Τρεις Ελλάδες προς τις κάλπες…

Του Σάββα Ιακωβίδη

Τι πρέπει να γίνει για τη δυναμική επανίδρυση της χώρας Η ήττα του παλαιοκομματισμού, το τέλος των πολιτικών φεουδαρχών, η άνοδος των ακραίων και η επώδυνη ανατολή ενός καινούργιου κόσμου 

Οι Έλληνες, μετά το φοβερό πέσιμό τους, να στηθούν σύντομα ξανά στα πόδια τους, ευθυτενείς και αξιοπρεπείς
Ο μέγας Ναπολέων είπε κάποτε πως σε ένα λαό που έχει ηττηθεί χρειάζεται μια επανάσταση. Δεν εννοούσε αναγκαστικά την ένοπλη επανάσταση αλλά μιαν εξανάσταση μυαλών, θέλησης και πολιτικής τόλμης να ανατραπούν τα αποτελέσματα της ήττας...

Η Ελλάδα έχει ηττηθεί κατά κράτος από τον παλαιοκομματισμό, την πελατειακή συναλλαγή, την κατάρρευση των αξιών, τη δυναστεία του αδίστακτου συνδικαλισμού, τη δημοσιοϋπαλληλική γραφειοκρατία και δουλεία, τη διαφθορά της πολιτικής και των πολιτικών.

Με δυο λόγια, το μνημόνιο που επέβαλε η τρόικα στη χώρα ανέδειξε και επισημοποίησε την ήττα του παλαιοκομματισμού και τα εγκληματικά λάθη της ελληνικής πολιτικής και μετέπειτα επιχειρηματικής και μιντιακής ελίτ, που οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό κατάντημα.

Κομματικοί φεουδάρχες, διεφθαρμένοι πολιτικοί και ασύδοτοι συνδικαλιστές, νεόκοποι καναλάρχες και επιχειρηματίες σε πλήρη διαπλοκή, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, που οικοδομήθηκε στα αίματα και στην καταστροφή της Κύπρου, δημιούργησαν μιαν Ελλάδα, που ζούσε υπερτροφικά πέραν των οικονομικών δυνατοτήτων της. Ζούσε με δανεικά χωρίς να καταφέρει, μετά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, να δημιουργήσει νέες, υγιείς πολιτικές, πολιτειακές, θεσμικές και διοικητικές υποδομές, ικανές να στηρίξουν ένα σύγχρονο κράτος, το οποίο να εκτιναχθεί προς τα εμπρός. Αντίθετα, η χώρα επέστρεψε δρομαία στο παρελθόν με τις κομματικές δυναστείες και πολιτικούς μαθουσάλες, αλλά τη φορά αυτή με τη στήριξη επιχειρηματιών και διαπλεκόμενων καναλαρχών.

Πολλαπλή κρίση

Η σημερινή κρίση στην Ελλάδα είναι… παλαιά! Υπέβοσκε εδώ και δεκαετίες και ειδικά από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και του εμφυλίου πολέμου, που ακολούθησε. 

Απλώς, η παγκόσμια οικονομική κρίση και το επιβληθέν επαχθές μνημόνιο ανέδειξε την έκταση, τη διάσταση και τις επιπτώσεις αυτής της βαθύτατης, διαχρονικά, πολιτικής, θεσμικής, αξιακής, πολιτισμικής και ηθικής κρίσης της χώρας. Μετά το τέλος του εμφυλίου, η Ελλάδα μοιράζεται στα δυο. Από τη μια, η Αριστερά, που τα μέλη της θεωρούνται προδότες, διώκονται, φυλακίζονται, εξορίζονται. Από την άλλη, η Δεξιά, δήθεν θεματοφύλακας των αξιών του Ελληνισμού αλλά σταθερά ξενόδουλος, υποταγμένη και εξαρτημένη από τους Αμερικανούς και τους δυτικούς. Ο εμφύλιος συνεχιζόταν στην καθημερινή ζωή μέχρι τη μεταπολίτευση, όταν, επιτέλους, επέρχεται η εθνική συμφιλίωση.

Λογικά, θα ανέμενε κανείς ότι μετά την πτώση της χούντας, που έγινε με την καταστροφή της Κύπρου και την κατάκτηση τμήματός της από την Τουρκία, η Ελλάδα θα τιμωρούσε τους ενόχους και θα ανασυγκροτείτο, ιδιαίτερα μετά την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ (1981), αφού και πακτωλοί χρημάτων άρχισαν να εισρέουν στη χώρα. Η πολιτική και κομματική ελίτ απέτυχε να κατανοήσει ότι ένας καινούργιος κόσμος ανοιγόταν μπροστά της. Έτσι παρέμεινε προσκολλημένη στις γνωστές πελατειακές πρακτικές, στην καταλήστευση του δημοσίου, στη λεηλασία της χώρας, με την συνευθύνη των πολιτών και την αποθηρίωση των συνδικάτων. Σήματα κινδύνου και προειδοποιήσεις άρχισαν να εκπέμπονται πολύ νωρίς, εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά κανείς δεν ήθελε να τα λάβει υπόψη. Ζούσαν όλοι σε ένα φαντασιακό κόσμο Η εναλλαγή Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και ένα δυσλειτουργικό κράτος

Σε άλλες χώρες, όπου λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί, ο διπολισμός δεν συνιστά… έγκλημα. Αντίθετα, η εναλλαγή στην εξουσία μεγάλων κομμάτων, υπό τις αναγκαίες δημοκρατικές και θεσμικές προϋποθέσεις, δημιουργεί ζείδωρες προοπτικές για τη χώρα. Όχι για την Ελλάδα, όπου η κομματοκρατία είναι συνώνυμη της κάστας, της οικογενειοκρατίας, της πολιτικής φεουδαρχίας, της διαπλοκής με οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα και της εντεύθεν διαφθοράς. Μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα είχε μια κλασική ευκαιρία να επανιδρυθεί ως ένα σύγχρονο, μοντέρνο και ευημερούν κράτος. Ατύχησε! Δεν είχε υπεύθυνη και έντιμη ηγεσία με όραμα και στόχο την προκοπή, την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας και την αξιοποίηση της συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Έτσι, όταν εντάχθηκε στην Ένωση, οι πολιτικές, οικονομικές, διοικητικές και άλλες δομές της δεν μπόρεσαν να αντέξουν στον ανταγωνισμό, στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις, που επέβαλλε η νέα τάξη ευρωπαϊκών πραγμάτων. Η Ν. Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, εναλλασσόμενα στην εξουσία, λεηλάτησαν συστηματικά τη χώρα, διάβρωσαν τη διοικητική μηχανή, κατερείπωσαν τη Δικαιοσύνη και την άμυνα και αχρήστευσαν τους θεσμούς και το αξιακό σύστημα, πάνω στο οποίο στηρίζεται μια υγιής κοινωνία. Δημιούργησαν και συντήρησαν μια πολυπρόσωπη και υπερτροφική Δημόσια Υπηρεσία, ελεγχόμενη πολιτικά και κομματικά. Έτσι αναπτύχθηκε ένα απίστευτο και τυραννικό γραφειοκρατικό, αναξιοκρατικό και δυσκίνητο κράτος, που κατάντησε ο δυνάστης του Έλληνα πολίτη. Αυτό το κράτος δεν μπόρεσε να λειτουργήσει επειδή στηριζόταν στη νοοτροπία του «κομματικού στρατού», που εναλλασσόταν ανάλογα ποιο κόμμα βρισκόταν στην εξουσία.

Ενώ οι άλλοι εταίροι στην ΕΕ προχωρούσαν προς τα εμπρός, η Ελλάδα κατάντησε το «μαύρο πρόβατο» και ο ατίθασος εταίρος, που ήξερε μόνο τα ωφελήματα και όχι και τις υποχρεώσεις του. Αυτό φάνηκε και από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Είναι πρωτοφανές: Το 80% των Ελλήνων θέλουν παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη αλλά… χωρίς υποχρεώσεις! Γι’ αυτό, εξάλλου, και η απύθμενη δυσπιστία των δανειστών της χώρας έναντι των Ελλήνων, που κατ’ επανάληψη όλοι κάλεσαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Θα ανέμενε κανείς ότι το επαχθές μνημόνιο και τα δεινά που υφίστανται οι Έλληνες, θα τους έκαναν σοφότερους.

Κι όμως: Πάλι αναδύεται ο διαχωρισμός Δεξιά και Αριστερά, με διάφορες αποχρώσεις. 

Η Δεξιά είναι «μνημονιακή» και, άρα, «προδοτική» και υποταγμένη στους ξένους «τοκογλύφους». 

Η Αριστερά, που τώρα επιχειρείται να την οικειοποιηθεί ο Τσίπρας, είναι «αντιμνημονιακή», άρα υπερασπίζεται, λέγει, την αξιοπρέπεια της Ελλάδας… Η Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ απέτυχαν να ανταποκριθούν στις φοβερές προκλήσεις των καιρών επειδή δεν κατάφεραν να ανασυγκροτηθούν και ως κόμματα και ως πολιτικές. Οι Κ. Καραμανλής, Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου ενήργησαν με παλαιές, αποτυχημένες συνταγές σε ένα περιβάλλον που, από χρόνια, απαιτούσε νέες πρακτικές και στρατηγικές, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής.

Λάθη δεκαετιών

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, όσο και να προκαλεί με τις δηλώσεις του, σε συνέντευξή του στην οικονομική γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», αποδίδει σε λάθη δεκαετιών της ελληνικής ελίτ την κρίση στην Ελλάδα και επισημαίνει ότι, «οι χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση υπήρξαν φειδωλές στις μεταρρυθμίσεις». Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, παρατηρεί πως «έχουμε να κάνουμε με αποτυχία της ελίτ, επί δεκαετίες». Ο Γερμανός υπουργός παραδέχεται ότι ο ελληνικός λαός «αναμφισβήτητα, υποφέρει», προσθέτοντας πάντως ότι «δεν υπάρχει, όμως, εύκολος δρόμος και δεν γίνονται πάντα όλα δίκαια». Αυτά τα ολέθρια λάθη, πώς θα διορθωθούν;

Η χώρα οδηγείται ξανά, την προσεχή Κυριακή, στις κάλπες. 

Τρεις… Ελλάδες πάνε να ψηφίσουν. 

Είναι η παλαιοκομματική Ελλάδα, που ακόμα εκφράζεται από τα άλλοτε μεγάλα κόμματα, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Επισείουν παλαιούς και νέους μπαμπούλες για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη, διαφορετικά, θα επέλθει η καταστροφή. 

Είναι η αριστερή Ελλάδα, που ο Τσίπρας και η παρέα του επιδιώκουν να εκφράσουν ως αρνητές του μνημονίου, έστω και με… «κωλοτούμπες», κατά την Παπαρήγα, που απαιτούν να επαναδιαπραγματευτούν, χωρίς να τηρούν ήδη αναληφθείσες δεσμεύσεις. 

Και είναι, τέλος, η άλλη σιωπηλή, ανήσυχη, αγωνιούσα Ελλάδα, που θέλει να απαλλαγεί από όλους τους κομματικούς, πολιτικούς, συνδικαλιστικούς, επιχειρηματικούς και μιντιακούς λυμεώνες και άρπαγες και να καταξιωθεί ξανά ως σοβαρό και αξιόπιστο κράτος.

Προϋποθέσεις επανίδρυσης

Οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν όχι με τα γνωστά πεπαλαιωμένα, ξεπερασμένα, διεφθαρμένα κομματικά μέτρα και κριτήρια. 

Η χώρα πρέπει να αρχίσει μια νέα πορεία προς τα εμπρός. Γι’ αυτό στην αρχή μιλήσαμε για επανάσταση μυαλών, θέλησης και πολιτικής τόλμης. Αυτά προϋποθέτουν ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να επανιδρυθεί πάνω σε νέες, στερεές πολιτικές, πολιτειακές, θεσμικές, αξιακές, ηθικές και διοικητικές αρχές.

Πρώτον, ποιοι είναι εκείνοι οι αδιάφθοροι νέοι πολιτικοί, που θα ανασυγκροτήσουν και θα εκσυγχρονίσουν το κράτος και το πολιτικό σύστημα;

Δεύτερον, ποιοι είναι εκείνοι οι αδιάφθοροι και έντιμοι Έλληνες, που θα αναδιαρθρώσουν τη Δημόσια Διοίκηση και τις κρατικές υπηρεσίες;

Τρίτον, ποιοι είναι εκείνοι οι αδιάφθοροι που θα χτυπήσουν στη ρίζα της τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τη ρεμούλα;

Τέταρτον, ποιοι είναι εκείνοι οι άξιοι μαντατοφόροι, που θα δώσουν στην ελληνική κοινωνία το ηχηρό μήνυμα ότι μια νέα εποχή αρχίζει για τη χώρα και ότι παλιές πρακτικές, συνταγές και ιδιοτέλειες, αποτελούν παρελθόν;

Πέμπτον, ποιοι είναι εκείνοι οι αδιάφθοροι ακαδημαϊκοί και εκπαιδευτικοί, που θα ανορθώσουν την ελληνική παιδεία ως προαπαιτούμενο ατομικής και συλλογικής ανασυγκρότησης, ελευθερίας και θεμελίωσης μιας νέας ελπίδας προόδου και μιας νέας νοοτροπίας;

Έκτον, ποιοι είναι εκείνοι οι έντιμοι ηγέτες που θα ξαναδώσουν στην Ελλάδα τη χαμένη αξιοπρέπεια, την αξιοπιστία, τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και θα την καταστήσουν και πάλι σεβαστή χώρα στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια;

Έβδομον, ποιοι είναι εκείνοι οι αδιάφθοροι, που θα θεμελιώσουν μιαν υγιή και προκομμένη οικονομία, που θα φέρει ανάπτυξη και πρόοδο;

Όγδοον, ποιοι είναι εκείνοι οι ηγέτες που θα ανακτήσουν την κυριαρχία και θα ενδιαφερθούν για την άμυνα, την ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της;

Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα είναι οι Έλληνες να κατανοήσουν ότι η μεγαλύτερη νίκη τους, και της Ελλάδας είναι, μετά το φοβερό πέσιμό τους, να στηθούν σύντομα ξανά στα πόδια τους, ευθυτενείς και αξιοπρεπείς. Μπορούν! Αν το θελήσουν.