Παράλληλα, ο νομπελίστας οικονομολόγος κάνει αναφορά και στην Ελλάδα και τις θυσίες που έκανε τα προηγούμενα χρόνια, ακολουθώντας μία πολιτική λιτότητας η οποία επιβλήθηκε εν πολλοίς από το Βερολίνο.
Ο Πολ Κρούγκμαν γράφει χαρακτηριστικά πως οι Γερμανοί πολιτικοί για χρόνια αγνοούσαν εις γνώσιν τους τις προειδοποιήσεις για την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, ωστόσο επέλεγαν τα...βραχυπρόθεσμα οφέλη της φθηνής ενέργειας παρά να υποστούν την βάσανο της ενεργειακής μετάβασης.
Όπως αναφέρει στους New York Times, ανέκαθεν υπήρχαν αναλυτές οι οποίοι τόνιζαν πως τυχόν απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο θα προκαλούσε οικονομική καταστροφή για τη Γερμανία, κάτι που ο ίδιος και όπως τονίζει και άλλοι οικονομολόγοι αμφισβητούν.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρει πως η στάση της Γερμανίας είναι υποκριτική λέγοντας πως με τα χρήματα που δίνει για την ενέργεια από την Ρωσία χρηματοδοτεί επί της ουσίας τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ο Πολ Κρούγμαν στο άρθρο του κάνει και αναφορά στην Ελλάδα.
Κάνοντας μία αναδρομή στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας θυμάται την οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει με όχημα τον δανεισμό στις χώρες του Νότου της Ευρώπης. «Το κόστος δανεισμού έπεσε, ακόμη και για την Ελλάδα, αφού ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είπε «ό,τι χρειαστεί» υποδηλώνοντας ότι η τράπεζα, εάν χρειαστεί, θα παρέμβει για να αγοράσει το χρέος των προβληματικών οικονομιών», συνεχίζει στην ανάλυσή του ο Κρούγκμαν σημειώνοντας πως στην συνέχεια παρενέβη η Γερμανία.
Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν σπεύσει τότε να κατηγορήσουν τις χώρες της νότιας Ευρώπης για τα δικά τους δεινά, επιμένοντας πως φταίνε εκείνες επειδή υπήρξαν δημοσιονομικά ανεύθυνες και πως εκείνες, ως εκ τούτου, έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα, θυμίζει ο Κρούγκμαν.
«Η Γερμανία πρωτοστάτησε στην απαίτηση από τα κράτη-οφειλέτες να επιβάλουν ακραία μέτρα λιτότητας, ειδικά περικοπές δαπανών, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το οικονομικό κόστος. Και αυτό το κόστος ήταν τεράστιο: Μεταξύ 2009 και 2013 η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 21%, ενώ το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 27%», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Η Γερμανία, ενώ άλλοτε «ήταν πρόθυμη να επιβάλει οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε χώρες που ισχυριζόταν πως ήταν ανεύθυνες στον δανεισμό τους», τώρα «δεν είναι πρόθυμη η ίδια να αναλάβει πολύ μικρότερο κόστος παρά την αδιαμφισβήτητη ανευθυνότητα των δικών της προηγούμενων ενεργειακών πολιτικών».
«Αισθάνομαι ότι η Γερμανία έλαβε πολύ περισσότερες και σαφέστερες προειδοποιήσεις σχετικά με την απερίσκεπτη εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο από ό,τι η Ελλάδα για τον δανεισμό της πριν από την κρίση», αναφέρει ο Κρούγκμαν.
«Ωστόσο, φαίνεται ότι η περίφημη προθυμία της Γερμανίας να αντιμετωπίσει την οικονομική πολιτική ως παιχνίδι ηθικής ισχύει μόνο όταν αφορά άλλες χώρες, όχι την ίδια», προσθέτει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Οι Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν σπεύσει τότε να κατηγορήσουν τις χώρες της νότιας Ευρώπης για τα δικά τους δεινά, επιμένοντας πως φταίνε εκείνες επειδή υπήρξαν δημοσιονομικά ανεύθυνες και πως εκείνες, ως εκ τούτου, έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα, θυμίζει ο Κρούγκμαν.
«Η Γερμανία πρωτοστάτησε στην απαίτηση από τα κράτη-οφειλέτες να επιβάλουν ακραία μέτρα λιτότητας, ειδικά περικοπές δαπανών, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το οικονομικό κόστος. Και αυτό το κόστος ήταν τεράστιο: Μεταξύ 2009 και 2013 η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 21%, ενώ το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 27%», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Η Γερμανία, ενώ άλλοτε «ήταν πρόθυμη να επιβάλει οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε χώρες που ισχυριζόταν πως ήταν ανεύθυνες στον δανεισμό τους», τώρα «δεν είναι πρόθυμη η ίδια να αναλάβει πολύ μικρότερο κόστος παρά την αδιαμφισβήτητη ανευθυνότητα των δικών της προηγούμενων ενεργειακών πολιτικών».
«Αισθάνομαι ότι η Γερμανία έλαβε πολύ περισσότερες και σαφέστερες προειδοποιήσεις σχετικά με την απερίσκεπτη εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο από ό,τι η Ελλάδα για τον δανεισμό της πριν από την κρίση», αναφέρει ο Κρούγκμαν.
«Ωστόσο, φαίνεται ότι η περίφημη προθυμία της Γερμανίας να αντιμετωπίσει την οικονομική πολιτική ως παιχνίδι ηθικής ισχύει μόνο όταν αφορά άλλες χώρες, όχι την ίδια», προσθέτει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου