Η επιλογή του κ. Τασούλα από τον Πρωθυπουργό για την προεδρία της Δημοκρατίας αποφορτίζει το κόμμα από τη διττή πίεση που αισθανόταν. Αφενός από τη διείσδυση του Μητσοτάκη στον χώρο του Κέντρου, αφετέρου από τις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ ότι ασκεί συναινετική αντιπολίτευση.
Προφανώς, για να άρει την εικόνα του συναινετικού, ο Νίκος Ανδρουλάκης φρόντισε να «τελειώσει» τα υποθετικά σενάρια μελλοντικής συγκυβέρνησης με τη ΝΔ σε χρόνο που φάνηκε ακατανόητα πρωθύστερος («γιατί τώρα;» αναρωτιόταν χθες ο Σάκης Μουμτζής εδώ).
Απλούστατα γιατί αν η ΝΔ πρότεινε Βενιζέλο θα τον ψήφιζε ασυζητητί, και θα ήταν ευάλωτο στην εικόνα της «ουράς του Μητσοτάκη». Μια τέτοια αποδοχή θα αναβίωνε και μνήμες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που τόσο στοίχισε... εκλογικά στο δεύτερο.
Ο Ανδρουλάκης με τη δήλωσή του, με την οποία απέκοπτε την προοπτική συγκυβέρνησης με τη ΝΔ, και την αντίστοιχη ευμενή αποδοχή συγκυβέρνησης με τα κόμματα της Αριστεράς, αντιστάθμιζε τις εντυπώσεις.
Βασικά ήταν μια ρητορική δήλωση, αφού ούτως ή άλλως είναι αρκετοί στο ΠΑΣΟΚ που δεν πιστεύουν ότι σε δυόμισι χρόνια τα ποσοστά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν τέτοια που να επιτρέπουν συγκυβέρνηση.
Βέβαια, ερωτηθείς ο εκπρόσωπος τύπου Κώστας Τσουκαλάς, περιέγραψε το πλαίσιο των δυνητικών κυβερνητικών συνεργασιών, στο οποίο εντάσσονται ως προοδευτικά κόμματα και η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ25.
Σχήμα λόγου αυτά, γιατί στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι το κόμμα του Βαρουφάκη, όπως και η Νέα Αριστερά, εάν δεν επανενωθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πιάσει το κατώφλι εισόδου στη Βουλή. Από την άλλη η Κωνσταντοπούλου είναι αρκετά απρόβλεπτη για να τη θεωρήσει κανείς αξιόπιστο κυβερνητικό εταίρο.
Η δήλωση Ανδρουλάκη λειτούργησε ενισχυτικά στον Μητσοτάκη, δίνοντάς του επιχείρημα που δικαιολογεί την επιλογή του κ. Τασούλα, και όχι κάποιας προσωπικότητας από την Κεντροαριστερά.
Ο κ. Τσουκαλάς ήταν, ως έπρεπε εκ του ρόλου του, επιθετικός λέγοντας πως «ο κ. Μητσοτάκης κάνει μια στενά κομματική επιλογή, επιλέγοντας έναν εν ενεργεία βουλευτή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας για το ύπατο αξίωμα. Λειτούργησε μονοκομματικά σπάζοντας τις πολιτικές παραδόσεις και αποκαλύπτοντας τη βαθιά πολιτική του ανασφάλεια».
Έτσι το ΠΑΣΟΚ σήμερα, θα αποφασίσει την ανακοίνωση του δικού του υποψηφίου (Τάσσου Γιαννίτση, Σταύρου Μπένου ή Νίκου Αλιβιζάτου), προωθώντας την εικόνα της αυτόνομης πορείας. Το πρόβλημα που ενδεχομένως αντιμετωπίσει είναι πρόβλημα αριθμητικής «ευρωστίας».
Εάν δηλαδή η Νέα Αριστερά υπερψηφίσει την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ Λούκα Κατσέλη, αυτή ίσως συγκεντρώσει περισσότερους ψήφους από τον υποψήφιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αρνητικό για την εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Και βέβαια δεν υπάρχει ικανός αριθμός ανεξάρτητων βουλευτών να ψηφίσουν τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ και να εκπεμφθεί η ευοίωνη εικόνα μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης που έλκει δυνάμεις και βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας.
Εν τω μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλα τα δημοσκοπικά του χάλια, εξακολουθεί από κεκτημένη ταχύτητα να φέρεται αλαζονικά. Πριν ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει την πρότασή του, πρότεινε ως υποψήφια τη Λούκα Κατσέλη (η οποία πρόδωσε το ΠΑΣΟΚ πηγαίνοντας στον ΣΥΡΙΖΑ), και απαιτεί από το ΠΑΣΟΚ να την ψηφίσει!
Κάποιοι αυθαδιάζουν κιόλας, όπως ο Κώστας Ζαχαριάδης, που κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ για «άστοχη επιλογή να δώσουν όλη την πρωτοβουλία των κινήσεων στον Πρωθυπουργό» (ενώ σωστό έκανε το ΠΑΣΟΚ) και το καλεί «να επικρατήσει η λογική» και να υπάρξει στήριξη της Κατσέλη «και όχι μια λύση ενός πράσινου Τασούλα».
Δεν έχουν κατανοήσει οι άνθρωποι ότι τελείωσε η εποχή τους. Όχι η εποχή της Αριστεράς εν γένει, αλλά του συγκεκριμένου κόμματος που αδυνατεί να αποβάλλει την τοξικότητα.
Με βάση το δημοσκοπικό τους μέγεθος και τη θέση τους στην κοινοβουλευτική ιεραρχία (έστω και τεχνητή λόγω του ατυχήματος Κασσελάκη), ήταν πολιτική προπέτεια να ανακοινώνουν υποψήφιο Πρόεδρο, και να εγκαλούν το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν τρέχει να στοιχηθεί μαζί του. Αλλά αν δεν φέρονταν έτσι, δεν θα ήταν ο γνωστός ΣΥΡΙΖΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου