Το ζητούμενο από οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι να αρχίσει η χώρα να μπαίνει σε σταθερούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.
Το γεγονός αυτό θα δώσει την απαραίτητη ώθηση στην οικονομία για να αρχίσει να παράγει πλούτο και να μειωθεί η ανεργία. Σε αυτό το σημείο δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος...ενδιαφερόμενος ο οποίος να διαφωνεί με τον στόχο.
Το ζητούμενο είναι ο τρόπος και κυρίως ο φορέας (πολιτική παράταξη) ο οποίος θα φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Για να γίνει μία στοχοθέτηση, δηλαδή μία χώρα να βάλει στόχους σχετιζόμενους με δημοσιονομικά μεγέθη θα πρέπει πρώτα να γίνει η αποτύπωση της πραγματικότητας. Έτσι λοιπόν έρχεται η παρουσίαση των πεπραγμένων της τωρινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Aναλύοντας τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 4ο τρίμηνο του 2016 ισχύουν τα εξής:
1. Το τριμηνιαίο ΑΕΠ σε δείκτες όγκου και εποχιακά προσαρμοσμένο παρουσίασε την χειρότερη εικόνα του μετά από το περιβόητο τρίμηνο 3ο τρίμηνο του 2015.2. Το ΑΕΠ μειώθηκε σε ετήσια βάση κατά -1.1%
3. Ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου ήταν ο μικρότερος των τελευταίων 15 ετών. Αυτό και μόνο του ως στοιχείου δείχνει τις αιτίες της ισχυρής μείωσης του ΑΕΠ ενώ δεν δίνει και ρεαλιστικές ελπίδες ώστε να ξαναπάρει αυτό την ανιούσα.
Η μείωση του ΑΕΠ είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής που βασίζεται είτε σε υπέρμετρη φορολογία με στόχο την διατήρηση και επέκταση της κρατικοδίαιτης λογικής ανάπτυξης, είτε σε εμμονές τύπου ΔΕΗ οι οποίες οδηγούν στην καταστροφή των κρατικών εταιρειών δηλαδή του εθνικού μας πλούτου.
Η μικρή δημιουργία κεφαλαίου είναι αποτέλεσμα της έλλειψης εμπιστοσύνης από τους ξένους και εγχώριους επενδυτές. Το κακό πολιτικό και οικονομικό κλίμα, οι δυσκολίες στην διαδικασία αδειοδότησης μεγάλων επενδύσεων όπως το Ελληνικό και τα αεροδρόμια κάνουν τους επενδυτές επιφυλακτικούς και απρόθυμους να επενδύσουν. Ενώ όταν το κάνουν αυτό γίνεται με όρους που περιορίζουν την αξία των ελληνικών assets απαιτώντας μεγάλη απόδοση.
Γιατί λοιπόν Νέα Δημοκρατία. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά θα επικεντρωθώ στους πιο βασικούς:
1. Μείωση φορολογίας
2. Μείωση γραφειοκρατίας
3. Σχέση εμπιστοσύνης
4. Επικέντρωση στην επιχειρηματικότητα
5. Ιδιωτικοποιήσεις
H μείωση της φορολογίας τόσο σε επίπεδο εταιρικών φόρων όσο και σε αυτό του κεφαλαίου (ΕΝΦΙΑ), είναι στοιχεία τα οποία θα τονώσουν την επενδυτική δραστηριότητα στην χώρα μας. Με ταυτόχρονο εξορθολογισμό των δαπανών του δημοσίου η φορολογική μεταρρύθμιση θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ανάπτυξη του ΑΕΠ.
Η μείωση της γραφειοκρατίας είναι ένα πολύ βασικό συστατικό για την ανάπτυξης της οικονομίας μας. Η απλούστευση της διαδικασίας των αδειοδοτήσεων, ο χρόνος απόδοσης δικαιοσύνης και η μείωση των εγγράφων για διάφορες νομικές διαδικασίες όπως η πώληση των ακινήτων θα αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για την χώρα μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό στο πολιτικό του λόγο. Μιλάει την ίδια γλώσσα μέσα και έξω από την χώρα. Αυτό από μόνο του εκτός από ηθικό του δίνει ένα βασικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον τωρινό πρωθυπουργό. Δημιουργεί με τους εταίρους και τους επενδυτές σχέσεις εμπιστοσύνης. Η εμπιστοσύνη είναι ένα το άλφα και το ωμέγα για να δημιουργηθεί κλίμα επενδυτικής εμπιστοσύνης καθώς περιορίζεται το επενδυτικό ρίσκο.
Σαν παράταξη η Νέα Δημοκρατία είναι ο πολιτικός φορέας που την ενδιαφέρει η επιχειρηματικότητα. Ένα κράτος που αφενός έχει μεγάλο δανεισμό και αφετέρου έχει αποδείξει ότι το κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης που εφάρμοσε απέτυχε, δεν μπορεί να μειώσει την ανεργία από μόνο του. Εδώ μπαίνει και ο σημαντικότατος ρόλος του ιδιωτικού τομέα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία, που σχεδόν ποινικοποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είτε μέσω της φορολογικής είτε μέσω της ασφαλιστικής πολιτικής των δύο τελευταίων ετών, είναι ο μόνος πυλώνας ανάπτυξης για την χώρα μας. Με την αρωγή του και την ανάπτυξή του θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και πλούτος.
Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν την αιχμή του δόρατος για την «επενδυτική βόμβα» που πρέπει να εκραγεί στην ελληνική οικονομία. Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα μεγάλα έργα όπως το Ελληνικό, τα αεροδρόμια, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα έχουν θετικό πρόσημο για πολλούς τομείς της οικονομία μας και σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Έτσι υποδομές που είτε λιμνάζουν (Ελληνικό) είτε υπολειτουργούν (αεροδρόμια) θα αρχίσουν να δραστηριοποιούνται προσφέροντας φόρους και εισφορές στο κράτος. Επιπρόσθετα θα αρχίσουν να προσφέρουν θέσεις εργασίας τόσο στο κατασκευαστικό κομμάτι, όσο και σε μόνιμες θέσεις εργασίας σχετιζόμενες με την λειτουργία των επενδύσεων.
Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι οι επενδύσεις που πρέπει να γίνουν. Η βελτίωση των λιγνίτικων μονάδων ενέργειας της ΔΕΗ απαιτεί κεφάλαια που η εταιρεία δεν μπορεί να βρει την δεδομένη χρονική στιγμή.
Η ύπαρξη επενδυτή θα λύσει αυτό το πρόβλημα καθώς ο εκσυγχρονισμός των μονάδων είναι επένδυση εντάσεως κεφαλαίου.
Τέλος δεν θα πρέπει να λησμονούμε και το τίμημα που θα καταβάλλει ο επενδυτής σε μία εποχή που η ρευστότητα της Ελληνικής κυβέρνησης περνάει μόνο από την άγρια φορολογική πολιτική τόσο σε επίπεδο άμεσων και έμμεσων φόρων.
Του Νικήτα Παπαντωνίου*
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι CFO της Nobacco και σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου