Η σημερινή ημέρα έχει μια ξεχωριστή σημειολογία για την Ευρώπη, καθώς το 1993 τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Πολλοί λένε ότι πρόκειται για το σημαντικότερο «γραφειοκρατικό» βήμα στη διεθνή διπλωματία, μετά την ιδρυτική διακήρυξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Στην πραγματικότητα, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, γράφτηκε ο πρόλογος της πολιτικής ενηλικίωσης της ηπείρου μας.
Η ΕΟΚ, έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση, με λανθάνων ζητούμενο να μετεξελιχτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Κάτι που, μέχρι και σήμερα, φαντάζει μακρινή, εξαιρετικά μακρινή προοπτική. Πρόλογος με νεφελώδες κύριο θέμα…
Προφανέστατα και το εγχείρημα δεν είναι εύκολο.
Οι λαοί της Ευρώπης διακρίνονται από διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετική πολιτική αισθητική, εφορμούν από διαφορετικές αφετηρίες, χαρακτηρίζονται από διαφορετική οπτική του μέλλοντός τους.
Κάπως έτσι, μετά από 17 χρόνια, η Ε.Ε. προσομοιάζει περισσότερο σε Ευρώπη των γραφειοκρατών, και λιγότερο σε Ευρώπη των λαών.
Απέχει μακράν του οράματος των μεγάλων Ευρωπαίων πολιτικών, στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, που προσδοκούσαν να δημιουργηθεί στην ταπεινή γειτονιά μας, ένα επαρκές αντίβαρο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση.
Το χειρότερο δε από όλα, είναι ό, τι δεν διαφαίνεται φως στο βάθος του τούνελ. Απουσιάζουν το όραμα, η βούληση, αλλά και ο οδικός χάρτης για να φτάσουμε μέχρι εκεί.
Απουσιάζει η κοινοκτημοσύνη της αλληλεγγύης και της πρόνοιας για τον διπλανό μας, που σε αυτή την περίπτωση είναι οι γειτονικές ή και οι λίγο πιο μακρινές χώρες.
Φυσικά, δεν περιμέναμε την κρίση για να διαπιστώσουμε ως Έλληνες πόσο κατώτερη των περιστάσεων είναι η σημερινή Ευρώπη.
Πρόκειται για μια άλλη, Ευρώπη. Μια λάθος Ευρώπη…
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου