Περισσότερο από τους γονείς μας, δεν μας ξέρει κανείς. Αυτή είναι μια αλήθεια που τη βιώνουμε όλοι στη ζωή μας.
Και ισχύει πολύ περισσότερο από ένα άλλο «αφήγημα», ότι ο καθένας εμφανίζει λίγες ή πολλές ομοιότητες με τους προγόνους του.
Στην πολιτική, το παραπάνω δεδομένο προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Όλοι, για παράδειγμα, προσπαθούν να δουν «τι έχει πάρει» ένας πολιτικός, από τον πατέρα, τον θείο ή τον παππού του, εφόσον κάποιος από τους τρεις τελευταίους υπηρέτησε επίσης τον… κλάδο.
Όσο για την πιο «πολιτική» οικογένεια της ελληνικής ιστορίας, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο Οίκος των Παπανδρέου...
Τρεις πρωθυπουργούς ανέδειξε, με τη σημερινή ημέρα, να έχει καταγραφεί στο ιστορικό ημερολόγιο ως ο πολιτικός θρίαμβος του πατριάρχη των Παπανδρέου.
Σαν σήμερα λοιπόν, το 1964, ο Γεώργιος Παπανδρέου, αυτός τον οποίο οι οπαδοί του αποκάλεσαν «Γέρο της Δημοκρατίας», κέρδιζε πανηγυρικά τις εκλογές, ηγούμενος της Ένωσης Κέντρου, με ποσοστό 52,8%. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αποσυρθεί από «αντίπαλο δέος», και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο για τον χώρο του Κέντρου.
Κι όμως, ο «Γέρος» είχε μια ανεξήγητη μελαγχολία, η οποία ερμηνεύεται πλήρως στη βάση όσων ακολούθησαν:
Το Κέντρο υπονομεύτηκε και δεν κατάφερε να εδραιωθεί στην εξουσία, η Ελλάδα «μπήκε στο γύψο» μιας στρατιωτικής δικτατορίας για 7 ολόκληρα χρόνια, και η σκυτάλη πέρασε στον Ανδρέα. Εκείνον που, σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής, ο Γέρος «δεν ήθελε» για διάδοχό του.
Ήξερε κάτι; Μάλλον.
Έβλεπε κάτι; Σίγουρα.
Μπορούσε να κάνει κάτι για να το αποτρέψει; Χλωμό…
Ήταν από τις περιπτώσεις που δικαιώνουν τον Κοέλιο, περί του που μπορεί να οδηγήσει η συνωμοσία του σύμπαντος.
Και όπως μάθαμε καλά ως Έλληνες, ο Ανδρέας είχε… τον τρόπο του με τις συνωμοσίες. Και το σύμπαν…
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου