Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Εγώ παιδί μου δεν έφταιγα


Όταν κάθεσαι και ξύνεις μια πληγή, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να μην την αφήσεις να επουλωθεί! 
Επεκτείνεις το χρόνο αποθεραπείας και αυξάνεις τη πιθανότητα να σου αφήσει μόνιμο σημάδι. 
Στις μέρες μας, η πλειοψηφία των Ελλήνων νοιώθουν, και είναι, πληγωμένοι! 
Οι λαθεμένες έως και καταστροφικές επιλογές των πολιτικών ηγεσιών τα τελευταία τρία χρόνια, οδήγησαν το μέσο Έλληνα στην οικονομική εξαθλίωση! 
Η ανύπαρκτη αντίδραση του καθώς έβλεπε και ένιωθε το βιασμό του , σίγουρα τον καθιστούν υπεύθυνο, ως ένα βαθμό, στην εξελιξημότητα της εξαθλίωσης του! 
Αυτά όμως έγιναν! Είναι μια πραγματικότητα!
Οι επιλογές που έχουμε είναι δύο και ξεκάθαρες! 
Της ανοχής ή της επανεκκίνησης! 
Όχι της οικονομίας, όπως συχνά ακούμε να λέγεται, αλλά της δικής μας νοητικής, εργατικής και πνευματικής μηχανής! Γιατί δε μπορώ να πιστέψω ότι τις έχουμε και δουλεύουν στο...
μέγιστο των δυνατοτήτων τους! 
Είμαστε έξυπνος και ξύπνιος λαός και αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε προκαλέσει τόσο! Το κόμπλεξ κατωτερότητας που αισθάνονται οι νέοι μας καθηγητές και καθοδηγητές απέναντι ακόμα και στο τελευταίο Έλληνα, είναι ευδιάκριτο! Όμως δεν αρκεί να καθόμαστε επάνω στις δάφνες μας, για τις οποίες φρόντισαν άλλοι! Πρέπει και εμείς να δείξουμε κάτι!!

Η απουσία εναλλακτικής πολιτικής λύσης λόγω της ανυπαρξίας ουσιαστικών και ρεαλιστικών προτάσεων, μεταφέρει το βάρος της ''νέας αναγέννησης'' σε εμάς! Σε κάθε έναν από εμάς! Και πάνω από όλα θα πρέπει να μάθουμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον!! Να ανοίξουμε τη πόρτα μας στη γειτονιά! Οι τρόποι να χειριστούμε και να διαχειριστούμε αυτό το νέο φορτίο είναι πολλοί και σίγουρα γνωστοί!

Η προτίμηση μας σε ελληνικά προϊόντα, η ανακατάληψη των γεωργικών εκτάσεων από τους κατόχους τους και η παύση υπενοικίασης αυτών, η εργατικότητα μας και η ενασχόληση μας με τα πάντα ασχέτως αν δε ταιριάζουν με το μορφωτικό μας επίπεδο και το υποτιθέμενο κοινωνικό μας statuw quo, η παραμονή μας στην Ελλάδα με ότι στερήσεις αυτό συνεπάγεται, η καινοτομία! Ιδιαίτερά η καινοτομία!

Υπήρξαμε καινοτόμοι σε όλα τα παράγωγα των δικών μας καινοτομιών! Στα μαθηματικά, στη φυσική, στη γεωμετρία, στην ιστορία, στη δημοκρατία! Δεν είναι οξύμωρο να έχουμε μεταμορφωθεί σε ουραγοί της εξέλιξης και της αναβάθμισης; Ακόμα και αν δεχτούμε τη ρήση του μαθητή που ξεπέρασε το δάσκαλο, δεν είναι δυνατό ποτέ ο μαθητής να ξεπεράσει τη σοφία και τη μεθοδικότητα του δασκάλου!

Δεν νομίζετε όμως πως ήρθε και η ώρα να προσβληθούμε; Να τσαντιστούμε βρε αδελφέ (με τη καλή και εποικοδομητική έννοια)! Να σταματήσουμε να ανεχόμαστε προσβολές και να αποδείξουμε, χωρίς φανφάρες και βαρυσήμαντες υποσχετικές δηλώσεις, αλλά με εξυπνάδα και χειροπιαστές αποδείξεις ότι τους Έλληνες τους μέτρησαν λάθος!
Πολλοί θα απαντήσουν, ''ωραία να τα λέμε αλλά δύσκολο να γίνουν''! Δε νομίζω να αναφέρθηκα πουθενά στην ευκολία αυτού του εγχειρήματος! Τίποτα όμως δεν είναι και εύκολο όταν η κατάληξη του αξίζει! Και δύσκολο είναι και χρόνο απαιτεί! Χρόνια!! Όμως θεωρώ πως η πραγμάτωση του είναι επιβεβλημένη! Όχι για εμάς, αλλά για τα παιδιά μας! Και την ευτυχία αυτών είναι που θα πρέπει να σκεφτόμαστε στις πολλές δυσκολίες που θα συναντήσουμε!

Θα πρέπει να αποδεχτούμε τη πραγματικότητα!
Όχι τη πραγματικότητα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης αλλά της αδυναμίας μας να αντιδράσουμε! Μόνο αν την αποδεχτούμε θα μπορέσουμε να διδαχτούμε από αυτή και να αλλάξουμε! Όσοι ονειροβατούν και αρέσκονται στην εθελοτυφλία, απλά θα ανέβουν στο τελευταίο βαγόνι του τρένου! Σε ένα τρένο του οποίου το πρώτο βαγόνι θα πλησιάζει στο προορισμό!

Ας πάψουμε πια να κλαιγόμαστε και να μεμψιμοιρούμε! Φτάσαμε σχεδόν στο πάτο μα καιρός είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας και να τον δούμε αυτόν τον πάτο! Με το να κατηγορούμε συνέχεια τον έναν ή τον άλλον, αυτό δεν τους καθιστά περισσότερο ένοχους από ότι είναι! Ας ξεκολλήσουμε πια από το να δείχνουμε με το δάκτυλο και ας κοιτάξουμε εμείς να σώσουμε ότι μπορούμε!

Ας πάψουμε να περιμένουμε βοήθεια από άλλους! Μόνο ένας ασθενής περιμένει το γιατρό του και εμείς δεν είμαστε άρρωστοι! Αδιάθετοι ίσως ναι, αλλά είμαστε σε εκείνο το στάδιο της αδιαθεσίας στο οποίο μπορούμε μόνοι μας να γιατρευτούμε! Και είναι γνωστό πως αρρωσταίνει βαριά αυτός που δεν έχει αξιολογήσει σωστά την αδιαθεσία του!!


Κάποιοι από εσάς είστε γονείς και κάποιοι άλλοι θα με το καλό θα γίνετε! 
Αν εμείς μείνουμε άπραγοι, δεν είναι εμάς που τιμωρούμε αλλά τα παιδιά μας! Και όταν τα παιδιά μας βρεθούνε στα ίδια αδιέξοδα, ίσως και σε χειρότερα, από εμάς, θα ψάξουν να μάθουν το γιατί! Και οι πρώτοι στους οποίους θα αναζητήσουν την απάντηση είμαστε εμείς! Και όσο σωστοί και ειλικρινείς γονείς κι' αν είμαστε μέχρι εκείνη τη στιγμή, η αδυναμία παραδοχής της αλήθειας, θα μας οδηγήσει στο πρώτο μας ψέμα: «Εγώ παιδί μου δεν έφταιγα!»









Χαράλαμπος Σαραφόπουλος

03/12/2012



Αναρτήθηκε από Χαράλαμπος Σαραφόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: