Έμπλεη οργής η κα Καρυστιανού έκανε λόγο για «νέο δόλιο χτύπημα της κυβέρνησης σε βάρος του Συλλόγου, και ρωτάει «με ποια κριτήρια η Υπηρεσία προτεραιοποίησε τον φορολογικό έλεγχο του Συλλόγου των Τεμπών».
Να υπενθυμίσουμε, ότι πριν λίγες ημέρες ο Νίκος Πλακιάς είχε δηλώσει ότι δεν πήρε ευρώ από τα έσοδα της συναυλίας, παρότι η σύμβαση για την άδεια της συναυλίας, προέβλεπε ότι τα έσοδα θα δοθούν στις οικογένειες των θυμάτων...
Παράλληλα διαβεβαιώνει ότι «όλα είναι καθαρά και διάφανα». Και συμπληρώνει το -ισχνής πειστικότητας- επιχείρημα «για αυτό και εξαρχής τασσόμουν υπέρ της απόλυτης δημοσιοποίησης τους».
Η κα Καρυστιανού εισήλθε εντυπωσιακά, λόγω δραματικής τυχαιότητας, στην πολιτική. Μετέτρεψε την παλλαϊκή συγκίνηση προς τη χαροκαμένη μάνα, σε προσπάθεια προσωπικής ανάδειξης και πολιτική στόχευση. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλαν στην εκκολαπτόμενη πολιτική της φιλοδοξία, καθώς την εργαλειοποίησαν και την περιέφεραν στις Βρυξέλλες, με στόχο να χτυπήσουν την κυβέρνηση, και ως αποτέλεσμα ήταν η ελεεινολόγηση της χώρας.
Παράλληλα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επένδυσε στο πρόσωπό της προκειμένου να μεγιστοποιήσει τη μονοθεματική, και ακραία εριστική, πολιτική της παρουσία.
Όμως, ο ρόλος για τον οποίον την προετοίμαζαν, αυτόν του πρόθυμου και πειθήνιου ενισχυτή της πολιτικής τους εμβέλειας, δεν ταίριαζε στο καλούπι της κας Καρυστιανού. Η -κατά δήλωσή της- πρώην ψηφοφόρος της ΝΔ, αυτονομήθηκε από τους πολιτικούς της πάτρωνες. Ανοίγει τα δικά της φτερά.
Ή όπως είπε ένας άλλος δύστυχος πατέρας των Τεμπών, ο κ. Ασλανίδης, με τις δημοσκοπήσεις «φούσκωσαν τα μυαλά της» και δεν έμεινε πιστή σε αυτό που είχαν συμφωνήσει εξ αρχής.
Ηταν εμφανής εσωτερική αλλαγή της. Η τραγική μάνα που όλη η Ελλάδα συμπόνεσε, υπερεκτίμησε εαυτόν. Τη μια δήλωσε πως η υποχώρηση της ΝΔ στις ευρωεκλογές είχε τη δική της σφραγίδα. Την άλλη απαιτούσε να μην γίνει η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου τη Δημοκρατίας.
Και στο ενδιάμεσο, με αντισυνταγματικό, καθότι μη προβλεπόμενο τρόπο, κατέθεσε υπογραφές που συνέλεξε μέσω των social media για την κατάργηση του άρθρου 86, που αφορά την ποινική ευθύνη υπουργών. Αναθεώρηση την οποία προβλέπει το σύνταγμα μέσω αυστηρά καθορισμένων διαδικασιών, και στις οποίες δεν προβλέπεται η κατάθεση υπογραφών από τους γκρούπις της Καρυστιανού.
Φυσική κατάληξη του αυτάρεσκου δρόμου της ήταν η αναγγελία ίδρυσης κόμματος, και στη γλώσσα της Κινήματος. Μιλώντας στην επετειακή έκδοση για τα 13 χρόνια της ΕφΣυν (του Ομίλου Μελισανίδη), δείχνει αποφασισμένη για τη δημιουργία πολιτικού σχήματος. Απλώς δεν επιθυμεί η πρωτοβουλία αυτή να ονομασθεί «κόμμα», γιατί «ο όρος παραπέμπει στο παλιό πολιτικό σύστημα», από το οποίο θέλει να αποστασιοποιηθεί.
Πάντως γνωστοποιεί ότι «το κίνημα οργανώνεται», και αυτή την περίοδο υπάρχει μια «επιτροπή σοφών» για την «σωτηρία της χώρας», με εξειδικευμένη ενασχόληση σε κρίσιμους τομείς «όπως τα οικονομικά, η εξωτερική πολιτική, η άμυνα, η παιδεία και η υγεία». Αν συμβάλουν η γερόντισσα εκ Συρίας που μιλάει μόνο αραμαϊκά και η απόφοιτη του Χάρβαρντ αστρολόγος, δεν το διευκρίνισε.
Βρήκε πάντως έναν πρόθυμο κομματικό συνεταίρο. Ο Στέφανος Κασσελάκης, από τα βάθη της δημοσκοπικής του συρρίκνωσης, της απευθύνει απεγνωσμένο μήνυμα συνεργασίας, με συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Μπορεί λέει να προσφέρει στη Μαρία «πολλά στο κομμάτι της διαχείρισης» με την εμπειρία που έχει αποκτήσει τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς και «με το δίκτυο» που ο ίδιος «έχει χτίσει στην Ευρώπη».
Ποιος θα είναι ο αρχηγός του κινήματος; Δεν τον νοιάζει! Αυτός λέει απλώς θέλει να είναι χρήσιμος, αλλά «το κίνημα δεν πρέπει να εκφράζεται από έναν μόνο άνθρωπο. Μπορεί και αυτός να βάλει το λιθαράκι του, και η Μαρία το δικό της…
Η Πολιτική ζωή αποκτά επιθεωρησιακό ενδιαφέρον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου