Το σκηνικό γνωστό, όλοι το έχουμε δει κάπου, σε ένα πεζοδρόμιο στα σκοτεινά στενά του κέντρου της πόλης, σε κάποιο επαρχιακό πανηγύρι ή έστω σε μια παλιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Ο "παίκτης" μπροστά στο πρόχειρα στημένο τραπεζάκι καλεί τους περαστικούς να δοκιμάσουν την τύχη τους, ενώ γύρω του δύο-τρεις "ενδιαφερόμενοι" κοιτούν μία το τραπεζάκι και μία τριγύρω, μην εμφανιστεί κανένας αστυφύλακας. Που και που, όλο και κάποιος περαστικός "τσιμπάει" και παίζει μία παρτίδα με τον "παίκτη"...
ελπίζοντας ότι αυτός δεν θα πιαστεί κορόιδο από τον αετονύχη, ότι θα καταλάβει το κόλπο και θα τον κερδίσει.
Όλοι γνωρίζουν ότι ο "παίκτης" δεν παίζει τίμια. Ότι τα "πιάνει" τα χαρτιά και τα στέλνει όπου του αρέσει. Ότι ακόμη και όταν χάνει, το κάνει για να "γλυκάνει" τον αφελή που δοκιμάζει την τύχη του ώστε να τον "ψήσει" να παίξει περισσότερα χρήματα. Κι όμως, πάντα κάποιος θα πέσει στον πειρασμό, αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, να δελεάζεται από το "εύκολο" κέρδος και να χάνει την ορθοκρισία του, να θέλει να πάθει πρώτα για να μάθει. Τις περισσότερες φορές μάλιστα πρέπει να πέσει θύμα ξανά και ξανά, σε διαφορετικούς χρόνους και από διαφορετικούς θύτες, μέχρι να μάθει να μην "τσιμπάει" το δόλωμα.
Όμως, τα θύματα δεν τελειώνουν, κάποιος αθεράπευτα αφελής θα βρεθεί, κάποιος νέος στην πιάτσα, κάποιος εντελώς απελπισμένος, κάποιος "πονηρός" που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και έτσι ο "παίκτης" συνεχίζει να ρίχνει με μαεστρία τα φύλλα και να βρίσκει πελάτες.
Και στην πολιτική με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί το πράγμα. Υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να πιστέψει στην τύχη του και στις μεγάλες υποσχέσεις. Που δεν βάζει μυαλό και συνεχίζει να ψηφίζει όποιον του λέει ότι "λεφτά υπάρχουν", ακόμη και όταν είναι φανερό ότι αυτός που το λέει εννοεί τα λεφτά που θα πάρει από τους πολλούς για να τα μοιράσει στους κολλητούς του. Για αυτό και συνεχίζουν να ευημερούν οι πολιτικοί των υποσχέσεων και της κοροϊδίας και να ξεφυτρώνουν νέοι της ίδιας ακριβώς συνομοταξίας, όταν οι παλιοί "σωτήρες" έχουν πια ξεμπροστιαστεί και δεν τους πιστεύουν πια ούτε και οι πιο αφελείς.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια πάντως, υπήρχε και ένα μέτρο. Όταν πια η κοροϊδία ξεπερνούσε ένα όριο, ακόμη και ο πιο ψεύτης πολιτικός ανέκρουε πρύμνα και προσπαθούσε να ανακτήσει κάποια αξιοπιστία προβαίνοντας σε ορισμένες διορθωτικές κινήσεις. Σταματούσε να εμπαίζει τον κόσμο, σεβόμενος έστω και την τελευταία στιγμή και τους αγανακτισμένους από τα ψέματα πολίτες, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Όμως, με τη σημερινή κατάσταση έχει χαθεί εντελώς το μέτρο. Δεν υπάρχουν όρια στον εμπαιγμό και την ασυνέπεια. Οι Κυβερνητικοί συνέταιροι διαγωνίζονται στο ποιος θα εκστομίσει το μεγαλύτερο ψέμα. Ανάλογα με τον ποιον μιλάνε, του λένε αυτό που θα ήθελε να ακούσει χωρίς να νοιάζονται ότι στον προηγούμενο είπαν ακριβώς τα ανάποδα, λες και είναι σήμερα δυνατόν να κρύψουν κάτι από τη δημόσια σφαίρα. Χωρίς ντροπή, χωρίς συστολή, κάνουν το μαύρο άσπρο και μετά αρνούνται ό,τι κι αν έχουν πει.
Συζητούν με τους Αμερικάνους και υπόσχονται επενδυτικούς παραδείσους, μιλάνε στο εσωτερικό ακροατήριο και κατακεραυνώνουν την "ασυδοσία" των επιχειρηματιών και μπλοκάρουν με όποιον τρόπο μπορούν τις επενδύσεις. Υπόσχονται ιδιωτικοποιήσεις και βγάζουν λίστες για "αξιοποίηση" μέχρι και των αρχαίων μνημείων και ταυτόχρονα καμαρώνουν που κάνουν δημόσιες τις συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη. Υπόσχονται στους έξω να λύσουν το θέμα των Σκοπίων και ορκίζονται ότι θα το ψηφίσουν, αλλά παρακαλούν από μέσα τους να μην περάσει το σχέδιο από το γειτονικό κράτος, μήπως και γλυτώσουν την πτώση της Κυβέρνησης όταν έρθει το θέμα στη χώρα για έγκριση.
Ο Καμμένος το πρωί ανακοινώνει ότι είναι έτοιμος να ρίξει την Κυβέρνηση, το μεσημέρι ο Τσίπρας λέει ότι η Κυβέρνηση θα συνεχίσει και χωρίς τους ΑΝΕΛ και το βράδυ συναντώνται και αγκαλιάζονται δίνοντας όρκους αιώνας πίστης ο ένας στον άλλο! Την επομένη μετράνε βουλευτές άλλων κομμάτων που είναι διαθέσιμοι να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνουν σίγουροι πως θα βρεθούν οι "πρόθυμοι" σε περίπτωση κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή προειδοποιούν ότι θα καταδικάσουν ως αποστάτες τους δικούς τους βουλευτές που θα τολμούσαν να σκεφτούν να σταματήσουν να στηρίζουν την Κυβέρνηση.
Ο Υπουργός Εξωτερικών χαρακτηρίζει αντιφατικό το δημοψήφισμα στα Σκόπια με νίκη του ΝΑΙ και ο Υπουργός Άμυνας διακηρύσσει πανευτυχής την ακυρότητά του και τη νίκη του ΟΧΙ. Η Υπουργός Προστασίας του Πολίτη τη μία μέρα εξάρει τη στάση των αστυνομικών για τη διαχείριση στην υπόθεση του άτυχου ναρκομανή που βρήκε τραγικό θάνατο στην Ομόνοια και την άλλη μέρα διατάσσει εξέταση για να αποδοθούν ευθύνες σε στελέχη του Σώματος. Ο Υπουργός Παιδείας κάθε μήνα καταργεί τις Πανελλαδικές εξετάσεις, για να τις επαναφέρει τον επόμενο, με άλλη μορφή. Ο Υπουργός Υγείας δηλώνει ότι ο εμβολιασμός των παιδιών είναι υποχρεωτικός, εφόσον όμως συναινούν οι γονείς!! Σα να λέμε, το να σταματούν οι οδηγοί στο Stop είναι υποχρεωτικό, εφόσον όμως οι ίδιοι κρίνουν ότι απαιτείται...
Οι διαμαρτυρόμενοι για την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας είναι "φασίστες" και ακροδεξιοί τρομοκράτες, και για τον λόγο αυτό τρώνε το ξύλο της αρκούδας κάθε φορά που διαδηλώνουν, ενώ οι "Ρουβίκωνες" και οι πάσης φύσεως αναρχικοί είναι ακτιβιστές και απολαμβάνουν προστασίας του δικαιώματος της "ειρηνικής" διαμαρτυρίας, ακόμη και όταν τραμπουκίζουν εργαζόμενους στους "στόχους" τους και εξευτελίζουν την Αστυνομία.
Οι συντάξεις δεν κόβονται, αλλά στη Βουλή δεν έρχεται κανένας σχετικός Νόμος. Περιμένουμε να δούμε αργότερα στο Eurogroup. Μα, αφού βγήκαμε από τα Μνημόνια και είμαστε πια ελεύθεροι να αποφασίζουμε, γιατί συνεχίζουμε να υφιστάμεθα ελέγχους από τους "θεσμούς", που παλιά τους λέγαν Τρόικα, αλλά τώρα άλλαξαν όνομα; Γιατί δεν βγαίνουμε στις Αγορές αφού η Οικονομία πετάει; Και εκείνο το περίφημο πλεόνασμα, γιατί δεν το βλέπουμε στις τσέπες μας, γιατί δεν μειώνονται οι φόροι, αφού μας τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια;
Πέφτει το δούλεμα σύννεφο και κανείς από τους Κυβερνώντες δεν δείχνει να αισθάνεται κάποια αιδώ, δεν εμφανίζει κάποιο σημάδι συστολής. Αγέρωχοι και με αυτοπεποίθηση συνεχίζουν να μας τρολάρουν. Πραγματικά, ακόμη και ο "παπατζής" που ψαρεύει θύματα στο πεζοδρόμιο, κάποια στιγμή όταν βγάλει το μεροκάματο και δει ότι δεν τον παίρνει άλλο να συνεχίσει, προφασίζεται μία δικαιολογία, κάνει ένα σαματά και τα μαζεύει στο λεπτό. Οι συγκεκριμένοι κύριοι μέχρι πότε θα μας εμπαίζουν;
Έγραψε ο χρήστης του Forum του Capital drastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου