Η ευτυχία κάποιων κρύβεται σ' ένα σταματημένο ρολόϊ της ΔΕΗ

Κομμένο ρεύμα εδώ και έξι μήνες και το μικρό ψυγείο, αχρείαστο πια, πουλήθηκε στον παλιατζή για είκοσι ευρώ. 

Όπως η ζωή πολλών σήμερα και αύριο των περισσότερων. 

Και όμως η τριμελής οικογένεια με δύο παιδιά ανήλικα και άρρωστα μπόρεσε να επιβιώσει στριμωγμένη στο δωμάτιο του διαμερίσματος που έβλεπε το φώς της μέρας και τις αναμμένες λάμπες του Δήμου τη νύκτα.

Ευλογία να μπορείς να ακουμπήσεις για λίγη ώρα αυτή τη δυστυχία, να ψηλαφίσεις τον τέταρτο ένοικο-εποικιστή του φτωχικού διαμερίσματος, την αρρώστεια που άλλωτε τσακίζει και άλλοτε χαλυβδώνει ψυχές. Αλλά και να κουβαλάς σαν τον Προμηθέα το φώς...

Ευλογία και να μπορείς να δείς εκείνη τη στιγμή και το φώς στα μάτια των παιδιών, την Ανάσταση των ψυχών τους όταν ξαφνικά και από το πουθενά το ρολόϊ της ΔΕΗ αρχίζει να γυρίζει ξανά και το σκοτεινό δωμάτιο και η κουζίνα, να φωτίζονται.

Από το πουθενά ! Γιατί οι βερβοβορομένες ψυχές των διευθυνόντων συμβούλων της ΔΕΗ, έτειναν πάντα ευήκοον ούς σε αυτούς που κουβαλούν τη δυστυχία και τη μοιράζουν απλόχερα και με εισοδηματικά κριτήρια: Στους "τυχερούς των επιδομάτων προνοίας" αλλά και σε άλλους πολλούς.

Και μετά και για ώρες, μέρες, ίσως και για χρόνια, να σκέφτεσαι πως είσαι ακόμη "εκτός" του συνόλου των παράπλευρων απωλειών ενός ακήρυχτου πολέμου.

Και δεν είναι παραμύθι, δεν είναι story για δακρύβρεκτα ρεπορτάζ, δεν είναι κάλεσμα "φιλευσπλαχνίας". Είναι η ζωή, στολισμένη με υπερηφάνεια και διακριτικότητα.

...που τη συνάντησα χθές σ' ένα διαμέρισμα του πλέον καταφρονεμένου της πόλης διαμερίσματος.

Αναρτήθηκε από e-Apenanti