Τόλμησαν να θίξουν την ΤΙΜΗ μας!

Σαν σήμερα πριν από 71 χρόνια προτιμήσαμε, ηγεσία και λαός, την σύγκρουση από την ταπείνωση.  

Τον θάνατο από την δουλεία. 

Την αντίσταση από την κάμψη της οσφύος. 

Και δεν το κάναμε γιατί κινδύνευσαν τα οικονομικά μας αλλά γιατί τόλμησαν να θίξουν την ΤΙΜΗ μας.

Η  διαφορά της σημερινής εποχής από την τότε, είναι ο τρόπος που ακολουθείται για να υποδουλωθούμε. 

Τότε με τα όπλα, σήμερα με το χρήμα. 

Και βέβαια, τότε δεν είχαμε ψοφοδεή ηγεσία αχυρανθρώπων.

Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι από τους παππούδες μας; 

Τόσο πολύ έχουμε αλλοτριωθεί; 

Τόσο πολύ η ...τρυφηλότητα επηρέασε την συνείδησή μας; Μήπως η αγωνιώδης προσπάθεια να περισώσει ο καθένας από μας τα (οικονομικά) «κεκτημένα του» λειτουργεί αποπροσανατολιστικά; 

Και τέλος πάντων αυτό είναι τελικά που έχει την μεγαλύτερη αξία; 

Πού να βρίσκεται άραγε το περίφημο «Φιλότιμο του Έλληνα» (παγκόσμια μοναδικότητα); 

Ο από πλευράς διανοητικής «κατέχων τα πρωτεία Έλλην», τόσο λίγο αποτιμά την Τιμή του; 

Μας πειράζει ότι περικόπηκαν οι μισθοί και συντάξεις μας. Δεν μας πειράζει ότι βρισκόμαστε υπό καθεστώς (συγκεκαλυμένης) κατοχής; Σ΄αυτό πρέπει να αντιδράσουμε πρώτα. Με δυναμισμό, με επιμονή αλλά και με αυτοκυριαρχία, σωφροσύνη και προσοχή.

Παρακολούθησα τα γεγονότα που συνέβησαν στην Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες πόλεις. Ήμουν αυτόπτης μάρτυς όσων συνέβησαν και στην Πόλη μας. Και τα οποία με εξόργισαν και με έθλιψαν.  

Γιατί σήμερα είναι ημέρα μνήμης και τιμής. Όχι ασέβειας προς τους Νεκρούς μας, όπως (ακουσίως ίσως) κατέληξε. Είναι αλήθεια ότι οι Πολιτικοί μας που βρίσκονταν στίς εξέδρες των «επισήμων», δεν εκπροσωπούν πλέον κανέναν μας. Και συμφωνώ ότι ο Λαός δικαίως διαμαρτύρεται. 

Όμως ο Στρατός μας (το ένοπλο τμήμα του Λαού),  έπρεπε να παρελάσει. Δεν νομίζω πάντως ότι όλος αυτός ο κόσμος, που αυθόρμητα συγκεντρώθηκε, ήθελε να σταματήσει τις στρατιωτικές παρελάσεις. 

Άκουσα  από σχεδόν όλους τους Πολιτικούς ότι πρέπει να σεβόμαστε την Δημοκρατία και τους θεσμικούς της παράγοντες (Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Υπουργούς, Βουλευτές κλπ). Πώς όμως αφού αυτοί οι ίδιοι στην ουσία κατέλυσαν την Δημοκρατία και δεν τιμούν τους θεσμούς που εκπροσωπούν; 

Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις δηλώσεις τους εξοργίζουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο; Θα έλθει όμως η ώρα, πιστεύω σύντομα, που θα δώσουν λόγο για τις πράξεις τους… Και μία απάντηση στον ένοικο της Ηρώδου του Αττικού, ο οποίος είπε ότι όταν ήταν 15 ετών  «ανέβηκε στα βουνά» για να πολεμήσει και εξέφρασε παράπονα για τις εναντίον του φραστικές επιθέσεις του πλήθους:

Κύριε Πρόεδρε, τα στερνά τιμούν τα πρώτα…

Τώρα τελευταία, διαβάζω και ορισμένα κείμενα στα οποία, οι συντάκτες τους όχι μόνο επιχαίρουν αλλά και θριαμβολογούν γιατί θα μας έλθουν ξένοι επιτηρητές-τοποτηρητές! Οι οποίοι δήθεν  θα μας κάνουν «Ευρωπαίους»!! Λες και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όλα πηγαίνουν καλά… 

Δυστυχώς η Πέμπτη Φάλαγγα έχει πολλά παρακλάδια, ακόμη και ανάμεσα στους απλούς πολίτες.  Ε, λοιπόν όχι! 

Ότι πρέπει να γίνει, θα το κάνουμε μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε γκαουλάϊτερ. Η υποταγή μας στους ξένους, θα σημάνει και το τέλος του Έθνους μας (Μίκης Θεοδωράκης).

Πιστεύω πάντως ότι με την γενικότερη στάση μας δείχνουμε  ότι δεν αγαπάμε την Πατρίδα μας. 

Ίσως γιατί συγχέουμε τις έννοιες «Πατρίδα» και «Κράτος». Και το «Κράτος» με τους εκάστοτε  κυβερνώντες. Δεν είναι όμως έτσι. 

«Πατρίδα» και «Κράτος» είμαστε όλοι μας. Και είναι ΠΕΡΑ, ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ από κόμματα, συντεχνίες, μικροσυμφέροντα. 

Κάθε ενέργεια ή παράλειψή μας που στρέφεται κατά του Κράτους, στην πραγματικότητα στρέφεται κατά του ίδιου του εαυτού μας.  

Ας σταματήσουμε την αυτοκαταστροφική πορεία μας, αυτή που ακολουθούμε χρόνια τώρα. Ας ενωθούμε επιτέλους κατά του κοινού εχθρού , που είναι ο κακός μας εαυτός. 

Ας αναλώσουμε κάθε ικμάδα μας για την ανασυγκρότηση και την ανόρθωση και όχι για την καταστροφή. 

Ας μην επιτρέψουμε, εκτός από την οικονομική, και την ηθική μας εξαθλίωση. Ενότητα και ομόνοια χρειάζεται. Και άλλη ηγεσία. Συλλήβδην  ο μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος έχει αποτύχει. Και όχι μόνον αυτό αλλά ευθύνεται και για την δόλια αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων του Λαού. 

Γι΄ αυτό πρέπει να φύγουν. ΟΛΟΙ. 

Ο Λαός έχει πάρει το μάθημά του και θα αναδείξει τους Ηγέτες που του αξίζουν, τους Ηγέτες που θα προέρχονται από αυτόν και που στιβαρά και με υπευθυνότητα θα τον οδηγήσουν στο μέλλον. 

Έχει πάρει επίσης και το μάθημά του για το πώς πρέπει να πορευθεί. Τούτος ο Λαός, τούτο το Έθνος, το έχει αποδείξει στην μακραίωνη ιστορία του, ότι για «λίγο μόνο καιρό ξαποσταίνει»…

Παραθέτω σαν κατακλείδα κάποιους, ξεχασμένους ίσως, στίχους του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Για να τους θυμηθούν οι παλιότεροι -τότε που μάθαιναν  «γράμματα»- και να προβληματιστούν οι νεώτεροι…

«Δὲν εἶναι διαβατάρικο πουλί, ποὺ γιὰ  μία μέρα
σχίζει τὰ νέφη καὶ περνᾷ γοργὸ σὰν τὸν ἀγέρα,
οὔτε κισσός, π᾿ ἀναίσθητος τὴν πέτρα περιπλέκει
οὔτ᾿ ἀστραπή, ποὺ σβύνεται χωρὶς ἀστροπελέκι,
δὲν εἶναι νεκροθάλασσα, βοὴ χωρὶς σεισμό,
νοιώθω γι ὰ σέ, πατρίδα μου, στὰ σπλάγχνα χαλασμό».

Σπύρος Παπασπύρος