Είναι οι καρποί της τζιτζιφιάς το νέο superfood;

Κάποτε οι τζιτζιφιές κοσμούσαν τα πεζοδρόμια του λεκανοπεδίου της Αττικής σε περιοχές όπως η Καλλιθέα με αποκορύφωμα τις… Τζιτζιφιές. 

Με τα χρόνια, και καθώς τα αυτοκίνητα, οι πολυκατοικίες και η ατμοσφαιρική ρύπανση «έπνιξαν» την πόλη, το δέντρο σιγά σιγά άρχισε να χάνεται, αφήνοντας μόνο την ανάμνηση της συγκομιδής των καρπών του στο μυαλό μας. 

Πρόσφατα όμως το τζίτζιφο, όπως ονομάζεται ο καρπός της τζιτζιφιάς, επανήλθε στο προσκήνιο, φέροντας μάλιστα τον «εμβληματικό» τίτλο της υπερτροφής. 

Να γιατί:

Τα θρεπτικά του συστατικά

Περιέχει βιταμίνες Α, Β2 και C, ιχνοστοιχεία, ασβέστιο, σίδηρο και 18 από τα 24 αμινοξέα που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.

Τα πλεονεκτήματά του για τον ανθρώπινο οργανισμό

Χρησιμοποιείται στη Δυτική και την Κινέζικη βοτανολογία, καθώς βοηθά με τη δύσπνοια, τις σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, την αδυναμία των νεύρων, τις αλλεργίες, το άγχος και την πίεση. Θεωρείται επίσης ότι βοηθά και με το αδυνάτισμα, καθώς μειώνει την κατακράτηση των υγρών. Αποτελεί φρούτο αντιμυκητιακό, αντιβακτηριακό, αντισπασμωδικό, αντιφλεγμονώδες, ηρεμιστικό, καρδιοτονωτικό και αντιοξειδωτικό. 

Μέχρι και τα φύλλα του είναι θαυματουργά, καθώς χρησιμοποιούνται για μια σειρά από μολυσματικές ασθένειες, όπως ο τυφοειδής πυρετός, η ευλογιά, η ιλαρά και η ανεμοβλογιά, αφού προκαλούν εφίδρωση και ρίχνουν τον πυρετό.

Η γεύση του

Είναι απίστευτα γλυκιά και θυμίζει μήλο και χουρμά.

H ευελιξία στην κουζίνα

Το τζίτζιφο μπορεί να γίνει σιρόπι, ξίδι, κρασί, και τουρσί. 

Συχνά μάλιστα αποξηραίνεται και καταναλώνεται ως σνακ ή χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. 

Στην περσική κουζίνα, ο καρπός αυτός εκτιμάται ιδιαίτερα και κυκλοφορεί σε πολλές μορφές ακόμη και σαν καυτερή πάστα, ενώ στην Ινδία και το Πακιστάν τόν μετατρέπουν σε καραμέλα, η οποία θεωρείται ότι ενδυναμώνει τον οργανισμό των ασθενών και βοηθά με τον καθαρισμό του αίματος.

Δείτε σχετικά: emprosdrama.blogspot.gr

ΚΟΥΙΖ: Για Ποντίους: Ποια είναι τα "ούβας" που αναφέρονται στα κάλαντα;

"Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον.." και οι ψάλλοντες απευθυνόμενοι προς τον οικοκύρην, ζητούν, στο τέλος του άσματος,ως φιλοδώρημα, "ούβας" και "λεφτοκάρυα".
"Ερθαν τη Χριστού τα παλικάρε, /θέλ'νε ούβας, θέλ΄νε λεφτοκάρε".
Από το "Φυτολόγιον Τραπεζούντος" του Ελευθερίου Κούση
αποσπώ το σχετικό λήμμα:
"Ούβα, και το δένδρον και ο καρπός, εν τη δημώδει σουρβιά και
σούρβον, εκ του λατινικού sorbus. Εν τη αρχαία "όον" ο καρπός και "ούα" το δένδρον.Τα σούρβα είναι διάφορα της τραπεζουντίας "ούβας".Η τραπεζουντία "ούβα" είναι μικροτέρα, απαλωτέρα, γλυκυτάτη, αμυλώδης και με σκληρούς σπόρους , έχει χρώμα φαιόν ή μάλλον ορφνόν (βαθύ σκοτεινό ιώδες,μόβ) Στην Κερασούντα λέγεται "βούβα".Στα τουρκικά λέγεται
"Τραμπεζάν-χουρμασίν"=Τραπεζουντιακός χουρμάς".
Τα "ούβας",λοιπόν, είναι οι χουρμάδες Τραπεζούντας.

Από το χρονολόγιο του φίλου μου Διαμαντή Λαζαρίδη.

Τα "ούβας" κατά την άποψη μου είναι τα "Τζίτζιφα" ή χουρμάς!
Για περισσότερα:
https://emprosdrama.blogspot.gr/…/%CF%84%CE%B6%CE%AF%CF%84%…