Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τους φορολογούμενους για να ασκήσουν τις πολιτικές τους και να διασφαλίσουν την επανεκλογή τους.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι οι φορολογούμενοι αφενός προσπαθούν να κρατήσουν για τον εαυτό τους όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους και αφετέρου διαμαρτύρονται για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες που τους παρέχει το δημόσιο, σε κρίσιμους τομείς όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια... και άλλοι.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, διαβάζω για τα δίπολα που δημιουργούν οι εκάστοτε φορολογικές πολιτικές.
Από τη μια πλευρά είναι το κράτος που παραμένει αδηφάγο απέναντι στα εισοδήματα των πολιτών, αναζητώντας διαρκώς νέους πόρους και από την άλλη πλευρά, οι συνεπείς φορολογούμενοι που πιέζονται συνεχώς από τους αυξανόμενους φόρους.
Από τη μια πλευρά είναι τα συνεπή φορολογικά υποζύγια που καταβάλλουν τη μεγαλύτερη μερίδα των φορολογικών εσόδων και από την άλλη πλευρά όλοι όσοι φοροδιαφεύγουν.
Από τη μια πλευρά οι συνεπείς φορολογούμενοι και από την άλλη οι μισθοσυντήρητοι του δημόσιου τομέα, οι επιδοματούχοι και όλοι όσοι σιτίζονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο από τον κρατικό κορβανά.
Με αποτέλεσμα κάποιοι να αισθάνονται διαρκώς κορόιδα, κάποιοι άλλοι να αισθάνονται παιδιά ενός ανώτερου θεού και κάποιοι άλλοι να μοιράζουν την πίττα με τρόπο που τους συμφέρει και πολιτικά. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια.
Παιδιά ενός ανώτερου θεού είναι οι 402.183 αυτοαπασχολούμενοι που δήλωσαν ετήσια εισοδήματα της τάξης των 3.215 ευρώ, δηλαδή 268 ευρώ τον μήνα. Είναι προφανές, ότι μόνο με θεϊκή παρέμβαση μπορεί να ζήσει κάποιος με εισοδήματα αυτού του επιπέδου. Το γνωστό αντεπιχείρημα ότι οι συγκεκριμένοι φορολογούμενοι εμφανίζουν τόσο χαμηλά εισοδήματα από το ελεύθερο επάγγελμα τους διότι έχουν άλλα εισοδήματα από ακίνητα ή από μισθωτή εργασία, δεν στέκει.
Παιδιά ενός ανώτερου θεού είναι και το 40% των ιδιοκτητών μπαρ που δήλωσαν κέρδη που αντιστοιχούν σε μηνιαίο εισόδημα 1.154 ευρώ, το 53% των ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης που δήλωσαν κέρδη, που αντιστοιχούν σε μηνιαίο καθαρό εισόδημα 1.277 ευρώ. Και φυσικά παιδιά ενός ανώτατου θεού είναι το 60% των ιδιοκτητών μπαρ, το 47% των ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης, το 60% των ιδιοκτητών κομμωτηρίων, 47% των ιδιοκτητών συνεργείων αυτοκινήτων, το 27% των οδοντιάτρων και το 43% των κτηνιάτρων, που ζουν με αέρα κοπανιστό, αφού εμφανίζουν ζημίες.
Βέβαια, κάποιοι από αυτούς πληρώνουν φόρο με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης που θεσπίστηκαν από τις φορολογικές αρχές. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόλις 366 ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή το 0,009% όσων εμπίπτουν στο τεκμήριο, υπέβαλαν αίτημα αμφισβήτησης του τεκμαρτού φόρου για αντικειμενικούς λόγους και ότι μόλις 263 ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή το 0,006% όσων εμπίπτουν στο τεκμήριο, υπέβαλαν αίτημα αμφισβήτησης του τεκμαρτού φόρου με αίτημα διενέργειας ελέγχου.
Και έτσι επιβαρύνθηκαν με επιπλέον φόρο σε μηνιαία βάση από 50 ευρώ για παράδειγμα οι υδραυλικοί, μέχρι 100 ευρώ οι ιδιοκτήτες κομμωτηρίων. Αμελητέα ποσά για επαγγελματίες. Ωστόσο, τι συμπεραίνουμε από τη στάση τους; Ότι το 99,991% των αυτοαπασχολουμένων που κλήθηκαν να πληρώσουν την εφορία με βάση τα τεκμαρτά εισοδήματα και όχι τα κέρδη που εμφανίζουν, αποδέχθηκαν να πληρώσουν υψηλότερους φόρους από αυτούς που δήλωναν, για να μην ελεγχθούν.
Τι διαπιστώνουμε; Ότι αυτή η ήπια φορολογική μεταρρύθμιση στην οποία προχώρησε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ανάγκασε ορισμένους από τους φοροδιαφεύγοντες και φοροαποφεύγοντες να πληρώσουν κάποιους έστω και χαμηλούς φόρους.
Και τι άλλο διαπιστώνουμε; Ότι η φοροδιαφυγή παραμένει σφριγηλή. Εξ ου και το αντάρτικο που έχουν ξεσηκώσει οι ελεύθεροι επαγγελματίες, η πλειονότητα των οποίων, φλερτάρει με τη φοροδιαφυγή. Με πάγια δικαιολογία ότι η φοροδιαφυγή των απασχολουμένων είναι αποτέλεσμα της ανάγκης για επαγγελματική επιβίωση και ανάπτυξη.
Ωστόσο, στον πραγματικό κόσμο, όποιος «δεν βγαίνει οικονομικά», αλλάζει δραστηριότητα, δοκιμάζει κάτι άλλο, διότι είναι επισφαλές να βασίζει την προσπάθεια της επαγγελματικής του βιωσιμότητας πάνω στην φοροαποφυγή, την οποία χρησιμοποιεί ως άτυπο τραπεζικό δανεισμό.
Για όσο χρονικό διάστημα η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή εδράζονται πάνω στις συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι», από τις οποίες κερδίζουν και οι δυο συναλλασσόμενοι, οι φορολογικές απώλειες θα παραμένουν σημαντικές. Αυτός είναι ο γόρδιος δεσμός. Εδώ βρίσκεται στο κλειδί της υπόθεσης.
Το άλλο κλειδί είναι η κλασσική μέθοδος «από το αυτί στον δάσκαλο» για αρκετούς αυτοαπασχολούμενους που ζουν με τη βοήθεια κάποιου θεϊκού θαύματος. Αλλά αυτό έχει κόστος, όσον αφορά στη διεκδίκηση ψήφων και την παραμονή στην κυβέρνηση.
Μέχρι να κοπεί ο Γόρδιος Δεσμός που περιγράψαμε, θα παρακολουθούμε τους φοροφυγάδες να κοροϊδεύουν την εφορία και τους συνεπείς φορολογούμενους και την εφορία να κάνει ότι κυνηγάει τους φοροφυγάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου