Σε πρόσφατη δημοσκόπηση που διενήργησε η ICM Research σε δείγμα 4.000 πολιτών από Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ελλάδα, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων δεν επιθυμεί να δοθεί άλλη βοήθεια στην Ελλάδα, ενώ η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν επιθυμεί να πληρωθεί το χρέος.

Το 69% των Γερμανών, το 62% των Βρετανών και το 50% των Γάλλων είναι υπέρ του να μην δοθεί καμιά βοήθεια στην Ελλάδα.
Όσον αφορά τους Έλληνες πολίτες... μόλις το 25% των ερωτηθέντων πιστεύουν πως η χώρα πρέπει να αποπληρώσει το χρέος της, ενώ το 55% είναι υπέρ της διαγραφής του.
Το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης δεν πρέπει να απέχει πολύ από τις διαθέσεις των Ευρωπαίων έναντι των Ελλήνων και αντιστρόφως. Σε αμφότερες τις πλευρές κερδίζουν έδαφος εχθρικές απόψεις για το μέλλον της συνύπαρξης της Ελλάδας στην οικογένεια των ευρωπαϊκών λαών.
Αν οι πολιτικοί είναι ρεαλιστές καιροσκόποι και ενδιαφέρονται περισσότερο για τα βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη παρά για το μακροπρόθεσμο συνολικό καλό, δεν μπορούν να αγνοήσουν τις πεποιθήσεις που διαμορφώνει η βάση των ψηφοφόρων τους.
Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη πορεύεται με την αυταπάτη πως η καταστροφή που θα επιφέρει στην Ευρωζώνη, την ΕΕ και την Παγκόσμια Οικονομία και κατ’ επέκταση μια ελληνική χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, θα είναι τέτοια που οι Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν να εκταμιεύουν στο διηνεκές δισ. τα οποία θα κατευθύνονται δήθεν για την ανάπτυξη και σύγκλιση της Ελλάδας και στην πραγματικότητα θα επιδοτούν τους συνταξιούχους, όπως αυτούς της ΔΕΗ και του ΟΤΕ με 24 χιλ. ευρώ και 12 χιλ. το χρόνο αντίστοιχα.
Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν το πιστεύω...

Τις τελευταίες μέρες κερδίζει έδαφος ένα σενάριο μιας light συμφωνίας τις επόμενες μέρες, που θα ξεκλειδώσει κάποιες σταγόνες χρηματοδότησης, που θα καλύψουν τις δόσεις των δανείων που λήγουν μέχρι το φθινόπωρο και η τελική συμφωνία θα ακολουθήσει το Φθινόπωρο.
Η εξωθεσμική «νίκη» του κ. Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με 95 ψήφους έναντι 75 δυστυχώς ούτε μια light συμφωνία εγγυάται, αφού δεν συγκέντρωσε το 50% συν 1 των μελών της Κεντρικής Επιτροπής η οποία έχει πάνω από 190 μέλη.
Η κυβέρνηση ευελπιστεί πως με μια ενδιάμεση συμφωνία θα καταφέρει να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές και να πληρώνει μισθούς και συντάξεις μέχρι το Φθινόπωρο.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο μια light συμφωνία μπορεί να αντιστρέψει την πτωτική πορεία της οικονομίας και τις συνέπειες αυτής της πορείας στην ανεργία και τα έσοδα με τα οποία πληρώνει μισθούς και συντάξεις.
Ακόμη αποτελεί ερώτημα αν μπορεί μια light συμφωνία να επαναφέρει τις καταθέσεις στις τράπεζες και την εμπιστοσύνη της εγχώριας και διεθνούς οικονομικής κοινότητας στην ελληνική πολιτεία.
Η χώρα βρίσκεται παγιδευμένη στο δίλημμα αν θα χρεοκοπήσει τον Ιούνιο ή το Φθινόπωρο. Δυστυχώς η κοινοβουλευτική ομάδα με της οποίας τη δεδηλωμένη κυβερνά ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται επαρκής να στηρίξει μια συμφωνία παραμονής της χώρας στο ευρώ που θα γινόταν αποδεκτή από τα κοινοβούλια της Ε.Ε.
Αν ο κ. Τσίπρας εξελέγη εγγυόμενος στους ψηφοφόρους τη βέβαιη παραμονή στο ευρώ, η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν εγγυάται κάτι τέτοιο και υπό αυτήν την έννοια ο ίδιος αν δεν τα καταφέρει να την πείσει θα έχει καταφέρει να πάρει τη χώρα στο λαιμό του...
Αυτές είναι οι προεκτάσεις του σεναρίου μιας light συμφωνίας η οποία ακόμη με βάση τις πληροφορίες από το εξωτερικό δεν φαίνεται σαν το πιθανότερο σενάριο...
Πήρατε μια χώρα στο λαιμό σας…


Η μεγάλη εικόνα...

Η οικονομική καταστροφή μιας εξόδου από το ευρώ θα είναι το ένα σκέλος. Στο άλλο σκέλος παραμένουν οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η γεωπολιτική απομόνωση της χώρας από τους παραδοσιακούς και φυσικούς της συμμάχους.
Τα στοιχεία της δημοσκόπησης που αναφέρουμε στην αρχή του άρθρου η οποία έγινε για το ρωσικό πρακτορείο Σπούτνικ, καταγράφουν ένα ραγδαία αναπτυσσόμενο κύμα εχθρότητας προς την Ελλάδα και τους Έλληνες σε όλην τη Δύση, καθώς φαίνεται να εκπροσωπείται από μια ηγεσία μεταξύ άλλων και σταλινοφρόνων με αντιευρωπαϊκά αισθήματα που αλληθωρίζουν προς τριτοκοσμικά καθεστώτα.
Μια κυβερνητική σύμπραξη λαϊκιστών της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς που θυμίζει σε πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς το ξύπνημα των «ζόμπι» από τους ιστορικούς εφιάλτες του σταλινισμού και του δεξιού λαϊκισμού και σε ακραίες εκφάνσεις εκφράστηκε από το ναζισμό και το φασισμό.

Κώστας Στούπας

kostas.stoupas@capital.gr