Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

Τι ζόρι τραβάνε με τον Μπογδάνο;


Αποτέλεσμα εικόνας για Τι ζόρι τραβάνε με τον Μπογδάνο;Και ξαφνικά, μια τοποθέτηση του παλιόφιλου Κωνσταντίνου Μπογδάνου έβαλε φωτιές! Προσωπικά, προφανώς και δεν συμφωνώ. Είναι κάτι παραπάνω από τραβηγμένο να λες πως την βόμβα στον Λουκά Παπαδήμο την έστειλαν πρώην σύντροφοι του Τσίπρα. 
Το γεγονός ότι οι τρομοκράτες στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες αυτοκαθορίζονται ως αριστεροί...
ακροαριστεροί ή αντιεξουσιαστές φυσικά και δεν γίνεται να στιγματίσει ολόκληρο τον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο. Είναι σαν να λέμε πως τον Παύλο Φύσσα τον δολοφόνησαν ομοϊδεάτες του Νότη Μηταράκη.
Ας μην ξεχνάμε δε πως την επίθεση στον Παπαδήμο επίσημα δεν την έχει αναλάβει κανείς. Όλοι μας φυσικά φανταζόμαστε ποιος κρύβεται από πίσω, είμαστε ωστόσο υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε υπόψη μας το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Τέλος, αν θέλετε την άποψή μου, θεωρώ πως όλοι οι πρώην σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα είναι σήμερα φιλήσυχοι (φρεσκοδιορισμένοι) δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι δεν έχουν κανένα λόγο να βάζουν μπόμπες.
Ο ίδιος ο Τσίπρας αλλά και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκαν. Λογικό και θεμιτό. Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να σε ταυτίζουν, με οποιονδήποτε τρόπο, με άτομα που πραγματοποιούν δολοφονικές επιθέσεις. Εδώ όμως, αγαπητοί φίλοι, μου γεννιέται μια πελώρια απορία: Τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα συριζοΜΜΕ παρατηρήθηκε ένα αδιανόητο κύμα οργής εναντίον του (πρώην) δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ. Έμμισθοι κονδυλοφόροι, συριζοτρόλ αλλά και ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ (έχουμε επανειλημμένως τονίσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν έχει ψηφοφόρους αλλά «λαό»- πως λέμε «Ο λαός του Θρύλου»;  Πως λέμε «Ο λαός του Άρεως»;  Κάτι τέτοιο) πέρασαν γενεές 14 τον Μπογδάνο επειδή τόλμησε να τοποθετήσει τον πρωθυπουργό ΤΟΥΣ στην ίδια φράση με τους τρομοκράτες. Η απορία μου λοιπόν είναι η εξής: Τι ζόρι τραβάνε οι συριζαίοι; Γιατί τους ενοχλεί το γεγονός ότι κάποιος υποστηρίζει πως ο αγαπημένος τους πολιτικός συντάσσεται με τους επίδοξους δολοφόνους του Παπαδήμου; Μα οι συριζαίοι δεν μας έλεγαν τόσα χρόνια πως «Τρομοκρατία είναι τα μνημόνια» και όχι οι βόμβες; Οι συριζαίοι δεν χαρακτήριζαν «επαναστάτες» τους κάθε λογής εγχώριους (και όχι μόνο) τρομοκράτες; Οι συριζαίοι δεν έκαναν πλακίτσα με κάθε τρομοκρατική επίθεση (συμπεριλαμβανομένης και εκείνης στον Παπαδήμο); Οι συριζαίοι δεν επιμένουν μέχρι και σήμερα πως τα μέλη της 17Ν διώκονται για τις ιδέες τους και όχι για τις δεκάδες δολοφονίες που έχουν διαπράξει; Αν δεν με πιστεύετε  πηγαίνετε σε κάποιον από αυτούς τους αγανακτισμένους με τον Μπογδάνο οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και χαρακτηρίστε «φονιάδες» και «καθάρματα» αυτούς που έστειλαν την βόμβα στον Παπαδήμο. Μετά, απολαύστε την αντίδρασή τους.
Θεωρώ δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε είχε ούτε έχει την παραμικρή σχέση με την τρομοκρατία στη χώρα. Στην τελική, εδώ και δυόμιση χρόνια όχι μόνο δεν ανήκει στην Αριστερά αλλά σε οποιαδήποτε ιδεολογία. Εκτός αν θεωρούμε ιδεολογία τον αριβισμό, τη λαμογιά, το ψέμα, τη χυδαιότητα, τις κωλοτούμπες. Ο όχλος που τον υποστηρίζει όμως (κατευθυνόμενος ή μη) δεν θα χάσει ποτέ την ευκαιρία να επιτεθεί στους «φιλελέδες». Όπως ακριβώς «θυμούνται» την Χρυσή Αυγή, δηλαδή τον άτυπο κυβερνητικό εταίρο τους, μόνο όποτε γράφει η Athens Voice κάποιο άρθρο για την κουπ της Ουρανίας έτσι θα την πέσουν στον κάθε Μπογδάνο που θα τοποθετήσει τον αρχηγό τους στην πλευρά των τρομοκρατών. Είναι πάντως εντυπωσιακό πως, στην συγκεκριμένη περίπτωση,  οι συριζαίοι βρήκαν έναν απροσδόκητο σύμμαχο στο πρόσωπο του ΣΚΑΪ ο οποίος όχι μόνο «άδειασε» δημοσίως τον δημοσιογράφο του αλλά προχώρησε και στην απόλυσή του. Με άλλα λόγια ο σταθμός του Φαλήρου απέλυσε έναν άνθρωπο ο οποίος προέβη σε μια –ακραία μεν αλλά όχι πρωτοφανή σε σχέση με όσα ακούγονται καθημερινά στα ελληνικά ΜΜΕ- τοποθέτηση σε βάρος του πρωθυπουργού που είχε επιχειρήσει να τον κλείσει με τον, αλήστου μνήμης, Νόμο Παππά...
Το ουσιώδες είναι πως με τον Μπογδάνο off οι  συριζαίοι θα μπορούν να απολαμβάνουν απερίσπαστοι  τις ονειρώξεις μιας «ένοπλης εξέγερσης» ανάμεσα σε δυο πασιέντζες στον υπολογιστή που εξασφάλισαν μέσα από τον πρόσφατο διορισμό τους στο Δημόσιο. Άξιοι!


Τ
ου Θανάση Χειμωνά

Δεν υπάρχουν σχόλια: