Της Μαρίας Μαθιοπούλου
Παρά τη μεγάλη θνησιμότητα που τις χαρακτηρίζει, οι οικογενειακές επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 90% των ενεργών επιχειρήσεων και παράγουν σχεδόν το 50% του ΑΕΠ, απασχολώντας πάνω από το 50% του εργατικού δυναμικού “Η πρώτη γενιά κάνει τα χρήματα, η δεύτερη γενιά τα ξοδεύει και η τρίτη γενιά τα χάνει”.
Πρόκειται για κινεζική παροιμία που περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα προβλήματα διαδοχής που αντιμετωπίζουν οι οικογενειακές επιχειρήσεις, εκ των οποίων ελάχιστες καταφέρνουν να ζήσουν περισσότερα από σαράντα χρόνια
Το μεγαλύτερο παράδοξο είναι ότι, ενώ η διαδοχή αποτελεί το κρισιμότερο στοιχείο για μια οικογενειακή επιχείρηση, τα σοβαρά σχέδια διαδοχής είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα, καθώς οι περισσότεροι γονείς θεωρούν αυτονόητο ότι ένα από τα παιδιά θα μπει στη δουλειά του πατέρα.
Παρά τη μεγάλη θνησιμότητα που τις χαρακτηρίζει, οι οικογενειακές επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 90% των ενεργών επιχειρήσεων και παράγουν σχεδόν το 50% του ΑΕΠ, απασχολώντας πάνω από το 50% του εργατικού δυναμικού, όπως σημείωσε χθες, σε σχετική εκδήλωση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ), ο καθηγητής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, Αστέριος Κεφαλάς, συγγραφέας του βιβλίου “Οικογενειακές επιχειρήσεις στη νέα οικονομία”.
Σύμφωνα με τον κ. Κεφαλά, κάθε χώρα έχει τη δική της λίστα των δυναστειών και των “πεσόντων στον επιχειρησιακό βωμό”. Στην Ελλάδα για κάθε επιτυχημένο νησιώτη εφοπλιστή που κατάφερε να περάσει τον κολοσσό του στον εγγονό (τρίτη γενιά) υπάρχουν οι αντίστοιχοι Ωνάσηδες, Μποδοσάκηδες και εκατοντάδες άλλοι κάποτε επιτυχημένοι επιχειρηματίες που δεν κατάφεραν να παραδώσουν καν στα παιδιά τους (πρώτη γενιά) τους καρπούς των μόχθων τους.
Στις ΗΠΑ το όνομα Ford κατόρθωσε να επιβιώσει μέχρι την τρίτη γενιά, ενώ τα ονόματα Carnegie, Morgan και Rockefeller έχουν εξαφανιστεί από τον κατάλογο των δυναστειών.
ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Οι ιδιοκτήτες των οικογενειακών επιχειρήσεων δεν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν λογαριασμό σε τρίτους ή ξένους. Τα μέλη της οικογένειας είναι διατεθειμένα να θυσιάσουν βραχυχρόνια κέρδη για μακροχρόνια οφέλη και είναι συνήθως παραγωγικότερα από εκείνους που απασχολούνται στην επιχείρηση αλλά δεν είναι μέλη της οικογένειας. Παράλληλα, οι οικογενειακές επιχειρήσεις χαρακτηρίζονται από ευελιξία και υψηλή ικανότητα προσαρμογής στις αλλαγές της αγοράς, λόγω της σύντομης διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Την ίδια στιγμή οι οικογενειακές επιχειρήσεις είναι προσωποπαγείς και εξαρτώνται υπερβολικά από τα πρόσωπα αυτά, συχνά υπάρχει ανταγωνισμός και σημειώνονται συγκρούσεις μεταξύ οικογένειας και εργασίας, ενώ απουσιάζει η τυπική στρατηγική και οργάνωση, όπως και τα σχέδια διαδοχής.
Σύμφωνα με τον κ. Κεφαλά, στις οικογενειακές επιχειρήσεις το ύψιστο καθήκον του ιδρυτή είναι να προσπαθεί πάντα να προβλέψει την άφιξη των κρίσεων.
emprosdrama.blogspot.com από Εφ."ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου