Τρία σενάρια για μια επόμενη κυβέρνηση , ενόψει haircut

Στο προχθεσινό Eurogroup ο έλληνας υπουργός Οικονομικών , είχε ουσιαστικά έναν σταθερό σύμμαχο. Τον βέλγο ομόλογο του Ντ. Ρέιντερς. 

Άθελα του ο τελευταίος και θέλοντας προφανώς να δημιουργήσει καθησυχασμό για την 6η δόση προς την Ελλάδα εξέθεσε την ελληνική κυβέρνηση.

Αποκάλυψε ένα ακόμη βρώμικο παιχνίδι στο οποίο συμμετέχει. Δήλωσε ο κ. Ρέιντερς, ότι η Αθήνα έχει δηλώσει ότι της είναι απαραίτητη η ρευστότητα το δεύτερο 15/νθήμερο του Νοεμβρίου.

Τα «παπαγαλάκια»

Την ίδια στιγμή τα καθεστωτικά «παπαγαλάκια», άπλωναν στην ελληνική πρωτεύουσα τον πανικό. 

Δεν θα πάρουμε εγκαίρως την 6η δόση. Θα υπάρξουν καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών και συντάξεων .

Ενδεχομένως και παύση πληρωμών...

Όλα αυτά σε ένα πλαίσιο που και πάλι νύχτα, την Δευτέρα προς Τρίτη, η Τρόικα φέρεται να ζήτησε από το υπουργείο Εργασίας την ακύρωση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, την κατάργηση των Κλαδικών Συμβάσεων , την μονομέρεια των επιχειρησιακών συμβάσεων , σε ένα κλίμα προϋπολογισμού για το 2012, που θα αναζητηθούν επιπλέον των σημερινών 11δις ευρώ, από τους πολίτες που πλέον δεν έχουν φοροδοτική ικανότητα.

Απώλεια ελέγχου

Τα πράγματα είναι απλά. 

Η Ελλάδα δεν έχει κυβέρνηση. Οι τροικανοί και οι δανειστές, έχουν χάσει κάθε έλεγχο. Ο Παπανδρέου δηλώνει ότι θα πάει τη χώρα σε εκλογές το 2013. Οι Έλληνες γνωρίζουν και νοιώθουν πλέον τις συνθήκες εξαθλίωσης τους Μπροστά μας θα κληθούμε να διαχειρισθούμε τη διαγραφή χρέους μας μέχρι και 60%. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει και προβλέπεται η απόκτηση του από το ελληνικό δημόσιο σε πρώτη φάση και από τον EFSF σε δεύτερη.

Το χρέος μας συνεχίζει να αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς , ενώ το έλλειμμα αναθεωρείται προς τα πάνω, με το αισιόδοξο 8,5% το ΑΕΠ. 

Αυτά δείχνουν με εύληπτο τρόπο την αποτυχία του μοντέλου ανασυγκρότησης που εφαρμόζεται μέσω Μνημονίων.

Το επερχόμενο haircut

Σε μια πρώτη φάση η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση να διαχειριστεί , αλλά το σημαντικότερο να διαπραγματευθεί το haircut, ως προς τους όρους και τις προδιαγραφές του. Αν αυτό συμβεί όπως θέλουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι , οι Έλληνες θα χρεοκοπήσουν στο εσωτερικό, έστω και αν το χρέος τους θεωρηθεί πλέον βιώσιμο.

Το κρίσιμο είναι το haircut, να γίνει υπέρ των Ελλήνων. 

Το χρονικό σημείο είναι κομβικό. Δεν υπάρχει πίσω ουσιώδης διαπραγμάτευση. Διαγραφή χρέους ύψους 50-60% σημαίνει “credit event”. ; Άρα οι αγορές θα παραμείνουν κλειστές για κάποια χρόνια. Ταυτόχρονα η επαναγορά του χρέους μας , με νέα ομόλογα που μπορεί να φθάσουν και τα 100 χρόνια, όπως η ιδέα που συζητείται στην Αμερική, θα πρέπει να είναι δική μας υπόθεση και όχι των Γερμανών ή των Γάλλων. Οι οικονομικοί μας υπουργοί , μαζί με τον πρωθυπουργό είναι «ικέτες» στο Βερολίνο. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι επίσης ένα πρόσωπο που έχει εκλεκτικές σχέσεις με το Βερολίνο. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα απ’ όλους αυτούς.

Τρείς επιλογές

Χρειαζόμαστε μια επόμενη κυβέρνηση , να διαχειρισθεί υπέρ ημών , την «κρίσιμη καμπή». 

Δυνητικά έχουμε τρείς επιλογές.  

Πρώτον δημιουργούμε μαζικά συνθήκες κραχ και πάμε σε εκλογές. Υπολογίζουμε ότι με πρωθυπουργό τον Σαμαρά και δωδεκαμελές υπουργικό συμβούλιο, όχι απαραίτητα με Κοινοβουλευτικούς, θα έχουμε εθνικά καλύτερες πιθανότητες από σήμερα, ακόμη και αν χρειασθεί να βρεθούμε εκτός ευρώ.

Δεύτερον , δημιουργείται αναταραχή και αναλαμβάνει τις τύχες μας, ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι το 2013, ο πιο συγκροτημένος «Γερμανός», που έχουμε , με ελληνικό διαβατήριο. Αυτός που κατά παρέκκλιση των πραγματικών συνθηκών της οικονομίας μας , μας ενέταξε στη ζώνη του ευρώ. Ο Κ. Σημίτης. Στην περίπτωση αυτή έχουμε καλύτερες πιθανότητες να πετύχουμε μια καλύτερη θέση από την προβλεπόμενη στην Ευρώπη της Γερμανίας που συγκροτείται.

Τρίτον ακολουθούμε τη συνταγή της «διαπλοκής» και των συγκροτημένων επιχειρηματικών και τραπεζικών συμφερόντων , που κρύβονται άλλωστε πίσω από τα Μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο και τις επιθέσεις της Τρόικας σε κάθε θεσμική βάση συγκρότησης της Ελλάδας.

Στην περίπτωση αυτή την παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τη «συμμαχία των προθύμων», την συνδράμει ένα τμήμα της ΝΔ. Σπάνε το κόμμα , με «αποστασία» απέναντι στην αντι- μνημονιακή στρατηγική Σαμαρά, οι νεοφιλελεύθεροι και μέρος των «μεσαιοχωριτών» και δημιουργείται «μεγάλος συνασπισμός» 180 βουλευτών στο παρών Κοινοβούλιο. 

Αυτοί με κάποιο πρωθυπουργό, μάλλον από τους επίδοξους διαδόχους του Παπανδρέου και κυβέρνηση , θεωρητικά, απ΄ όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου, αναλαμβάνουν την «προσαρμογή» της Ελλάδος στον Μόνιμο Μηχανισμό της Γερμανίας , για την επόμενη μέρα του ευρώ- μάρκου.

Η συζήτηση που δεν έγινε

Στην πρώτη περίπτωση μπορεί και να έχουμε εθνική κυβέρνηση, στις δύο επόμενες θα έχουμε σίγουρα κυβερνήσεις «Γερμανογαλλικού» χαρακτήρα, αλλά πιο ενδιαφέρουσες από τη σημερινή. 

Σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε μπροστά μας «θύελλα», χωρίς δεδομένη ημερομηνία λήξης. Άλλωστε αν παραμείνουμε στην επόμενη φάση της ευρωζώνης , η φτώχεια δεν περιγράφεται ως «έκτακτη», αλλά ως μόνιμη και διαχρονική. Κάτι σαν αποπληθωρισμός, χωρίς να πέφτει όμως το κόστος ζωής. Μόνον τα εισοδήματα.

Το χειρότερο για όλους μας είναι ότι η συζήτηση περί του κατά πόσον μας ενδιαφέρει το ευρώ, δεν ξεκίνησε ποτέ. 

Έτσι σήμερα καταλήγουμε σε μια «τιτανομαχία» ανάμεσα σε αυταπάτες και σκελετούς. Καμιά ουσιαστική συζήτηση δηλαδή για τη ζωή μας και το μέλλον μας.

Του Μενέλαου Τασιόπουλου  / newscode