Δεν είναι σε θέση να καταθέσει την ελάχιστη σοβαρότητα που απαιτείται για να προσεγγίσει κάποιος, μετρίως νοήμων, κάθε φορά την πραγματικότητα και να μπορεί να αποτυπώνει σε φράσεις ή προτάσεις τις ουσιαστικές προτεραιότητες.
Σ’ εκείνη την τρομακτική νύχτα στο Μάτι παρατηρούσε απλανώς το χώρο της αλησμόνητης «σύσκεψης» (με τους πρώτους νεκρούς να είναι ήδη στο χώμα) και με εκείνο το μοναδικό σπινθηροβόλο βλέμμα της... αγελάδας ρωτούσε «τι ώρα θα πετάξουν τα canadair την επόμενη το πρωί», την ώρα που έξω «γαμι@ταν ο Δίας» από τη φωτιά και τους θανάτους, τους πνιγμούς και τις καταστροφές.
Ένα ολόκληρο εξάμηνο (το δεύτερο του 2020) όταν η επιστημονική κοινότητα με επικεφαλής τους λοιμωξιολόγους ζητούσε από τους πολίτες να μείνουν στα σπίτια τους για να ακυρωθεί η μετάδοση του covid-19, αυτός είχε βγει στο κλαρί και με «εθνεγερτικές» διαθέσεις καλούσε τον κόσμο να βγει έξω στους δρόμους και στις πλατείες, σε συγκεντρώσεις και πορείες ακόμη και για ένα κατά συρροή δολοφόνο.
Τώρα, που η πολιτική προστασία με το 112 ζητούσε από τους κατοίκους των περιοχών των μεγάλων πυρκαγιών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να σωθούν αυτός χειροκροτάει και δίνει συγχαρητήρια «σε όσους αγνόησαν τις εντολές του κράτους και παρέμειναν στα σπίτια τους για να σώσουν τις περιουσίες τους».
Θερμοπαρακαλούσε, στα γόνατα έπεσε, τον Φεβρουάριο του 2018 τον Σταύρο Μπένο να δεχθεί να μπει «στην κυβέρνηση του βουνού» υπό τον κ. Πολάκη – Τσε Γκεβάρα και Άρη Βελουχιώτη μαζί - χωρίς επιτυχία και μόλις ο Καλαματιανός αποδέχθηκε την πρόταση Μητσοτάκη να ηγηθεί της Επιτροπής Ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας ξεκίνησε να τον αποδομεί δίνοντας στους δικούς του το σύνθημα να το βρίζουν.
Μια φορά να συνταιριάξει το μυαλό του (αυτό που έχει) με την πραγματικότητα και τι στον κόσμο!
Βεβαίως, το μέγα ζήτημα δεν είναι αυτός και η στενή παρέα του, αλλά όσοι, εντός ΣΥΡΙΖΑ, τον ακολουθούν και τον στηρίζουν ή έστω τον ανέχονται να τους κουβαλάει από ήττα σε ήττα και από ξεφτίλα σε ξεφτίλα συνδέοντας τους με τριάντα κώλους αλωμένους στην αμμουδιά και δυο-τρεις ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις «άγαμοι θύται», που σιτίζονται στον δημόσιο κορβανά και βρίζουν ασύστολα τον πρωθυπουργό.
Το παλικάρι είναι ικανό να έρθει στο γάμο σου και να σου πει «και του χρόνου» και να πάει σε κηδεία χαιρετώντας τους συγγενείς «και στα δικά σας». Πιστεύει ακράδαντα, πλέον, πως ο Μητσοτάκης «θα πέσει» από κάτι ακτιβίστικες παπαριές του κώλου και μερικά πιασάρικα συνθήματα δήθεν αγανακτισμένων κρυφο-στελεχών του που παρουσιάζονται ως «η κοινή συνείδηση», την ώρα που δεν είναι τίποτε άλλο από κούφιες περιπτώσεις καμένων της κακιάς ώρας.
Έχει καταντήσει «η χαρά των social media» με την παροιμιώδη ανικανότητα του να αντιληφθεί στοιχειωδώς τα πολιτικά προτάγματα κάθε περιόδου να αντιστοιχηθεί ο λόγος του με τις πραγματικές ανάγκες.
Την ίδια ώρα, ακριβώς απέναντι του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως άλλος Γάλβας του μεγάλου Αλεξανδρινού, «κρυφά συναθροίζει το στράτευμα (στο Μαξίμου) και το ασκεί», διαμορφώνει τις ερωτήσεις με βάση τις απαντήσεις που έχει, ήδη, αποφασίσει, «κινείται και πυροβολεί πιο γρήγορα κι απ’ τον ίσκιο του», αναδιατάσσει τις δυνάμεις του κατά το δοκούν, δεν στέργει απέναντι σε καμία παραδοσιακή κομματική δυσκολία, αποδεικνύει «πόσο δολοφόνος» στην πολιτική του διαδρομή είναι και ετοιμάζεται «να του πάρει το σκαλπ» του κ. Τσίπρα με κινήσεις και επιλογές χειρουργικές.
Η Εύβοια και οι καταστροφές εισπράχθηκαν από τον πρωθυπουργό υπό την κανονική τους διάσταση, ως τεράστια ευκαιρία να αντεπιτεθεί ενώπιον της κοινωνίας των πολιτών και να εγγράψει στο συλλογικό υποσυνείδητο ένα νέο τρόπο διαχείρισης της χώρας και προς το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία, ως μια νέα υπόμνηση πως κατέχει την κυβέρνηση εξ αυτού και δι’ αυτού, συνεπώς «λίγες οι γκρίνιες και οι κακιούλες, μαζευτείτε αν δεν θέλετε να μας πάρει όλους το ποτάμι».
Και η Εύβοια, ως συνολικό πακέτο άσκησης πολιτικής, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να κατοχυρώσει τη βασική αντίθεση μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα. Τη στοιχειώδη σοβαρότητα στη διαχείριση του κράτους.
Αυτή η σοβαρότητα είναι η ειδοποιός διαφορά των δύο κόσμων σήμερα και όχι η Νέα Δημοκρατία ή η «δεξιά».
Όσο ο κ. Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται (για να κατανοήσει κομματάκι δύσκολο) τι τον διακρίνει από τον κ. Μητσοτάκη, τόσο θα αδυνατεί να αρθρώσει ένα στοιχειώδη αντιπολιτευτικό λόγο και να αποδεικνύει το δικό του τεράστιο έλλειμμα σοβαρότητας.
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου