Το δίλημμα του Γιώργου Παπανδρέου «ψηφίστε με ή εκλογές» αποτελεί δείγμα μεσσιανικής νοοτροπίας, και επαναφέρει στις μνήμες μας παλαιές αμαρτίες του «Εγώ ή το χάος»!
Βέβαια, αν το ΠΑΣΟΚ χάσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αναμφισβήτητα δημιουργείται θέμα «πολιτικής νομιμοποίησης» για την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Διότι το διακύβευμα των εκλογών είναι άμεσα συνδεδεμένο με το μνημόνιο, όπως επεδίωξε και πέτυχε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Τι ψηφίζουμε την ερχόμενη Κυριακή;
Ψηφίζουμε τον «Καλλικράτη» που αφορά:
α) τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους, σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών και ομάδων,
β) την απασχόληση, που εξελίχθηκε στο πρώτο κοινωνικό θέμα στη χώρα μας
γ) τα δημόσια έργα, που οδηγούν σε ανάπτυξη, χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα χρηματοδότησης και επενδύσεων.
Όποιος λοιπόν επιχειρεί να διαχωρίσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές από το μνημόνιο, δηλαδή την κοινωνία και την οικονομία, που είναι το πραγματικό πολιτικό μήνυμα των εκλογών, είναι εκτός της σημερινής πραγματικότητας.
Η Ν.Δ. οφείλει να αντιμετωπίσει πολιτικά το θέμα της κρίσης.
Κάτι που άλλωστε ...
πράττει, συνδέοντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές με την «αντιμνημονιακή» στρατηγική της.Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι αν είναι πράγματι δυνατή η έξοδος από το τούνελ, χωρίς την απευκταία αναδιάρθρωση του χρέους.
Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα που λήγουν μέσα στην επόμενη πενταετία. Οι δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου αυξάνονται δραματικά τα επόμενα έτη.
Υπολογίζονται σε 55 δις ευρώ για το 2011, σε 58 δις ευρώ για το 2012, υποχωρούν στα 53 δις το 2013 και εκτοξεύονται στα δυσθεώρητα ύψη των 71 δις. ευρώ το 2014 και, τελικά 77 δις. περίπου για το 2015!
Πού βρισκόμαστε σήμερα;
α) Πτώση του ρυθμού ανάπτυξης, που στο τέλος του 2010 υπολογίζει η κυβέρνηση να ανέλθει σε 4-4,5%. Εικονικά όμως, και όχι πραγματικά, επειδή ο ανεξέλεγκτα υψηλός πληθωρισμός αυξάνει ονομαστικά το εισόδημα. Υψηλός πληθωρισμός, που σε συνδυασμό με την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας παραπέμπει δυστυχώς σε φαινόμενα στάσιμου πληθωρισμού, ότι χειρότερο για μια οικονομία.β) Μείωση του ΑΕΠ. Ήδη, σήμερα από 250 δις. ευρώ το 2008, έχει συρρικνωθεί στα 245 δις. ευρώ το 2009 (μείον 2%), ενώ το 2010 θα μειωθεί περαιτέρω στα 230 δις. (μείον 4-4,5%) με βάση τις προβλέψεις της κυβέρνησης και το 2011 ακόμη περισσότερο σε 221 δις. (μείον 3-4%).
Συνολικά θα έχουμε χάσει 55 δις ευρώ μέσα σε τρία χρόνια.
Την ίδια ώρα το συνολικό κόστος μισθοδοσίας για το δημόσιο τομέα πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ, ενώ το κόστος εξυπηρέτησης δημοσίου χρέους κυμαίνεται άνω του 7% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, δημιουργώντας ένα ασφυχτικό μανδύα για την ελληνική οικονομία.
Σε αυτό το πλαίσιο, και με βάση τις προχθεσινές απαισιόδοξες δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, είναι δυνατόν να αποφευχθεί η επιμήκυνση ή και η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους;
Ή μάλλον, επιδιώκει πραγματικά η ελληνική Κυβέρνηση να αποφύγει να ενταχθεί στη διαδικασία «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» που επί της αρχής πρότεινε το Συμβούλιο Κορυφής των Βρυξελλών την περασμένη εβδομάδα, ενόψει του Συμβουλίου Κορυφής του Δεκεμβρίου, που θα λάβει τις οριστικές αποφάσεις;
Ο δρόμος είναι δύσκολος και ανηφορικός.
Ο Μαραθώνιος τώρα ξεκινάει. Να δούμε ποιος θα τερματίσει.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου