Προφανώς για κάποιους είναι προτιμότερο να χάσει τη ζωή του ένας αστυνομικός παρά ένας κακοποιός, ιδίως αν ανήκει στη γνωστή ευπαθή ομάδα.
Θα καταφύγω στο κοινότοπο «για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο αστυνομικός πυροβολούσε τον εικοσάχρονο Ρομά, οδηγό του αυτοκινήτου που δε σταμάτησε σε έλεγχο και με τους ελιγμούς του προκάλεσε τον θάνατό του συναδέλφου του». Τώρα που το θύμα είναι ο 29χρονος άνδρας της ΔΙ.ΑΣ δεν παρατηρώ καμιά αντίδραση από το φιλελευθεράτο και τις αριστερές ψυχούλες...
Γρήγορα ξεχάστηκε και ο αστυνομικός που έχασε το πόδι του από ευθεία βολή ναυτικής φωτοβολίδας στα επεισόδια που προκάλεσαν οι γνωστοί και σεσημασμένοι χούλιγκαν. Δε γνωρίζουμε σε τι κατάσταση θα είναι μετά το τέλος αυτής της περιπέτειάς του. Τι ποιότητα ζωής θα έχει.
Το ερώτημα είναι πλέον κάτω από ποιες συνθήκες εργάζονται οι αστυνομικοί που κάθε μέρα βρίσκονται στους δρόμους.
Αν τραβήξουν πιστόλι για να αμυνθούν θα σέρνονται για την υπόλοιπη ζωή τους στα δικαστήρια. Αν δεν αμυνθούν, κατευθείαν στα θυμαράκια.
Οι κακοποιοί είναι πλέον αδίστακτοι. Πυροβολούν εν ψυχρώ και όποιον πάρει ο Χάρος, κυριολεκτικά.
Πώς θα τους αντιμετωπίσουν οι άνδρες της ΕΛΑΣ που δίνουν τη μάχη τους στην πρώτη γραμμή;
Τι στήριξη έχουν όταν βρίσκονται κάτω από τα διασταυρούμενα πυρά των εγκληματιών και των λεγόμενων «δικαιωματιστών»;
Το ζήτημα είναι πολιτικό και η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο. Μέσα σε τέσσερις μήνες άλλαξε δύο υπουργούς Προστασίας του Πολίτη, εξαιτίας ενός αρχικού rotation παντελώς άστοχου. Δε γνωρίζω αν ο νυν υπουργός είναι εντελώς ανεπαρκής ή έκατσαν τόσα στραβά στη βάρδια του και ο άνθρωπος σήκωσε τα χέρια. Σημασία έχει πως η κυβέρνηση χάνει πόντους σε ένα πεδίο που θα έπρεπε να σαρώνει.
Διότι δεν είναι μόνον οι νεκροί αστυνομικοί και οι βαριά τραυματισμένοι. Είναι και όλοι αυτοί που κάθε Σαββατόβραδο γίνονται στόχος επιθέσεων από τους αληταράδες της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου. Δέχονται δεκάδες μολότοφ και είναι θαύμα που μέχρι στιγμής δεν έχουμε θρηνήσει θύματα.
Οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο να διαδηλώνουν με το σύνθημα «προστατεύστε αυτούς που σας προστατεύουν». Και απευθύνονται πρωτίστως στην κυβέρνηση, προβάλλοντας συγκεκριμένα αιτήματα. Η εικόνα του χαροκαμένου πατέρα ελπίζω όχι μόνον να συγκινήσει τους υπευθύνους, αλλά κυρίως να τους κάνει να δουν κάτω από ποιες συνθήκες εργάζονται οι αστυνομικοί της πρώτης γραμμής. Σταματούν για έλεγχο ένα αυτοκίνητο και δεν ξέρουν τι θα γίνει την επόμενη στιγμή.
Αν ο αρμόδιος υπουργός και οι υπηρεσιακοί παράγοντες είναι βαθιά νυχτωμένοι-- ή κάτι ακόμα χειρότερο, φοβισμένοι-- ας δουν πώς δρουν τα αστυνομικά όργανα στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν έχουν παρά να μιμηθούν τον τρόπο δράσης τους.
Εκτός αν δε θέλουν να δυσαρεστήσουν την Αριστερά, τους «προοδευτικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης» και το φιλελευθεράτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου