Γιατί ο Καμμένος εξελίσσεται στον χειρότερο εφιάλτη του Τσίπρα

Να τα πάρουμε πάλι από την αρχή.

Τα ξημερώματα τα 26ης Ιανουάριου 2015 μάθαμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα, που μόλις είχε οριστικοποιηθεί, έδινε βιώσιμη κυβέρνηση με σχετικά άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η ανακοίνωση δεν έγινε από τον νικητή των εκλογών και εντολοδόχο Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αλλά από εκεί που δε το περίμενε κανείς: από τον Πάνο Καμμένο. 

Δηλαδή από τον επικεφαλής του ακραίου εθνικιστικού κόμματος ΑΝΕΛ που προέκυψε από διάσπαση της ΝΔ, όταν ο Αντώνης Σαμαράς , -βασικός σπόνσορας του Τσίπρα στον... αντιμνημονιακό αγώνα – έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και υπέγραψε- με υπογραφή σε κείμενο- υπέρ του Μνημονίου.

Ο Καμμένος, προτού γίνει αρχηγός κόμματος, από απλός υφυπουργός της ΝΔ – Ελλάς το μεγαλείο σου- ήταν ήδη γνωστός για τη προβληματική δημόσια συμπεριφορά και τις ακραίες θέσεις του ως ΟΝΝΕΔίτης και βουλευτής.

Οι ευφάνταστες ιστορίες του, η έξαλλη ρητορική του, οι περίεργες συναναστροφές του είχαν ως κορωνίδα την αφοσίωσή του στη διαλεύκανση της τρομοκρατίας -στη γραμμή που έγινε τότε ο Κώστας Μητσοτάκης για την εξίσωσή της με το ΠΑΣΟΚ. Έτσι κατέληξε ότι αρχηγός της 17 Ν ήταν ο .. Ανδρέας Παπανδρέου.

Καθώς η ΝΔ τον έστελνε και στο εξωτερικό με κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες, αλλά τον είχε βάλει και σε επιτροπές της Βουλής -που αντιμετώπισαν θέματα άμυνας και ασφάλειας- χρεωνόταν εξ ολοκλήρου τη συμπεριφορά του ως «σερίφη»- καθώς -όπως ειπώθηκε τότε- οπλοφορούσε κιόλας.

Ο Καμμένος ως … Καμένος

Το σοκ από την ανακοίνωση της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο ήταν μεγάλο-σε όσους ήλπιζαν στην άνοιξη που θα μπορούσε να φέρει η Αριστερά . Έγινε μεγαλύτερο όταν προέκυψε ότι ήταν προαποφασισμένη και ο Τσίπρας δεν έκανε καν τις συνήθεις διαβουλεύσεις με άλλα κόμματα. Καμμένος και ξερό ψωμί. «Φέρτε πίσω την ψήφο μου» είπαν πολλοί την επομένη και στη συνέχεια απείχαν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Ως κυβερνητικός εταίρος και μέλος του υπουργικού Συμβουλίου με το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Άμυνας ο Καμμένος λειτούργησε ως… Καμένος. Μετείχε ενθουσιωδώς και στις διεργασίες που ετοίμαζαν «εναλλακτικά σενάρια» στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, αν οι διαπραγματεύσεις Βαρουφάκη με τους εταίρους έφταναν σε αδιέξοδο.

Ο τότε υπουργός Οικονομικών παρείχε την τεχνογνωσία της σύγκρουσης-μέχρις εξόδου- με την Ευρωζώνη, ο Λαφαζάνης – επικεφαλής δικης του κυβέρνησης μέσα στην κυβέρνηση- διαμόρφωνε την ιδεολογική πλατφόρμα και ο Καμμένος είχε αναλάβει τα …λοτζίστικς!

Σε κάθε περίπτωση -και από την αρχή ως τώρα- πολιτευόταν όπως ήξερε. Συνέχισε να προκαλεί, να συμπεριφέρεται ως περιθωριακός μαγκίτης, να βρίσκεται πίσω από περίεργες υποθέσεις, όπως στην περίπτωση Χαϊκάλη, να αναφέρεται ασύδοτα και αναπόδεικτα σε πρόσωπα και καταστάσεις, να ψιλοχυδαιολογεί και να απειλεί, και -το τραγικό- να προκαλεί αψυχολόγητες τριβές με τους Τούρκους.

Ενίοτε ο Καμμένος λειτουργεί ως .. .. παράλληλος «Πρωθυπουργός» σε κρίσιμα μέτωπα που αφορούν πχ την Εκκλησία, τους ένστολους και άλλα θέματα. Και συχνά εμφανίζεται με πρακτικές στις οποίες η καθώς πρέπει συμπεριφορά θεωρείται πολυτέλεια.

Ένα τέτοιο μέτωπο είναι και αυτό που αφορά την επικοινωνία του με τον «ισοβίτη» . Είτε για να καταθέσει σε βάρος του εφοπλιστή -και εκδότη πλέον – Μαρινάκη, στοιχεία που έχει, κατά τον κυβερνητική εκδοχή. Είτε να καταθέσει στοιχεία που δεν έχει, σύμφωνα με αλλες μαρτυρίες.

Η προφανής πρόθεση ήταν να τα μπλέξει όλα αυτά με τη ΝΔ και τη οικογένεια Μητσοτάκη και άρα να προσφέρει υπηρεσία στην Κυβέρνηση. Βέβαια προς το παρόν ο μόνος στον οποίο προσφέρει υπηρεσία είναι ο …. Μαρινάκης. Ο μόνος που μπορεί να κερδίσει πολιτικά από αυτή την υπόθεση είναι ο…. Μητσοτάκης .Και μόνος που βλάπτεται είναι ο Τσίπρας.

Ο εναγκαλιγσμός του κακού

Ο Πρωθυπουργός σ’ αυτό το διάστημα προσπαθούσε να διασώσει ότι μπορούσε για τον «αριστερό» εαυτό του. Στην αρχή επαινούσε τον Καμένο για την «αντιμνημονιακή του συνέπεια» και την εταιρική αξιοπιστία του-, κάτι σαν δεύτερο «άσετ» για την κυβέρνηση μετά τον Βαρουφάκη. Αλλά στη συνέχεια συμπαρασύρθηκε από τον Καμμένο στην «αδελφοποίηση» της σχέσης τους και τους δημοσίους εναγκαλισμούς.

Στο παρασκήνιο οι δικαιολογίες για τη «σύμπραξη με το κακό» άρχιζαν με την δημητρωφική αρχή «θα πάω ακόμη και με το διάβολο για το σοσιαλισμό». Περνούσαν από τη θεωρία ότι «είναι στα μαχαίρια με τη διαπλοκή, άρα μας κάνει». Και κατέληγαν σε πιο πεζές δικαιολογίες, όπως » τον ελέγχουμε».

Η προσπάθεια ήταν να φαίνεται σαν αναγκαστική δουλεία. Μέχρι που ήλθε η αποκάλυψη από τον … Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι τις ημέρες της έντασης με το μάθημα των Θρησκευτικών ο Καμμένος προσφέρθηκε: «Αν θέλετε, Μακαριότατε, ρίχνω αύριο το πρωί την κυβέρνηση».

Λέγεται ότι το σοκ για τον Πρωθυπουργό, επικάλυψε τον κυνισμό στον οποίο βασίσθηκε ο συνεταιρισμός με τον αρχηγό των ΑΝΕΛ. Ήταν όμως αργά καθώς τα σενάρια για προσεταιρισμό του ΠΑΣΟΚ με μεσολαβητή τον Μάρτιν Σουλτς και την διασφάλιση νέας πλειοψηφίας στη Βουλή με διάσπαση των ΑΝΕΛ, της Ένωσης Κέντρων, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού είχαν ακυρωθεί.

Το θέμα θα έμενε στα όρια της καθημερινής αγωνίας στο Μέγαρο Μαξίμου για το τι μπορεί να τους ξημερώσει με τον Καμμένο, αν δεν εισέβαλε τόσο ορμητικά στην επικαιρότητα η»υπόθεση του ισοβίτη».

Ως τότε αυτή η υποθεση κιούνταν στο επίπεδο της φημολογίας σε βάρος του Μαρινάκη.

Με την αποκάλυψη της εμπλοκής Καμμένου τα πράγματα αγρίεψαν και έφτασαν στα άκρα όταν από το βήμα της Βουλής ο ίδιος ο Καμμένος έδωσε στην εμπλοκή του χαρακτήρα …. σταυροφορίας «για να σωθεί η νεολαία από τη ηρωίνη».

Παρότρυνε απλώς εναν μάρτυρα να παει στη Δικαιοσήνη. Μόνο που δεν ον παροτρυνε ακριβώς, οπως προλυπτει απο τους υποκλαπέντες διαλογους. Αν ηθελε να ενημερώσει τη ΔΙκαιοσυνη για μια ενδεχόμενη μαρτυρία, οδειλε να απευθυνθει εγγράφως στον υπουργό ΔΙκαιοσύνης.. .

Θηλιά στο λαιμό του Τσίπρα

Η υπόθεση οπως εξελισσεται τώρα πλέον καίει- αλλά την κυβέρνηση. Ο Καμμένος μάλλον έπαιξε το παιχνίδι του «ισοβίτη» και μάλλον με ερασιτεχνισμό, αν κριθεί από την αποκάλυψη και τις ηχογραφήσεις. Ο Μαρινάκης, μάλλον ευτυχής από τις απομαγνητοφωνήσεις, καταθέσει μηνύσεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προφανώς ανησυχος από τι θα μπορούσε να πάθει , ζήτησε προ ημερήσιας διατάξεως συζήτηση στη Βο, αλλά άρχισε την ομιλία του από τον .. Καμμένο! Κλιμακώνει την απομάκρυνσή του από την καυτή ζώνη της υπόθεσης με αίτημα εξεταστικής Επιτροπής , όχι μόνο για τον Καμμένο, αλλά και για το ίδιο το «πλοίο με τους δυο τόνους ηρωίνης» και ό,τι άλλο και ανατριχιαστικό αφορά αυτή την υπόθεση.

Ως παράπλευρη απώλειά στη Βουλή προέκυψε μονο ότι εκτός από τον Καμμένο και …. δικοί του βουλευτές μιλούν με ισοβίτες άλλων υποθέσεων, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.…

Και ο Τσίπρας; Ίσως είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Θεωρητικά είναι αυτός που κρατάει τα βαριά χαρτιά στα χερια του, όπως η καλύτερη πληροφόρηση και η λύση του πολιτικού προβλήματος που του προκαλεί η εμπλοκή του Καμένου με ανασχηματισμό. Ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ εκτός από εταίρος του είναι και στο απόλυτο έλεος του καθώς η σχέση Πρωθυπουργού με τους υπουργούς είναι σαφής.

Αν όμως ζητήσει την παραίτηση του υπουργού Άμυνας τελειώνει με εκεί το θέμα, ή τελειώνει ο ίδιος; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει –ή και το αντίθετο: όλοι προβλέπουν -τις αντιδράσεις του Καμμένου- αν κοπεί από το υπουργικό συμβούλιο.

Πέρα από τους ενδεχομένους υπονόμους που θα ανοίξουν και τον πόλεμο που θα επακολουθήσει, η χώρα μπορεί να πάει σε εκλογές. Αυτό θα είναι καταστροφή για τη ίδια – καθώς ο χρόνος τρέχει και δεν έχει περιθώρια, αν θέλει να προλάβει την ετοιμασία της για μετά τον Ιούλιο του 2018 περίοδο.

Ο ίδιος δεν είναι έτοιμος για εκλογές, ειδικά για τέτοιου είδους εκλογές με δυσώδη θεματολογία. Με άλλα λόγια, η υπόθεση Καμένου εξελίσσεται σε εφιάλτη όχι μόνο για τον Πρωθυπουργό, αλλά και για τη χώρα- και την πολιτική ζωή βεβαίως.

Η τραγική ειρωνεια συμβαίνουν τη στιγή που ο Αλέξης Τσίπρας- ανεξάρτητα απο τη εσωτερική φιλολογια της αντιπολίτευσης και τη λαικη δυσφορα για την μνημονιακή πολιτικη που εφαρμοζει –βρίσκεται στη καλύτερη στιγμή του -σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Ευρώπη και την πρόοδο που έχει κάνει στην υλοποίηση του Μνημονίου. Περιμένει επιδόσεις στην οικονομία που θα εξισορροπήσουν τις απώλειες και του προκύπτει η βίαιη στροφή σε μια εσωτερική κλοτσοπατινάδα χωρίς κανόνες-στην οποία όλα μπορούν να ακουστούν.

Προς το παρόν ο Πρωθυπουργός επέλεξε να προσφέρει την κάλυψη του στον Καμμένο- καθώς δεν έχει άλλη λύση, ούτε για το κόμμα του και την κυβέρνησή του, ούτε για τη χώρα της οποίας έχει την ευθύνη. Αλλά αυτή είναι μια πολιτική που δεν τον πάει μακριά. Αν δεν αποδεχθεί την πρόταση Μητσοτάκη για την Εξεταστική Επιτροπή θα τα χρεωθεί όλα ο προσωπικά. Αν την αποδεχθεί πάμε σε μια ατζέντα βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης.

Η ΝΔ έψαχνε -και δεν έβρισκε γιατί δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να κατασκευαστεί εύκολα- ένα οικονομικό σκάνδαλο για τον «πάει καροτσάκι» μέχρι τις εκλογές. Τώρα η ίδια η κυβέρνηση της προσφέρει ένα σκάνδαλο με ηθικές και πολιτικές διαστάσεις, καθώς η υπεράσπιση του Καμμένου σε βάθος χρόνου δεν είναι εφικτή και επιπλέον όσο τον αγκαλιάζει ο Τσίπρας τόσο συμπαρασύρεται και ο ίδιος.

Στα 43 του μπορεί να χάσει την εξουσία λόγω της οικονομίας και να επιστρέψει αργότερα. Αν τη χάσει για τον «ισοβίτη» σβήνει από το χάρτη.

Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει και σε ποια στιγμή ο Πρωθυπουργός. Το βέβαιο είναι ότι η βάρκα στην οποία μπήκε με την τελευταία ομιλία του στη Βουλή γι’ αυτό το θέμα – καίγοντας την πραγματικά μεστή παρουσίαση της πολιτικής του στην υλοποίηση των στόχων του Μνημονίου- λίγο πιο έξω θα βουλιάξει.

Οσα ειπε την Τετάρτη για τη διαφθορά την περιόδου Σημίτη με αφορμή τον Παπαντωνίου, ηταν ακριβή και θα του έδιναν πόντους, αν δεν ηταν υποχρεωμένος να υπερασπιστει τις < συμμαχίες> του, οπως ειπε, δικαιολογώντας το Καμμενο ξανά -και συγκρινοντας ως λεπτομερεια της δράση, μπροστα τα μεγάλα σκανδαλα των αλλων..

Πολάκης, όπως λέμε Τόμπρας και Γιαννόπουλος;

ΥΓ. Πολλοί προβάλλουν και την ακραία λεκτική συμπεριφορά του Παύλου Πολάκη σαν βάρος στο λαιμό του Πρωθυπουργού. Όσα λέει ο Πολάκης, συχνά είναι σωστά. Το πρόβλημα είναι ότι η φρασεολογία του θα έπρεπε ήδη να τον έχει αποκλείσει από το υπουργικό συμβούλιο. Άλλωστε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας άλλη δουλειά έχει. Ακόμη και για τα -υπαρκτά- σκάνδαλα στο υπουργείο του ως τώρα είναι «όλο λάδι και από τηγανίτα, τίποτε

Δεν μπορεί όλη μέρα να ρίχνειμ πινελάκια στο Διαδίκτυο σε οποίον δεν του αρέσει, ούτε να αραδιάζει ανοησίες για … σοβιετίες και φτηνιάρικες ατάκες για «φιλελέδες», η να <ξεσκιζει> δικαστικους, δημοσιογραφους και πολιτικοιυς αντιπάλους..

Αν έχει αντιρρήσεις υπάρχει τρόπος να τις διατυπώσει, αντί να δημιουργεί με τις αναρτήσεις έναν ιστό απρέπειας, συμπαρασύροντας και τον ίδιο τον Τσίπρα που υπήρξε πάντα ευπρεπής. Δεν ειναι καλο για Πρωθυπουργο να απαντάσει στον αρχηγο της αντιπολιτευσης σε στυλ «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους» για να καλύψει τον Πολάκη.

Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα του Πολάκη αντιμετωπίζεται εύκολα – ακόμη και με τη φράση ‘»Ήσυχα, Μπόμπο» , που είχε πει κάποτε σε μια συνεδρίαση το Ανδρέας Παπανδρέου σε έναν αγνό και αφοσιωμένο οπαδό του. Απλώς είναι περίεργο γιατί ο Πρωθυπουργός ανέχεται την αισθητική και τις ακρότητες του υπουργού του.

Ίσως νομίζει ότι δεν είναι άσχημα να έχει τον δικό του Τόμπρα και τον δικό του Βαγγέλη Γιαννόπουλο….Κακό του κεφαλιού του..

Toυ Γ. Λακόπουλου
www.anoixtoparathyro.gr