγραμματισμένων εκλογών για τις 31 Μαρτίου.
Ο Μίκης γράφει έργα για συμφωνική ορχήστρα (Μαργαρίτα, σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου, Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς κ.λπ.)
31/3: Συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ο Μίκης στην κεφαλή της πορείας περικυκλώνεται και χτυπιέται άγρια. Μεταφέρεται στο νεκροτομείο γιατί τον θεωρούν νεκρό. Έχει υποστεί κάταγμα στο κρανίο και σημαντική απώλεια της όρασης στο δεξί του μάτι.
1/9: Δημοψήφισμα για την επιστροφή του βασιλιά.
27/9: Επιστροφή του Γεωργίου Β’ στην Ελλάδα. Εντείνονται οι διώξεις των αριστερών.
28/10: Ιδρύεται ο Δημοκρατικός Στρατός και κηρύσσεται ο Εμφύλιος.

1947

Ο Μίκης γράφει μια σειρά από έργα μουσικής δωματίου που παίζουν οι συμμαθητές του στο Ωδείο (Πρελούδια για Πιάνο, Τρίο, Σεξτέτο κ.ά.).
12/3: Διακηρύσσεται το Δόγμα Τρούμαν. Οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν το ρόλο της Μεγάλης Βρετανίας και στο εξής καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.
Ο Παύλος Α’ και η σύζυγος του Φρειδερίκη διαδέχονται τον Γεώργιο Β’.
Εξορίζονται δεκάδες χιλιάδες αντιστασιακοί, ανάμεσα τους και ο Μίκης που συλλαμβάνεται τον Ιούλιο και εξορίζεται στην Ικαρία. Στην Ικαρία αρχίζει να ασχολείται και να μελετά τη δημοτική μουσική. Η αμνηστία που παραχωρεί αργότερα ο πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης του επιτρέπει να επιστρέψει στην Αθήνα, σύντομα όμως αναγκάζεται να βγει στην παρανομία.
23/12: Ιδρύεται η «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση». Νέες διώξεις της Αριστεράς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύσσεται παράνομο.

1948

Ο Μίκης βρίσκεται παράνομος στην Αθήνα, μέχρι που συλλαμβάνεται.
Μάιος: Εκτοπίζεται το για δεύτερη φορά στην Ικαρία. Αρχίζει τη σύνθεση της Πρώτης Συμφωνίας. Επίσης γράφει την πρώτη μορφή του έργου Οιδίπους Τύραννος για ορχήστρα εγχόρδων.
Οι εξόριστοι καλούνται να υπογράψουν την περίφημη δήλωση μετανοίας. Όσοι αρνούνται να υπογράψουν μεταφέρονται στη Μακρόνησο.

1949

Χειμώνας: Ο Μίκης βρίσκεται κρατούμενος στη Μακρόνησο μαζί με τους «ανυπόταχτους», στο Δ’ Τάγμα Πολιτικών Κρατουμένων στη σκηνή με τον κωδικό Ε5.
26/3: Την επομένη της επίσκεψης της βασίλισσας Φρειδερίκης στη Μακρόνησο, ο Μίκης υπομένει για ώρες ολόκληρες φρικτά βασανιστήρια. Βασανίζεται έως τα πρόθυρα του θανάτου. Μεταφέρεται, στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Απρίλιος-Μάιος: Ο Μίκης παραμένει στο νοσοκομείο. «Βρήκαν σπασμένα τρία πλευρά, το δεξί γόνατο εξαρθρωμένη, πολλαπλά κατάγματα. Και τέλος, το σπουδαιότερο, τον μισό πνεύμονα καταστραμμένο».
Τέλη Μαΐου: Ο Μίκης καταδικάζεται να επιστρέψει στη Μακρόνησο. Τα βασανιστήρια συνεχίζονται. Παρά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι αναγκασμένος να ζήσει, συνεχίζει να συνθέτει έργα συμφωνικά και μουσικής δωματίου. Ακούει τα ρεμπέτικα από συνεξόριστους και αρχίζει να μελετά τη λαϊκή μουσική.
Αύγουστος: Ο πατέρας του κατορθώνει να τον σώσει. Ο Μίκης απελευθερώνεται ως ανάπηρος.
Πηγαίνει για πρώτη φορά στην Κρήτη, όπου βρίσκεται η οικογένεια του, και γνωρίζει την κρητική μουσική, που τον επηρέασε βαθιά ως συνθέτη (Ζορμπάς, Συρτός Χανιώτικος, Ελληνική Αποκριά κ.λπ.).
15/10: Επίσημη λήξη του Εμφυλίου.

1950

Ο Μίκης, τελειώνει το Ωδείο Αθηνών παίρνει με έπαινο το πτυχίο αντίστιξης και φούγκας.
7/5: Παρουσιάζεται για πρώτη φορά συμφωνικό του έργο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με διεύθυνση του δασκάλου του Φιλοκτήτη Οικονομίδη (Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς).
Καλοκαίρι: Ο Μίκης στρατεύεται. Παρουσιάζεται στην Αθήνα και από κει το Νοέμβρη στέλνεται να υπηρετήσει στην Αλεξανδρούπολη.
Ο Μίκης, απελπισμένος από τις συνεχείς προκλήσεις και στο στρατό, αποπειράται να αυτοκτονήσει καταπίνοντας μπαρούτι. Σώζεται στο Νοσοκομείο της πόλης και μεταφέρεται στην συνέχεια στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Και πάλι, ο πατέρας του σπεύδει, να τον βοηθήσει..

1951

Ο Μίκης μετατίθεται στα Χανιά στην Διοίκηση της Ε’ Μεραρχίας όπου υπηρετεί το υπόλοιπο της θητείας του σε μονάδα στο Φιρκά στο λιμάνι των Χανίων.
Σεπτέμβρης: O Μίκης διευθύνει την πρώτη του συναυλία στα Χανιά με Ορχήστρα που σχημάτισε και την χορωδία του Ωδείου Χανίων, με κλασικά μουσικά του έργα σε συνδυασμό με κρητικά τραγούδια. Την ίδια συναυλία έδωσε αργότερα στο Ηράκλειο.
Χριστούγεννα: O Μίκης απολύεται από το στρατό.

1952

Γενάρης: Από τα Χανιά μετακινείται στην Αθήνα με σκοπό να πετύχει την μετεκπεύδευσή του «εις Παρισίους» όπως λέει ο πατέρας του.
Συνεργάζεται με το «Ελληνικό Χορόδραμα» της Ραλλούς Μάνου και συνθέτει μουσική για τα μπαλέτα Ορφέας και Ευρυδίκη και Ελληνική Αποκριά.
Eργάζεται ως μουσικοκριτικός στην Αυγή, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Δαφνιώτης».
30/3: Εκτέλεση Ν. Μπελογιάννη
Παίρνει μέρος μαζί με το Μάνο Χατζηδάκη στις ποιητικές βραδιές που οργανώνει ο Μάνος Κατράκης. Συγχρόνως γράφει μουσική για σειρά ραδιοφωνικών σκετς.
Αρχίζει τις πρώτες του συναυλίες στην Αθήνα όπου εκτελούνται αρκετά έργα του από την ΚΟΑ στο θέατρο «Κεντρικόν» (Ελεγείο και θρήνος, Σεξτέτο, Τρίο, Πρελούδια για Πιάνο).

1953

18/3: Ο Μίκης παντρεύεται τη Μυρτώ Αλτίνογλου, η οποία στο μεταξύ έχει τελειώσει την ιατρική.
Γράφει μουσική για ελληνικές ταινίες. Δέχεται μια παραγγελία για την ταινία του Γκρεκ Τάλας «Ξυπόλυτο Τάγμα» και έτσι αρχίζει και διεθνώς η καριέρα του ως συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής.
Τα συμφωνικά του έργα αρχίζουν πλέον να παίζονται συχνά από τις συμφωνικές ορχήστρες της Ελλάδας και γίνεται γνωστός ως συνθέτης συμφωνικής μουσικής με καλές κριτικές από τους πλέον αναγνωρισμένους συνθέτες και μουσικολόγους της εποχής (Καλομοίρης, Βάρβογλης, Σκλάβος, Ανωγειανάκης κ.λπ.).

1954

Νοέμβρης: Με υποτροφία του ΙΚΥ πηγαίνει μαζί με τη Μυρτώ στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής ανάλυσης με τον Olivier Messiaen και διεύθυνσης ορχήστρας με τον Eugene Bigot. Η Μυρτώ κάνει την ειδίκευση της ως γιατρός στη ραδιολογία. Μέσα σε λίγα χρόνια πετυχαίνει τη διεθνή αναγνώριση.
Στο Παρίσι συναντά και συνδέεται με φιλία με τον Ξενάκη, με τον οποίο γνωρίζεται από την Ελλάδα από την εποχή των Δεκεμβριανών.

1955

Αύγουστος. Εκτέλεση της Σονατίνας για πιάνο, στην αίθουσα Κορτό της Ecole Nationale de Musique.
Πρώτη εκτέλεση της Πρώτης Συμφωνίας του από την ΚΟΑ με τον Ανδρέα Παρίδη.
6/10: Μετά το Θάνατο του Παπάγου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίζεται πρωθυπουργός.

1956

Πρώτη κινηματογραφική παραγγελία στο εξωτερικό. Ο Μίκης γράφει τη μουσική για την ταινία Ill Met By Moonlight (Η απαγωγή τον στρατηγού Κράιπε) των Πάουελ-Πρέσμπουργκερ.

1957

24/2: Παίρνει μέρος στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νέων Συνθετών της Μόσχας με τη Σουίτα Νο 1 για πιάνο και ορχήστρα. Το έργο κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Η κριτική επιτροπή, στην οποία συμμετέχει ο Χανς Αϊσλερ και έχει πρόεδρο τον Σοστακόβιτς, του δίνει το πρώτο βραβείο.
Τελειώνει το μάθημα της ανάλυσης με μια εργασία πάνω στο μπαλέτο του Στραβίνσκι Αγών, όπου ασχολείται ιδιαίτερα με τη θεωρία των τετράχορδων, που αργότερα την εφάρμοσε και σε δικές του συνθέσεις (π.χ. Σουίτα Ν ο 2).
26/10: Πεθαίνει ο Νίκος Καζαντζάκης σε ηλικία 74 ετών.
Τον Δεκέμβριο πεθαίνει ο Φιλοκτήτης Οικονομίδης. Ο Μίκης του αφιερώνει τον Οιδίποδα Τύραννο.

1958

Ο Μίκης ολοκληρώνει το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα και συνθέτει τις Σουίτες αρ.2 και αρ.3, ξεκινά να γράφει τη Σουίτα αρ.4, συνθέτει τη Σονατίνα αρ.1, καθώς και τον κύκλο τραγουδιών «Ο κύκλος». Γράφει τα έργα για μπαλέτο Feu aux poudres και Les amants de Teruel, τα οποία παρουσιάζονται με τη Λουντμίλα Τσερίνα. Γίνεται ευρύτερα γνωστός ως συνθέτης στην Ευρώπη. Η εφημερίδα Le Monde τον αναφέρει ως «νέο Στραβίνσκι». Μεγάλη επιτυχία γνωρίζει η μουσική του για την ταινία Honeymoon σε σκηνοθεσία του Μάικλ Πάουελ.
30/11: Γέννηση της Μαργαρίτας, του πρώτου παιδιού του ζεύγους Θεοδωράκη.
Η ΕΔΑ κερδίζει ποσοστό 24,42% στις βουλευτικές εκλογές.

1959

19/10: Το μπαλέτο του Αντιγόνη, ανεβαίνει στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Τζον Κράνκο και με πρωταγωνιστές τους Μαργκότ Φοντέιν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ, και σημειώνει τεράστια επιτυχία συμπληρώνοντας 200 παραστάσεις.
Με εισήγηση του Darius Milhaud παίρνει το βραβείο Copley Music Prize (ΗΠΑ) ως καλύτερος Ευρωπαίος συνθέτης της χρονιάς. Είναι πλέον αναγνωρισμένος διεθνώς ως μεγάλος συμφωνικός συνθέτης.
Γράφει για πρώτη φορά μουσική για αρχαία τραγωδία (Φοίνισσες), ένα είδος με το οποίο ασχολήθηκε σε όλη την παραπέρα μουσική του πορεία. Δημοσιεύει το άρθρο του «Ελληνικό Μουσικό Έτος (περίπου) Μηδέν».
Μελοποιεί τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου. Ο Επιτάφιος αποτελεί μια καθοριστική στροφή στη ζωή και την καριέρα του συνθέτη.

1960

Ο Μίκης επιστρέφει στην Ελλάδα.
Συντάσσει και υπογράφει μαζί με τους Κουνάδη, Ξενάκη, Παπαϊωάννου, Χωραφά και Ανωγειανάκη το «Σχέδιο Προγράμματος για την Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Μουσικής».
Ο Μάνος Χατζιδάκις ηχογραφεί τον Επιτάφιο με τη Νανά Μούσχουρη, ο Μίκης κυκλοφορεί το ίδιο έργο με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Με τις δυο εκτελέσεις του έργου του Επιτάφιος, ξεσπά ένας «μικρός εμφύλιος πόλεμος» για τις αισθητικές και κοινωνικές απόψεις που αντιπροσωπεύουν οι δύο αυτές εκδοχές. Συγχρόνως το έργο αυτό σηματοδοτεί τη δική του «στροφή» προς τις ρίζες, την ελληνική λαϊκή μουσική, με την εγκατάλειψη για ένα μεγάλο διάστημα της συμφωνικής μουσικής.
5/5: Γέννηση του γιου του Μίκη Γιώργου Θεοδωράκη.
Ο Μίκης ξεκινά περιοδείες στην Ελλάδα. Συχνά η αστυνομία εμποδίζει την πραγματοποίηση των συναυλιών.
Αρχίζει τη σύνθεση του Αξιον Εστί και εγκαινιάζει τη λεγόμενη «έντεχνη λαϊκή μουσική» με τη μελοποίηση μεγάλων ποιητών (Ρίτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Βάρναλης, Γκάτσος, Λειβαδίτης, Χριστοδούλου). Δημιουργείται ένα «φυτώριο» νέων συνθετών και ποιητών που ακολουθούν τη «σχολή» αυτή, με αποτέλεσμα μια πολιτιστική άνθηση στην Ελλάδα.

1961

Εγκαινιάζει τις «λαϊκές συναυλίες» με το συγκρότημα του για πρώτη φορά σε ανοιχτούς χώρους, σε όλη την Ελλάδα. Στις συναυλίες αυτές συμμετέχουν και έρχονται σ’ επαφή με το κοινό πολλοί ποιητές απαγγέλλοντας τα ποιήματα τους.
Ο Μίκης παίρνει, το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού.
29/10: Ο Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές που χαρακτηρίστηκαν εκλογές νοθείας.

1962

Καλοκαίρι: Εκδηλώνεται στο Μίκη η φυματίωση. Περνά δύο μήνες στο σανατόριο Εδουάρδος VII στο Λονδίνο κι άλλους δύο σε ένα σανατόριο κοντά στην Αθήνα.
Μετά το πέρας της νοσηλείας του ιδρύει τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών (ΜΟΑ).
Με τη ΜΟΑ παρουσιάζει συμφωνικά έργα της προκλασικής περιόδου (έργα Μπαχ, Βιβάλντι, Χέντελ, Περγκολέζι κ.ά.) σε όλη την Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να εξοικειώσει το ευρύτερο ελληνικό κοινό με τη συμφωνική μουσική.
Ανεβαίνει το θεατρικό έργο του «Το Τραγούδι τον Νεκρού Αδελφού», αφιερωμένο στην ενότητα του ελληνικού λαού, ενώ ακόμα είναι νωπές οι συνέπειες του εμφυλίου πολέμου. Είναι μια πρώτη προσπάθεια να δημιουργήσει μια μουσική τραγωδία βασισμένη στη λαϊκή μουσική.
Ηχογραφεί δύο τραγούδια του με την Εντίθ Πιάφ.
Γράφει τη μουσική για την ταινία του Ντασέν Φαίδρα, με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Αντονι Πέρκινς.
Κυκλοφορεί το βιβλίο του για την Ελληνική Μουσική με τα κυριότερα άρθρα του που δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο το 1952 και το 1953 και τις κυριότερες απόψεις του για τη μουσική, για διάφορα έργα του και για τα ελληνικά μουσικά πράγματα.

1963

21/4: Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη διοργανώνει την Α’ Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Η πορεία απαγορεύεται. Πολλές χιλιάδες διαδηλωτές συλλαμβάνονται, ανάμεσα τους και ο Μίκης. Μόνος του ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, που προστατεύεται από τη βουλευτική ασυλία, συνεχίζει την πορεία έως το τέρμα της.
22/5: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχεται θανάσιμο χτύπημα από παρακρατικούς σε συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη.
28/5: Χιλιάδες άνθρωποι συνοδεύουν τη σορό του Λαμπράκη, φωνάζοντας «Ο Λαμπράκης ζει». Ο Μίκης θα γράψει στην Αθηναϊκή «..Χάνοντας τον Λαμπράκη, κερδίσαμε χιλιάδες νέους Λαμπράκηδες, χιλιάδες ήλιους που θα θερμαίνουν και θα φωτίζουν τη μνήμη του.»
1/6: Η πολιτική αναταραχή φουντώνει με αποτέλεσμα ο Καραμανλής να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι.
8/6: Ο Μίκης και είκοσι Έλληνες επιστήμονες, καλλιτέχνες, εργάτες, φοιτητές και δημοσιογράφοι ιδρύουν το Κίνημα Νεολαίας «Γρηγόρης Λαμπράκης» (ΔΚΝΓΛ). Εκλέγεται πρόεδρος, και ξεκινά μια πολιτική και πολιτιστική εκστρατεία. Ιδρύονται πολιτιστικές λέσχες σε όλη την Ελλάδα.
3/11: Βουλευτικές εκλογές. Νικητής της εκλογικής αναμέτρησης αναδεικνύεται η ΕΚ του Γεωργίου Παπανδρέου, χωρίς όμως να πετύχει κυβερνητική πλειοψηφία. Απαραίτητος ο δεύτερος γύρος των εκλογών.

1964

16/2: Νέες βουλευτικές εκλογές. Ο Μίκης εκλέγεται βουλευτής ΕΔΑ στη Β’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά. Η Ένωση Κέντρου κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση.
Ο Μίκης εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, που σχηματίζεται από τη συγχώνευση της Νεολαίας ΕΔΑ και του ΔΚΝΓΛ. Aσχολείται τόσο με τα καλλιτεχνικά όσο και με τα πολιτικά.
Καλοκαίρι: Συνθέτει τη μουσική για την ταινία του Κακογιάννη «Ζορμπάς».
Οκτώβριος: Πρώτη εκτέλεση του λαϊκού ορατόριου «Αξιον Εστί».

1965

15/7: Συνταγματική κρίση. Το παλατιανό πραξικόπημα. Παραίτηση του Γ. Παπανδρέου. Ιουλιανά.
21/7: Δολοφονία Σωτήρη Πέτρουλα από μία δακρυγόνο χειροβομβίδα γκαζιού που τον βρίσκει στο κεφάλι. Η αστυνομία σπεύδει να εξαφανίσει το πτώμα. Ο Μίκης γράφει το ομόνυμο τραγούδι.
Στο Μίκη απονέμεται το βραβείο Sibelius από επιτροπή στην οποία συμμετέχουν οι Pablo Casals, Darius Milhaud και Zoltan Kodaly.
Πρώτη δισκογραφική συνεργασία με τη Μαρία Φαραντούρη με το Mauthausen του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

1966

22/5: Χιλιάδες Έλληνες και ξένοι παίρνουν μέρος στη Β’ Μαραθώνια Πορεία για την Ειρήνης που διοργανώνεται Αθήνα προς τιμή της τρίτης επετείου από τη δολοφονία του Λαμπράκη.
4/10: Αρχίζει η εκδίκαση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. Λίγο αργότερα, και παράλληλα, εκδικάζεται η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.
Ιδρύει τη Συμφωνική Ορχήστρα Πειραιώς με την οποία διευθύνει έργα κλασικής και μετακλασικής μουσικής.
Κυκλοφορεί το έργο του Ρωμιοσύνη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και ερμηνεία Γρηγόρη Μπιθικώτση.

1967

21/4: Στις 4 τα ξημερώματα κηρύσσεται το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Ο Μίκης περνά στην παρανομία. Στις 6 το πρωί συντάσσει, μια πρώτη έκκληση για αντίσταση.
23/4: Ο Μίκης δημοσιεύει μια δεύτερη έκκληση για αντίσταση και γράφει τα πρώτα τραγούδια αντίστασης. Η μουσική του απαγορεύεται με ειδικό διάταγμα (διάταγμα 13/1.6.67) του Οδυσσέα Αγγελή.
28/4: Τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Μίκης συναντιέται με τους Λαμπράκηδες που ξέφυγαν των συλλήψεων. Αποφασίζουν να ιδρύσουν το Πατριωτικό Μέτωπο. O Μίκης ορίζεται Πρόεδρος του ΠΑΜ.
21/8: Ο Μίκης συλλαμβάνεται και οδηγείται στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών.
2/11: Ξεκινά απεργία πείνας ως ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή δεν προσάγεται στη δίκη των συλληφθέντων συντρόφων από το ΠΑΜ. Δέκα μέρες αργότερα οδηγείται στο νοσοκομείο των φυλακών Αβέρωφ.
15/11: Αρχίζει -χωρίς τον Μίκη- η δίκη κατά των 31 κατηγορουμένων του ΠΑΜ ενώπιον του στρατοδικείου Αθηνών. Πρόκειται για τη δίκη του Θεοδωράκη απουσία του Θεοδωράκη.
24/12: Στις φυλακές Αβέρωφ γράφει το έργο «Επιφάνια Αβέρωφ».

1968

27/1: Χάρη στις διεθνείς πιέσεις, ο Μίκης αποφυλακίζεται και τίθεται κατ’ οίκον περιορισμός στο Βραχάτι.
13/8: Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Παπαδόπουλου από τον νεαρό φοιτητή Αλέκο Παναγούλη.
21/8: Ο Μίκης οδηγείται μαζί με την οικογένεια του εξορία στη Ζάτουνα της Αρκαδίας.
Στη Ζάτουνα. θεμελιώνει θεωρητικά τη «Μετασυμφωνική Μουσική» και αναπτύσσει τη φόρμα «Τραγούδι-Ποταμός». Μέχρι το 1969 συνθέτει 11 κύκλους με τον τίτλο Αρκαδίες.
Με διάφορους τρόπους κατορθώνει να στέλνει μαγνητοταινίες με καινούργια έργα του στο εξωτερικό, όπου βρίσκεται και τα παρουσιάζει η Μαρία Φαραντούρη. Τα έργα αυτά μεταδίδονται από ξένους σταθμούς (ΒΒC, Deutche Welle, Φωνή της Αλήθειας κ.ά.) και ακούγονται στην Ελλάδα.

1969

19/10: Ο Μίκης μεταφέρεται από τη Ζάτουνα και φυλακίζεται στο στρατόπεδο Ωρωπού.
Ιδρύεται διεθνής επιτροπή για την απελευθέρωση του από τον Σοστακόβιτς. Συμμετέχουν οι Arthur Miller, Leonard Berstein, Edward Albee, Harry Belafonte κ.ά. Οι συνθέτες Hans Werner και Paul Dessau του αφιερώνουν έργα τους.

1970

9/4: Η φυματίωση υποτροπιάζει και ο Μίκης εισάγεται στο σωφρονιστικό νοσοκομείο Σωτηρία.
13/4: Μετά τη διεθνή κινητοποίηση η Χούντα απελευθερώνει το Μίκη για να φύγει στο εξωτερικό αλλά κρατά την οικογένειά του. Τον παραλαμβάνει ο Γάλλος πολιτικός Ζαν-Ζακ Σερβάν-Σρεμπέρ και τον μεταφέρει στο Παρίσι.
29/4: Συνέντευξη Τύπου του Μίκη στο Παρίσι: κατηγορεί τη Χούντα για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και παρουσιάζει ένα αντιδικτατορικό πρόγραμμα που διαρθρώνεται σε εννέα σημεία.
11/5: Φυγαδεύεται η οικογένεια του Μίκη με την βοήθεια φίλων του από την Ελλάδα και το εξωτερικό, δια θαλάσσης μέσω Τουρκίας.
Ο Μίκης ξεκινά μια παγκόσμια περιοδεία. Παρουσιάζει τα έργα που είχε συνθέσει κατά το διάστημα της παρανομίας, της φυλακής και της εξορίας σε αμέτρητες συναυλίες σ’ όλο τον κόσμο αφιερωμένες στον αντιδικτατορικό αγώνα και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.

1971

Φεβρουάριος. Ο Μίκης ιδρύει το Εθνικό Αντιστασιακό Συμβούλιο (ΕΑΣ) που στόχο του έχει να συνασπίσει όλες τις αντιδικτατορικές δυνάμεις.
2/5: Πρώτη εκδήλωση του ΕAΣ στο Ντίσελντορφ.
Αύγουστος: Θάνατος του Γιώργου Σεφέρη. Η κηδεία του γίνεται αφορμή για μια μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στο καθεστώς. Το πλήθος τραγουδά ποιήματα του εκλιπόντος, που έχει μελοποιήσει ο Μίκης.

1972

5/3: Ο Μίκης αποχωρεί από το ΚΚΕ Εσωτερικού, με το οποίο είχε συνταχθεί μετά το σχίσμα του ΚΚΕ στις δύο παρατάξεις. Συνεχίζει τις περιοδείες του, που είναι ταυτόχρονα κάλεσμα στην αντίσταση και τον αγώνα.
Αρχίζει τη σύνθεση του Canto General, σε ποίηση του Pablo Neruda μελοποιώντας αρχικά 7 μέρη.
Επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της Ισραηλινής Κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.

1973

Μίκης μελοποιεί τα 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας του Γιάννη Ρίτσου, τις Μπαλάντες του Μανόλη Αναγνωστάκη και τη μουσική για το φιλμ Σέρπικο του Σίντνεϊ Λούμετ.
1/6: Αξιωματικοί του Ναυτικού στασιάζουν κατά του καθεστώτος. Ο Παπαδόπουλος οργανώνει δημοψήφισμα και καταλύει τη μοναρχία.
29/8: Ο Παπαδόπουλος ορκίζεται πρόεδρος της Δημοκρατίας και εξαγγέλλει αμνηστία.
11/9: Πραξικόπημα στη Χιλή. Ο Σαλβατόρε Αλιέντε, ο εκλεγμένος πρόεδρος, δολοφονείται και ο Στρατηγός Πινοσέτ εγκαθιδρύει μια αιμοσταγή δικτατορία,
23/9: Θάνατος του Πάμπλο Νερούδα. Ο Μίκης βρίσκεται εκείνη την εποχή στη Λατινική Αμερική, με σκοπό να παρουσιάσει το Canto General στη Χιλή. Η εκτέλεση του έργου θα πραγματοποιηθεί είκοσι χρόνια αργότερα.
17/11: Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Βίαιη καταστολή.
25.11: Ο Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο και τοποθετεί τον Στρατηγό Γκιζίκη επικεφαλής του κράτους.

1974

15/7: Χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
20/7: Εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο. Εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
23/7: Κατάρρευση της χούντας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καλείται να επιστρέψει από την εξορία του και να αναλάβει το σχηματισμό πολιτικής κυβέρνησης.
24/7: Ο Μίκης επιστρέφει στην Ελλάδα, θριαμβευτική υποδοχή στην Αθήνα.
10/10: Πρώτες συναυλίες του Μίκη στην Ελλάδα. Παρουσιάζει τα απαγορευμένα μέχρι τότε έργα του σε μεγάλες συναυλίες, σε στάδια, σ’ όλη την Ελλάδα (γήπεδο Καραϊσκάκη, Παναθηναϊκού, Καυταντζόγλειο κ.λπ.).
17/11: Πρώτες βουλευτικές εκλογές. Νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κ. Καραμανλής πετυχαίνει κυβερνητική πλειοψηφία.
8/12: Δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος. Η μοναρχία καταργείται οριστικά. Η Ελλάδα αποχωρεί από το ΝΑΤΟ.