Ας έρθουν οι τροϊκανοί να τα πάρουν όλα. Δεν με νοιάζει.
Ξέρετε τι σημαίνει να αναζωογονείται το συκώτι σου εν μέσω πτωχεύσεως; Priceless. Την Τρίτη η πρωθυπουργάρα μας είχε χρόνο να επισκεφθεί το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στην Κόνιτσα και να μιλήσει σε κάτι βαριεστημένα πιτσιρίκια. Και η ΕΤ3 έκανε το λάθος να το μεταδώσει.
«Γεια σας παιδιά» είπε ο George. «Γειάαα» απάντησαν τα μικρά, που με το ζόρι κάθονταν στις καρέκλες. Ξέρετε, βαριεστημένο ύφος, σταυρωμένα χέρια. Πώς σας έπαιρναν με το ζόρι σε επισκέψεις συγγενών όταν ήσασταν μικροί; Έτσι.
Και άρχισε ο πρωθυπουργός (δεν κάναμε καμία παρέμβαση στο κείμενο. Έτσι τα είπε, έτσι τα ανάρτησε στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης).
ΓΑΠ: «Είναι δύο τα πράγματα που συζητάμε σήμερα. Ένα είναι πώς θα αλλάξουμε το ...
σχολείο μέσα από τη νέα τεχνολογία, έτσι όπως και ο Γιάννης εδώ, με τη δική του τεχνολογία, με το δικό του κινητό, μας παίρνει φωτογραφίες και βίντεο. Και αυτό μας δείχνει ότι εδώ μπορούμε να παράγουμε εμείς, μπορείτε να παράγετε εσείς, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μαζί σας, έναν πλούτο...
Και γι' αυτό ακριβώς εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, μέσα από την ηλεκτρονική διασύνδεση, ώστε όλος αυτός ο πλούτος να συνδεθεί και να μπορεί να είναι δικός σας. Να μπορείτε, δηλαδή, εσείς να μπαίνετε σε αυτό το Ψηφιακό Σχολείο και, αντί να είναι η τάξη, όπως αυτή εδώ, με τέσσερις τοίχους, να ανοίξει σε όλη την Ελλάδα»...
Ζουμ στα απορημένα πρόσωπα των πιτσιρικάδων. Απτόητος ο πρόεδρος άρχισε τις ερωτήσεις:
ΓΑΠ: «Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε να χρησιμοποιείτε υπολογιστή. Εσύ Γιάννης (σ.σ.: είπαμε, υπάρχει το DNA του Αντρέα, υπάρχει και της Margaret) ξέρεις σίγουρα. Άλλοι, ποιοι έχουν δουλέψει με υπολογιστή, έστω και μια φορά; Ποιος δεν έχει ανοίξει ποτέ υπολογιστή; Είναι κάποιος που δεν άνοιξε ποτέ υπολογιστή; Όλοι έχουν. (σ.σ.: Με τέτοιο πλούτο στη χώρα, αλίμονο!). Ποιος ξέρει να μπαίνει στο διαδίκτυο;».
ΓΙΑΝΝΗΣ: «Εγώ». (σ.σ.: Mιλημένος ο Γιαννάκης).
ΓΑΠ: «Γιάννη, εσύ μπαίνεις στο διαδίκτυο. Μαθαίνεις πράγματα; Σου αρέσει;».
ΓΙΑΝΝΗΣ: «Μου αρέσει». (σ.σ.: Ας μπορούσε να απαντήσει αλλιώς).
ΓΑΠ: «Αυτό είναι το ένα που κάνουμε, λοιπόν. Και το άλλο που γίνεται εδώ, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι βλέπουμε και τον πλούτο γύρω μας, που λέγεται "περιβάλλον". Ή ακόμα και στο τι τρώμε. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε από πού έρχεται το φαγητό όταν το τρώτε. Πόσοι τρώτε φαγητό από τη γειτονιά σας (σ.σ.: συσσίτιο;), από τα χωριά της περιοχής (σ.σ.: delivery;); Όταν τρώτε, ξέρετε αν είναι από τους αγρότες της Ηπείρου ή όχι;» (σ.σ.: Θεέ και κύριε).
ΑΡΕΤΗ: «Εγώ ξέρω, μπορώ να πω. Τις περισσότερες φορές, δηλαδή, νομίζω ότι ξέρω από πού έρχεται».
ΓAΠ: «Είναι συνήθως από εδώ; Από την περιοχή;».
ΑΡΕΤΗ: «Συνήθως είναι από εδώ, ναι. Τα παιδιά στο χωριό έχουν μπαξέδες».
ΓΑΠ: «Ποιος έχει μπαξέ; Δηλαδή, να βγείτε έξω στον κήπο και να κόψετε ντομάτες, αγγούρια;».
(Σηκώνουν πολλά παιδιά το χέρι τους)
ΓΑΠ: Α, είναι πολλοί (σ.σ.: χάρηκε). Εσείς έχετε ένα προνόμιο, που πολλά παιδιά στην πόλη δεν έχουν, δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τρώνε. Είναι βιομηχανοποιημένο, μπορεί να είναι ψάρι, αλλά να είναι σε τετράγωνο σχήμα (σ.σ.: επαναλαμβάνουμε, δεν πειράξαμε το κείμενο), ή να είναι κρέας, το οποίο δεν ξέρουν από πού ήρθε, ή λαχανικά, τα οποία ήταν κατεψυγμένα.
Όλο και περισσότερο, λοιπόν, θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην τοπική παραγωγή. Για πολλούς λόγους, αλλά δύο είναι οι βασικοί: Πρώτα απ' όλα, γιατί όταν φέρνεις την παραγωγή από μια άλλη χώρα και όταν τη στέλνεις σε μια άλλη χώρα, σημαίνει ότι καταναλώνεις πολύ μεγάλη ενέργεια για να φτάσει σε ένα άλλο σημείο. (σ.σ.: Κάπου εδώ ο Αϊνστάιν έσκισε τα πτυχία του). Και εμείς πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια. Αλλά δεύτερον διότι, για να πάει το προϊόν σε μια άλλη χώρα, μπαίνουν συντηρητικά, μπαίνουν πάρα πολλά, τα οποία δεν είναι και υγιεινά.
Διότι αυτό το οποίο έδειξαν και η υπουργός, η Άννα Διαμαντοπούλου, και ο κ. Κουλαϊδής (σ.σ.: δημοτικές έρχονται) είναι ότι ακόμη και με τα άχρηστα υλικά υπάρχει πλούτος (σ.σ.: ;;;).
Και θέλω να ρωτήσω κλείνοντας: Εσείς τι μάθατε, τι ήταν αυτό που σας έμεινε σήμερα από αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Κάτι που σας εντυπωσίασε, που δεν ξέρατε;».
«Κύριε Γιώργο, θα μου φέρει ο Αη Βασίλης φέτος αυτά που του ζήτησα ή απολύθηκε και αυτός;» φαίνεται να ρώτησε σύσσωμη η πιτσιρικαρία.
ΓΑΠ: «Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ήταν πολύ ωραία».
Τάδε έφη Παπανδρέου. Και τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Είμαστε σε ασφαλή χέρια. Σιγά μην πτωχεύσουμε. Τέτοια παιδεία ούτε στο όνειρό του ο Τσόμσκι...
Από topontiki.gr
Γράφει η Κουκίδα
«Γεια σας παιδιά» είπε ο George. «Γειάαα» απάντησαν τα μικρά, που με το ζόρι κάθονταν στις καρέκλες. Ξέρετε, βαριεστημένο ύφος, σταυρωμένα χέρια. Πώς σας έπαιρναν με το ζόρι σε επισκέψεις συγγενών όταν ήσασταν μικροί; Έτσι.
Και άρχισε ο πρωθυπουργός (δεν κάναμε καμία παρέμβαση στο κείμενο. Έτσι τα είπε, έτσι τα ανάρτησε στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης).
ΓΑΠ: «Είναι δύο τα πράγματα που συζητάμε σήμερα. Ένα είναι πώς θα αλλάξουμε το ...
σχολείο μέσα από τη νέα τεχνολογία, έτσι όπως και ο Γιάννης εδώ, με τη δική του τεχνολογία, με το δικό του κινητό, μας παίρνει φωτογραφίες και βίντεο. Και αυτό μας δείχνει ότι εδώ μπορούμε να παράγουμε εμείς, μπορείτε να παράγετε εσείς, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μαζί σας, έναν πλούτο...
Και γι' αυτό ακριβώς εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, μέσα από την ηλεκτρονική διασύνδεση, ώστε όλος αυτός ο πλούτος να συνδεθεί και να μπορεί να είναι δικός σας. Να μπορείτε, δηλαδή, εσείς να μπαίνετε σε αυτό το Ψηφιακό Σχολείο και, αντί να είναι η τάξη, όπως αυτή εδώ, με τέσσερις τοίχους, να ανοίξει σε όλη την Ελλάδα»...
Ζουμ στα απορημένα πρόσωπα των πιτσιρικάδων. Απτόητος ο πρόεδρος άρχισε τις ερωτήσεις:
ΓΑΠ: «Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε να χρησιμοποιείτε υπολογιστή. Εσύ Γιάννης (σ.σ.: είπαμε, υπάρχει το DNA του Αντρέα, υπάρχει και της Margaret) ξέρεις σίγουρα. Άλλοι, ποιοι έχουν δουλέψει με υπολογιστή, έστω και μια φορά; Ποιος δεν έχει ανοίξει ποτέ υπολογιστή; Είναι κάποιος που δεν άνοιξε ποτέ υπολογιστή; Όλοι έχουν. (σ.σ.: Με τέτοιο πλούτο στη χώρα, αλίμονο!). Ποιος ξέρει να μπαίνει στο διαδίκτυο;».
ΓΙΑΝΝΗΣ: «Εγώ». (σ.σ.: Mιλημένος ο Γιαννάκης).
ΓΑΠ: «Γιάννη, εσύ μπαίνεις στο διαδίκτυο. Μαθαίνεις πράγματα; Σου αρέσει;».
ΓΙΑΝΝΗΣ: «Μου αρέσει». (σ.σ.: Ας μπορούσε να απαντήσει αλλιώς).
ΓΑΠ: «Αυτό είναι το ένα που κάνουμε, λοιπόν. Και το άλλο που γίνεται εδώ, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι βλέπουμε και τον πλούτο γύρω μας, που λέγεται "περιβάλλον". Ή ακόμα και στο τι τρώμε. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε από πού έρχεται το φαγητό όταν το τρώτε. Πόσοι τρώτε φαγητό από τη γειτονιά σας (σ.σ.: συσσίτιο;), από τα χωριά της περιοχής (σ.σ.: delivery;); Όταν τρώτε, ξέρετε αν είναι από τους αγρότες της Ηπείρου ή όχι;» (σ.σ.: Θεέ και κύριε).
ΑΡΕΤΗ: «Εγώ ξέρω, μπορώ να πω. Τις περισσότερες φορές, δηλαδή, νομίζω ότι ξέρω από πού έρχεται».
ΓAΠ: «Είναι συνήθως από εδώ; Από την περιοχή;».
ΑΡΕΤΗ: «Συνήθως είναι από εδώ, ναι. Τα παιδιά στο χωριό έχουν μπαξέδες».
ΓΑΠ: «Ποιος έχει μπαξέ; Δηλαδή, να βγείτε έξω στον κήπο και να κόψετε ντομάτες, αγγούρια;».
(Σηκώνουν πολλά παιδιά το χέρι τους)
ΓΑΠ: Α, είναι πολλοί (σ.σ.: χάρηκε). Εσείς έχετε ένα προνόμιο, που πολλά παιδιά στην πόλη δεν έχουν, δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τρώνε. Είναι βιομηχανοποιημένο, μπορεί να είναι ψάρι, αλλά να είναι σε τετράγωνο σχήμα (σ.σ.: επαναλαμβάνουμε, δεν πειράξαμε το κείμενο), ή να είναι κρέας, το οποίο δεν ξέρουν από πού ήρθε, ή λαχανικά, τα οποία ήταν κατεψυγμένα.
Όλο και περισσότερο, λοιπόν, θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην τοπική παραγωγή. Για πολλούς λόγους, αλλά δύο είναι οι βασικοί: Πρώτα απ' όλα, γιατί όταν φέρνεις την παραγωγή από μια άλλη χώρα και όταν τη στέλνεις σε μια άλλη χώρα, σημαίνει ότι καταναλώνεις πολύ μεγάλη ενέργεια για να φτάσει σε ένα άλλο σημείο. (σ.σ.: Κάπου εδώ ο Αϊνστάιν έσκισε τα πτυχία του). Και εμείς πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια. Αλλά δεύτερον διότι, για να πάει το προϊόν σε μια άλλη χώρα, μπαίνουν συντηρητικά, μπαίνουν πάρα πολλά, τα οποία δεν είναι και υγιεινά.
Διότι αυτό το οποίο έδειξαν και η υπουργός, η Άννα Διαμαντοπούλου, και ο κ. Κουλαϊδής (σ.σ.: δημοτικές έρχονται) είναι ότι ακόμη και με τα άχρηστα υλικά υπάρχει πλούτος (σ.σ.: ;;;).
Και θέλω να ρωτήσω κλείνοντας: Εσείς τι μάθατε, τι ήταν αυτό που σας έμεινε σήμερα από αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Κάτι που σας εντυπωσίασε, που δεν ξέρατε;».
«Κύριε Γιώργο, θα μου φέρει ο Αη Βασίλης φέτος αυτά που του ζήτησα ή απολύθηκε και αυτός;» φαίνεται να ρώτησε σύσσωμη η πιτσιρικαρία.
ΓΑΠ: «Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ήταν πολύ ωραία».
Τάδε έφη Παπανδρέου. Και τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Είμαστε σε ασφαλή χέρια. Σιγά μην πτωχεύσουμε. Τέτοια παιδεία ούτε στο όνειρό του ο Τσόμσκι...
Από topontiki.gr
Γράφει η Κουκίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου